Διαπιστώθηκε ότι η πρόταση, η οποία αντικατοπτρίστηκε στον ελληνικό τύπο την περασμένη εβδομάδα και την οποία ο Νίκος Αναστασιάδης σκοπεύει να παρουσιάσει στο συνέδριο 5 + 1, η οποία προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί τον Φεβρουάριο, απορρίφθηκε από την τουρκοκυπριακή ηγεσία, «να ανοίξει η Ercan σε διεθνείς πτήσεις υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ».
Σύμφωνα με τις ειδήσεις που δημοσιεύθηκαν στο Cyprus Post με την υπογραφή μου χθες και σήμερα που ανέφεραν ορισμένες εφημερίδες σαν να ήταν δική τους δουλειά, η πρόταση απορρίφθηκε επειδή η τουρκοκυπριακή πλευρά δεν ήθελε να μεταφέρει τον Βαρόσα στη διοίκηση του ΟΗΕ, αλλά δεν έχει γίνει ακόμη επίσημη δήλωση. Οι μόνες πληροφορίες που έκλεψαν στα αυτιά μου είναι ότι αυτές οι ειδήσεις περιγράφονται ως «χειραγώγηση» από ορισμένες πηγές κοντά στην Προεδρία. Ωστόσο, θα ήθελα να σημειώσω εδώ ότι τα νέα δεν είναι χειραγώγηση.
Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με την πρόταση, η οποία είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα μέτρα εμπιστοσύνης Creative Gures (GY which), το οποίο έφτασε ακόμη και στο τραπέζι και απέρριψε 15 φορές, παρά την επιστροφή της πόλης Maraş από την τουρκοκυπριακή πλευρά υπό την εποπτεία των Ηνωμένων Εθνών, ο Ercan αναμενόταν να ανοίξει σε διεθνείς πτήσεις υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ.
Η πρόταση αντικατοπτρίστηκε στον ελληνικό τύπο μετά τις ειδήσεις σχετικά με τη σύνοδο κορυφής 5 + 1 που προγραμματίστηκε να πραγματοποιηθεί τον Φεβρουάριο και ισχυρίστηκε ότι θα τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο σκοπός της διαρροής αυτών των ειδήσεων είναι μια σκόπιμη πράξη όσον αφορά τη μέτρηση της αντίδρασης της ελληνοκυπριακής κοινής γνώμης, καθώς και την παρακολούθηση της αντίδρασης της τουρκικής πλευράς σε αυτήν.
Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με έναν άλλο ισχυρισμό, αναφέρεται ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά θεωρεί το καθεστώς του Βαρόσα ως «ανοιχτό» και όχι «κλειστό», επομένως αναφέρεται μαζί με θέματα φυσικού αερίου και θεωρείται ως ατού για το αέριο.
Τώρα, εάν πρέπει να συλλέξουμε όλα αυτά τα δεδομένα μαζί και να κάνουμε ένα γενικό σχόλιο, είναι προφανές ότι υπάρχουν νέες καταστάσεις.
Πρώτα απ ‘όλα, όπως έχω δηλώσει παραπάνω, αυτή η πρόταση, η οποία μετατράπηκε σε ένα είδος ιστορίας φιδιού στο τραπέζι 15 φορές πριν, και κάθε φορά που κολλήθηκε με τη φοβία της «αύξησης του καθεστώτος της ΤΔΒΚ» ή «να είναι ένα έμπλαστρο για τους Έλληνες», είναι μια νέα και νέα πρόταση ακολουθώντας τα βήματα που έλαβε η τουρκική πλευρά στο Maraş. Πρέπει να πω ότι έχει γίνει πιο περίπλοκο.
Οι πολιτικοί κύκλοι λένε ότι υπάρχει μια πρωτοβουλία ότι η πόλη του Μαράς θα αποκλειστεί από τη στρατιωτική ζώνη τον Φεβρουάριο και θα γίνει η γη της ΤΔΒΚ. Αυτό το ζήτημα συζητείται μεταξύ του προέδρου και του Υπουργού Εξωτερικών.
Σε αυτήν την περίπτωση, μπορούμε να πούμε ότι η πόλη, η οποία ονομαζόταν «Closed Varosh» από το 1974, θα ανέβει σε κατάσταση «Open Maraş» από τον Φεβρουάριο, εάν γίνει αυτό, και αυτό θα ανοίξει το «κουτί της Pandora», το οποίο είχε ήδη ανοίξει με το όνομα Maraş. Αλλά ακόμη και αν δεν υπάρχει αλλαγή από στρατιωτικό σε πολιτικό, αυτό το βήμα ήταν ήδη αρκετό για να αλλάξει την κατάσταση.
Ως εκ τούτου, είναι πιθανό να σκεφτούμε ότι ο Varosha, που ήταν στα χέρια μας ως κλειστή περιοχή και φάντασμα ατού, θα είναι μια ανοιχτή κάρτα ατού, η οποία είναι τώρα ανοιχτή σε διακανονισμό και προσπαθεί να παρακάμψει τις αποφάσεις του διεθνούς δικαίου με διάφορους ελιγμούς.
Όταν υποβάλλουμε το έργο της Επιτροπής Ακίνητης Ιδιοκτησίας (TMK), η οποία προσπαθεί να εξουσιοδοτηθεί στο πλαίσιο της επιστροφής των αγαθών στους πρώην ιδιοκτήτες τους, ο λόγος για τον οποίο η πόλη δεν θέλει να μεταφερθεί στη διοίκηση του ΟΗΕ αποκαλύπτεται αυτόματα.
Όπως είναι γνωστό, υπάρχουν δύο ξεχωριστές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας σχετικά με την πόλη. Παραγγέλνουν την πόλη να επιστραφεί στους πρώην ιδιοκτήτες της υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ. Ωστόσο, αντί να το κάνει αυτό, η τουρκική πλευρά θέλει να διατηρήσει την πόλη υπό τη δική της διοίκηση και να την επιστρέψει στους πρώην ιδιοκτήτες της μέσω της TMK. Το TMK σημαίνει, από την άλλη πλευρά, τα θεμέλια που γίνονται πάρτυ στο Maraş συμμετέχουν στην εκδήλωση.
Με άλλα λόγια, κάθε αίτηση στο TMK και το αίτημα έκδοσης θα επιτρέψει στα Ιδρύματα να προσφύγουν απευθείας στα δικαστήρια της ΤΔΒΚ χωρίς να καλέσουν ένα διεθνές δικαστήριο. Επειδή η έφεση της επιτροπής βρίσκεται στα δικαστήρια της ΤΔΒΚ. Αυτό σημαίνει ότι το ζήτημα της «επιστροφής σε πρώην ιδιοκτήτες», το οποίο μοιάζει με ανθρωπιστική πράξη, καταδικάζεται σε δικαστήρια που θα μπορούσαν να διαρκέσουν για χρόνια.
Υπουργός Εξωτερικών Tahsin Ertuğruloğluτι έκανε στον ΑΑ τις προάλλες “Το ζήτημα του Marash δεν πρέπει να θεωρείται μόνο ως η ανάκτηση της ελληνικής περιουσίας. Δεν είναι τόσο απλό γεγονός. Δεν πρέπει ποτέ να παραβλεφθεί ότι ο Μαράς είναι ένα θεμέλιο έδαφος. Νομίζω ότι το ζήτημα της ιδιοκτησίας θα πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς να παραβιάζεται το καθεστώς του ιδρύματος και να προστατεύονται τα δικαιώματα των ιδρυμάτων “δεν είναι παρά η έγκριση αυτού που έγραψα.
Ως εκ τούτου, η πόλη Βαρόσα, όπως γράφτηκε στις ειδήσεις που δημοσιεύθηκαν χθες στο Cyprus Post, τουλάχιστον στην τουρκική πλευρά, δεν θεωρείται πλέον «κλειστή» αλλά «ανοιχτή».
Με αυτήν την εξέλιξη, είναι πιθανό να πούμε ότι το Varosha είναι πλέον κάτι περισσότερο από ένα φύλλο ατού για την τουρκοκυπριακή πλευρά έναντι της απλής πτήσης Ercan ή του λιμανιού της Αμμοχώστου.
Εκτός από αυτό, δεν θα ήταν λάθος να πούμε ότι υπάρχει ένα άλλο διεθνές πρόβλημα σε ένα διεθνές πρόβλημα λόγω των διεθνών αποφάσεων σχετικά με το Maraş.
Η κατάσταση είναι έτσι, πρέπει να κοιτάξουμε τη διεθνή διάσταση του ζητήματος από το παράθυρο της Ανατολικής Μεσογείου και να δούμε όπως βλέπουμε ότι υπάρχει Τουρκία.
Αυτό είναι το υποκείμενο γεγονός που ο Αναστασιάδης είπε βιαστικά «Έρκαν για τον Μαρά» επειδή αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα. Το πρόβλημα μπαίνει στο φυσικό αέριο και το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας είναι η σχέση με την Τουρκία.
Μετά από αυτήν τη στιγμή, ο Marash έχει εξελιχθεί στο σημείο «αέριο για το Varosha» ή «ηπειρωτικό ράφι έναντι του Varosha» και αυτή είναι η διπλωματική εκδήλωση της αναλογίας μου ως «άνοιγμα του κουτιού της Πανδώρας».
Σε αυτό το σημείο, κοιμόταν, αγνοώντας πάντα το γεγονός ότι το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα, συνεχίζοντας να βλέπει τον Βαρόσα ως «απλό GYÖ» παρά τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και με ένα ειδύλλιο στο πίσω μέρος της ομοσπονδιακής λύσης. δεν μπορώ να σταματήσω
Αυτό το ζήτημα το 2015 Kudret Ozersay Πάντα έλεγα ότι έχει μια «ανθρωπιστική» πλευρά στην επιστροφή των περιουσιών στους πρώην ιδιοκτήτες τους και ότι δεν θα απορριφθεί από τους Έλληνες λόγω των χιλιάδων αιτήσεων που υποβλήθηκαν στο TMK. Το μέτωπο της Ομοσπονδίας το θεώρησε ως «αντίστροφο» και το αγνόησε. Ωστόσο, αυτός ο λόγος πρέπει να ληφθεί γρήγορα από τον εκπρόσωπο, για παράδειγμα, πρέπει να προταθεί η ιδέα της ίδρυσης μικτής επιτροπής στην πόλη, η πρωτοβουλία πρέπει να κατασχεθεί, αλλά αντ ‘αυτού, αντιμετωπίστηκε. Αυτό εξετάστηκε, καθώς εξετάστηκαν πολλά άλλα πράγματα που συνέβαιναν.
Στην πραγματικότητα, στο σημείο που έχουμε φτάσει, η τουρκική πλευρά κρύβεται κάτω από το ζήτημα της έκδοσης και λέει ότι είναι «ανθρώπινο δικαίωμα», ενώ οι Έλληνες εφαρμόζουν στο TMK στο Maraş.
Με άλλα λόγια, ενώ οι ομοσπονδιακοί κύκλοι κολυμπούν στο όνειρο να πίνουν zivaniya και να τρώνε κεφτεδάκια ως «κυπριακή λύση», η νοοτροπία ταξί-σιμίστ έχει αποκτήσει ψυχολογική υπεροχή με τον Maraş. Ο αριθμός των ατόμων που έχουν επισκεφθεί την πόλη από τις 8 Οκτωβρίου είναι 70 χιλιάδες άτομα.
Ετσι?
Η απάντηση είναι ότι το μέτωπο της Ομοσπονδίας πρέπει να ξεφύγει και να ανακάμψει. Το μόνο που χρειάζεται για αυτό είναι μια νέα συνέργεια με έναν οραματιστή και θαρραλέο ηγέτη που θα κάνει το Κυπριακό πρόβλημα ένα όργανο εσωτερικής πολιτικής ή θα το βγάλει από την αραβική μορφή «η ελπίδα είναι το ψωμί των φτωχών».
Διαφορετικά, το άλογο πρόκειται να διασχίσει το Üsküdar και το νησί κινδυνεύει να διαιρεθεί για πάντα, ποτέ να μην ενωθεί ξανά.