Ηλεκτρονική δικαιοσύνη և Τεχνητή νοημοσύνη
Οι προσπάθειες εκσυγχρονισμού της κυπριακής δικαιοσύνης έχουν ενοποιηθεί μέχρι πρόσφατα ως αναποτελεσματικές. Οι δύο πρώτες ακυρώσεις προσφορών և Η χρονοβόρα διαδικασία αξιολόγησης του τρίτου σταμάτησε το σχέδιο της ψηφιακής δικαιοσύνης. Η πρωτοβουλία του κ. Κυριάκου Κοκκίνου, Αναπληρωτή Υπουργού Έρευνας, Καινοτομίας και Ψηφιακής Πολιτικής, για την επιτάχυνση της διαδικασίας δημιουργώντας ένα ενδιάμεσο σύστημα ηλεκτρονικής δικαιοσύνης, το οποίο θα ολοκληρώθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών, απέφερε καρπούς. Συνεργαζόμενος με ενδιαφερόμενους φορείς, όπως ο Παν-Αρμενικός Σύλλογος, το Ανώτατο Δικαστήριο, το Υπουργείο Δικαιοσύνης κ.λπ., το έργο ξεκίνησε το 2020. Τον Μάιο, εστιάζοντας κυρίως σε διαδικαστικές ενημερώσεις, όπως ηλεκτρονική υποβολή αγωγών, ηλεκτρονική πληρωμή τελών, δημιουργία ηλεκτρονικών αρχείων για κάθε υπόθεση κ.λπ. Η επιτυχία αυτού του mini e-Justice θα εκτιμηθεί εγκαίρως, ειδικά μετά τη συγχώνευση με την αρχική πρωτοβουλία e-Justice. Αλλά προκύπτει ένα ερώτημα. Η ψηφιακοποίηση του κυπριακού δικαστικού σώματος θα προσεγγίσει την αυτοματοποίηση των νομικών αποφάσεων όπως κάνει η προγνωστική φάση δικαιοσύνης; Εάν ναι, σε ποιο βαθμό είναι νόμιμο;
Στη νομολογία του κοινού δικαίου, ο υποχρεωτικός χαρακτήρας του δικαστικού προηγούμενου εξυπηρετεί, μεταξύ άλλων, την προβλεψιμότητα του δικαστικού αποτελέσματος. Αν και η προσωρινή διερεύνηση κάθε υπόθεσης ενδέχεται να μην είναι σύμφωνη με το προηγούμενο λόγω ανεπαρκούς ομοιότητας των υποθέσεων, η ανάγκη για πιο ελεγχόμενο συμπέρασμα σχετίζεται άμεσα με την αρχή της προβλεψιμότητας. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της πρακτικής των Κυπριακών δικαστηρίων, η προβλεψιμότητα των δικαστικών αποφάσεων, μπορεί να επιτευχθεί στο μέλλον μέσω της χρήσης αλγορίθμων և (ή) σε συνδυασμό με αυτές. Η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης (AI), μιας τεχνολογίας που ουσιαστικά μιμείται την ανθρώπινη κρίση και συμπεριφορά, έχει ριζώσει στην καθημερινή μας ζωή με παραδείγματα όπως διάφορες σχετικές τεχνολογικές πλατφόρμες για διαχειριστές, καθώς και τις προσωπικές μας συσκευές, όπως η αναγνώριση λέξεων. και “έξυπνα” ρολόγια. Έτσι, αυτή η τεχνολογία μπορεί να προσφέρει εμπειρικά ένα σύστημα δικαιοσύνης περισσότερο από την αυτοματοποίηση επαναλαμβανόμενων διαδικασιών: άρση γραφειοκρατικών εμποδίων στη δικαιοσύνη.[1]Η μερική αντικατάσταση της ανθρώπινης νομολογίας έχει ήδη επιτρέψει σε συστήματα TN, όπως το COMPAS, να υπολογίσουν την πιθανότητα ότι ο εναγόμενος / ο εναγόμενος θα ζητήσει περαιτέρω αποζημίωση, για να προβλέψει δικαστικά αποτελέσματα, να προσφέρει πιθανή αποζημίωση, κυρίως στα δικαστήρια της Κοινοπολιτείας, όπως: Ηνωμένο Βασίλειο և Ηνωμένες Πολιτείες:[2]Ωστόσο, ο βαθμός παρέμβασης των μηχανισμών TN στις διαφορές εγείρει επίσης το αμφιλεγόμενο ζήτημα.
Η έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αποτελεσματικότητα της δικαιοσύνης στο Συμβούλιο της Ευρώπης όσον αφορά την τεχνολογία των πληροφοριών τα τελευταία χρόνια επικεντρώθηκε στη χρήση εργαλείων TN στα συστήματα δικαιοσύνης των 47 μελών της ΕπΣ. Ειδικότερα, η επιστημονική μελέτη που πραγματοποιήθηκε από κοινού με την Επιτροπή ανέπτυξε ένα πρόγραμμα πρόβλεψης της δικαιοσύνης στις υποθέσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ), αποκαλύπτοντας παραβιάσεις των άρθρων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΑΔ).[3]Αυτός ο μηχανισμός αποκωδικοποιεί την υπόθεση, ταξινομώντας τα δεδομένα σε δυαδικά, δηλαδή, το κείμενο της υπόθεσης, αναγνωρίζοντας την παράβαση ή όχι. Η γραμματική ανάλυση των δεδομένων είναι συνυφασμένη με τα γεγονότα της υπόθεσης, τα οποία γίνονται εμπειρικά ο πιο σημαντικός παράγοντας αυτής της διαδικασίας. Στην πραγματικότητα, διαφέρουν systematic χρησιμοποιούνται συστηματικά μέσω της ανάπτυξης φυσικής γλώσσας technologies τεχνολογιών μηχανικής μάθησης[4] [5], ορισμένοι νομικοί λόγοι σε περιπτώσεις με αντίστοιχα αποτελέσματα. Το 79% της ακρίβειας των αποτελεσμάτων της έρευνας επιβεβαιώνει ότι τέτοια τεχνολογία μπορεί τουλάχιστον να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για δικαστές, υποστηρικτές, μετριασμό της ΕΣΑΔ, ενθαρρύνοντας νέες προσφυγές. Ακόμα και αν αυτά τα προγράμματα περιορίζονται στην απλή πρόβλεψη կամ (ή) έγκριση του δικαστικού σώματος, κατά τη διακριτική ευχέρεια του δικαστή να αγνοήσει το αποτέλεσμα του TN, η ταχύτητα και η ποιότητα του δικαστικού περιβάλλοντος συνεχίζουν να αναβαθμίζονται.[6]Ταυτόχρονα, το δικαστικό σώμα είναι γεμάτο με μια άλλη εγγύηση διαφάνειας, όπως το ενδιάμεσο σύστημα ηλεκτρονικής δικαιοσύνης σε αυτήν την περίπτωση, καθώς τα ηλεκτρονικά αρχεία θα είναι προσβάσιμα μόνο σε ορισμένα άτομα. Οι υποστηρικτές της ψηφιακής δικαιοσύνης υποστηρίζουν ότι το φιλικό προς το χρήστη λογισμικό επιταχύνει τη διοίκηση της δικαιοσύνης, ελευθερώνει τους επαγγελματίες της δικαιοσύνης από ευάλωτες γραφικές πρακτικές και εμπλουτίζει την κυπριακή δικαιοσύνη με προκαταρκτικά εγκληματολογικά υλικά για να καλύψει καλύτερα την ανάγκη για δικαιοσύνη. δίκη
Ωστόσο, οι κρατήσεις διατηρούν μεγάλο μέρος του νομικού κόσμου. Ωστόσο, πολλοί μιλούν για την εμπορευματοποίηση της δικαιοσύνης μέσω της διείσδυσης ιδιωτικών φορέων στα δικαστήρια, την πιθανή απόκρυψη αλγορίθμων από το κοινό για λόγους εμπορικού μυστικού. Υποστηρίζουν ότι η προσδοκία μιας άδικης, ορθολογικής διαδικασίας που υπονομεύει τη δικαιοσύνη από την ανθρώπινη αδυναμία μπορεί να μετατραπεί σε ένα μυστηριώδες δικαστικό σκηνικό που εμποδίζει τους δικαστές να εκφραστούν ελεύθερα και να λάβουν ανεξάρτητες αποφάσεις. Επισημαίνουν ακόμη ότι η στατιστική ανάλυση և οι υπολογισμοί μπορούν να οδηγήσουν σε αύξηση των φυλετικών ή άλλων διακρίσεων κατά των κοινωνικών ομάδων που παραδοσιακά υποφέρουν από υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας (προφίλ). Τα παραπάνω είναι βάσιμα ηθικά-πρακτικά διλήμματα που, εάν δεν ρυθμίζονται σωστά, μπορούν να απογοητεύσουν οποιαδήποτε επιχείρηση εκσυγχρονισμού. Πρώτα απ ‘όλα, η καινοτομία είναι επιθυμία ιδιωτικών οντοτήτων, όχι μονοπώλιο, ανταγωνιστική συνύπαρξη στην αγορά τους. Η κρατική κατάσταση δεν ωφέλησε ποτέ την ανθρωπότητα, αλλά αντίθετα, η οικονομική ανάπτυξη զարգ η δημιουργία παραγόντων ελεύθερου εμπορίου εξακολουθεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη των ανθρώπινων κοινωνιών, για παράδειγμα, ένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, μια μεγαλύτερη μείωση της σοβαρής φτώχειας στην ανθρώπινη ιστορία.[7]Έτσι, η εμπορευματοποίηση του νομικού περιβάλλοντος πρέπει να ερμηνευθεί εκ νέου ως εκμετάλλευση των προϊόντων που προσφέρονται από την τεχνολογική ανάπτυξη, εξαλείφοντας παράλληλα τον ανταγωνιστικό χαρακτήρα του ιδιωτικού κόσμου. Επομένως, σε οποιοδήποτε σύστημα δικαιοσύνης θα υπάρχει TN, το μαύρο κουτί του λογισμικού πρέπει να είναι διαθέσιμο λόγω της ευρύτερης αποδοχής της διαφάνειας του συστήματος. Δεύτερον, ο ρόλος του συστήματος TN μπορεί να υποστηρίξει μόνο և να συμπληρώσει το δικαστικό σώμα և να μην το αντικαταστήσει. Ελλείψει ανθρώπινης σοφίας, το όραμα ενός πλήρως αυτοματοποιημένου δικαστικού σώματος που επιβεβαιώνει θεωρητικούς συνωμοσίας για τη μελλοντική κυριαρχία των ρομπότ φαίνεται εκφοβιστικό και ανασφαλές. Επομένως, αυτή η τεχνολογία πρέπει να συμμορφώνεται με το απαιτούμενο νομικό πλαίσιο, οδηγίες, οι οποίες θα ορίζουν τη χρήση αυτών των συστημάτων μόνο ως βοηθητικές.
Το τρίτο αντεπιχείρημα πρέπει να αναλυθεί λεπτομερέστερα λόγω της κυρώσεως του ποινικού δικαίου και των δίκαιων επιχειρημάτων περί δυσανάλογης φυλάκισης πολιτών μειονοτήτων, ειδικά στο αμερικανικό σωφρονιστικό σύστημα. Ειδικότερα, ο οικονομολόγος του Πανεπιστημίου του Σικάγο Jens Ludwig, ο οποίος έχει επιστημονικό ενδιαφέρον για την κοινωνική πολιτική, αντίθετα με τα επιχειρήματα πιθανής διάκρισης λόγω αλγοριθμικού προφίλ με την τρέχουσα κατάσταση.[8]Ισχυρίζεται ότι μελέτες έχουν δείξει ότι ένας από τους κύριους λόγους μαζικής φυλάκισης είναι οι εσφαλμένες προβλέψεις των δικαστών σχετικά με τον κίνδυνο επανάληψης του δράστη.[9]Υποστηρίζει, αντιθέτως, ότι ο αλγόριθμος μπορεί να υπολογίσει καλύτερα τις δυνατότητες για αυτόν τον κίνδυνο և, ως αποτέλεσμα, ένας ακριβέστερος υπολογισμός TN θα μείωνε το ποσοστό των κρατουμένων κατά 40% χωρίς να αυξήσει το ποσοστό εγκληματικότητας, το οποίο γενικά θα ωφελούσε δυσανάλογα ψηφιακούς κρατουμένους. Επομένως, τυχόν ιδεολογικά-πρακτικά εμπόδια που μπορεί να προκύψουν πρέπει να ξεπεραστούν μέσω δημόσιας συζήτησης և επιστημονικών αποδείξεων και όχι μέσω μηδενικής άρνησης καινοτομίας և κατάλληλης θυσίας.
Η προγνωστική φύση της ηλεκτρονικής δικαιοσύνης μπορεί προφανώς να διευκολύνει το κυπριακό δικαστικό σύστημα. Η πρόβλεψη του αποτελέσματος μιας απόφασης θα διευκολύνει τα μέρη να επιλέξουν εναλλακτικές μεθόδους επίλυσης διαφορών, όπως η διαμεσολάβηση. Η εξωδικαστική επίλυση ιδιωτικών διαφορών μειώνει σημαντικά τον αριθμό των υποθέσεων που εκκρεμούν ενώπιον των δικαστηρίων, դատ δίνει τη δυνατότητα στους δικαστές և υποστηρικτές να ασκούν το δίκαιο πιο αποτελεσματικά, αφιερώνοντας περισσότερο χρόνο σε κάθε υπόθεση. Επιπλέον, τεχνολογίες όπως η διαδικτυακή επίλυση διαφορών ացված αποκεντρωμένες, αυτοματοποιημένες և αμετάβλητες έξυπνες συμβάσεις[10]Η πρακτική της τεχνολογίας blockchain μπορεί να διασφαλίσει τη διαφάνεια, την ακρίβεια και την αξιοπιστία των νομικών και εμπορικών σχέσεων της Κύπρου σε διεθνές επίπεδο.
Θα είναι σαφές στο εγγύς μέλλον εάν αυτοί που απορρίπτουν μηδενικά τις νέες μεθόδους και τις φιλοδοξίες του κυπριακού νομικού συστήματος σε συνδυασμό με τις τεχνολογικές εξελίξεις θα διασκεδάζουν ή αν θα διαμορφωθεί πραγματικά η υποδομή ενός μοντέλου δικαστικού μοντέλου. , όπου ο νέος Κύπριος δικηγόρος θα ενθαρρυνθεί να παραμείνει στην Κύπρο. Με άλλα λόγια, θα αξιοποιηθούν πλήρως οι απεριόριστες προοπτικές του κυπριακού συστήματος ηλεκτρονικής δικαιοσύνης, ή θα ξεπεραστεί η ολιγαρχία, η ασάφεια και η αγένεια του κυπριακού πολιτισμού, δεν μπορεί να υπολογιστεί αλγοριθμικά
* Ο Παναγιώτης Αντωνιάδης, 20 ετών, είναι φοιτητής δεύτερης χρονιάς στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Ασχολείται ενεργά με τη νομολογία, ως μέλος μη κυβερνητικών οργανώσεων στον τομέα του διεθνούς διεθνούς δικαίου και του ευρωπαϊκού δικαίου. Έχει επίσης συμμετάσχει σε ευρωπαϊκά “διεθνή προγράμματα” και σε εσωτερικά φόρουμ.
[1] Anet Numa, “Τεχνητή νοημοσύνη ως νέα πραγματικότητα της ηλεκτρονικής δικαιοσύνης” (e-Estonia, Απρίλιος 2020)
[2] “Προγνωστική δικαιοσύνη. Όταν οι αλγόριθμοι εφαρμόζονται στο νόμο »(Paris Innovation Review, 9.06.2017)
[3] Νικόλαος Αλέτρας, Δημήτριος Άρα Αραπατσάνης, Ντάνιελ Προόσιτς-Πιέτρο, Βασίλειος Λάμπος, «Προβλέποντας τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Προοπτικές για την ανάπτυξη της φυσικής γλώσσας. ” (2016) PeerJ Computer Science 2 (e93)
[4] Christia Mittleton, Artificial Intelligence, Justice և “Intelligent Justice” (DIKAIOSYNI.COM, 4 Οκτωβρίου 2019)
[5] Donald Michin, David Sp. SPIEGELHALTER, SS Taylor. (1994) “Μηχανική εκμάθηση” ταξινόμηση νευρικής-στατιστικής, 13, 1-298 < https://www.semanticscholar.org/paper/Machine-Learning%2C-Neural-and-Statistical-Michie-Spiegelhalter/fad1bd501aa769f7701c1016f8a4d1473ca77601> Είσοδος στις 7 Ιανουαρίου 2021
6 Richard M. Re, Alicia Solow-Niederman. “Η Ανάπτυξη της Τεχνητής Ευφυούς Δικαιοσύνης” (2019) Σταν. Τεχνολογία. L. Rev., 22, 242: < https://heinonline.org/HOL/LandingPage?handle=hein.journals/stantlr22&div=8&id=&page=> Είσοδος στις 7 Ιανουαρίου 2021
[7] Max Roser, “Economic Growth” (Ο κόσμος των δεδομένων μας, 2013)
[8] Jon Kleinberg, Jens Ludwig, Sendhil Mullainathan, Ashesh Rambachan, «Algorithmic Fairness» (2018) AEA Papers and Proceedings, 108, 22-27
[9] Shannon Keleher, “Αλγόριθμοι που ξεπερνούν τους ανθρώπους στην πρόβλεψη των εναγομένων να χειροκροτούν εκ νέου” (AAAS, 14 Φεβρουαρίου 2020)
[10] Lynn William Kong, igu iguo He, Blockchain Breach և Smart Contracts (2019), Financial Research Analysis, 32 (5), 1754–1797