26 Δεκεμβρίου 2020 4:12:25 μ.μ.
Για να μειώσουν το φορτίο των ακατέργαστων λυμάτων που ρέουν στο Yamuna, οι αρχές στο Δελχί σχεδιάζουν μια μέθοδο για τη φυσική επεξεργασία περίπου 1.500 εκατομμυρίων λίτρων ημερησίως (MLD) λυμάτων που πηγαίνουν στον ποταμό.
Ένα μοναδικό πείραμα
Στο Πάρκο Βιοποικιλότητας του Νότιου Δελχί, το οποίο αναπτύχθηκε από την Αρχή Ανάπτυξης του Δελχί (DDA) σε περίπου 200 εκτάρια γης πίσω από την αποικία Kalindi, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Δελχί, CR Babu κατασκευάζει 11 κατασκευασμένα συστήματα υγροτόπων.
Αυτά τα κατασκευασμένα συστήματα υγροτόπων θα χρησιμοποιούν πέτρες και μια ποικιλία φυτών για τη φυσική επεξεργασία λυμάτων από 25 αποχετεύσεις, που εκτείνονται από την Όχλα έως την αποικία Kalindi, πριν εισέλθει στο ποτάμι.
Επίσης στην Επεξήγηση | Διαβάζοντας τη νέα αμερικανική πολιτική για το Θιβέτ: σφιχτά στην Κίνα στον Δαλάι Λάμα, ποτάμια
Ο καθηγητής Babu, ο οποίος είναι επικεφαλής του Κέντρου Περιβαλλοντικής Διαχείρισης Υποβαθμισμένων Οικοσυστημάτων του Πανεπιστημίου του Δελχί (CEMDE), χρησιμοποίησε με επιτυχία το κατασκευασμένο σύστημα υγροτόπων για να αναβιώσει μια λίμνη στο πάρκο βιοποικιλότητας Neela Hauz στην πόλη το 2016.
Το τελευταίο βήμα στη διαδικασία επεξεργασίας συμβαίνει όταν το νερό περνά μέσα από 25 είδη φυτών – συμπεριλαμβανομένων των τυφλών, των φραγκίμων, της ιπποίας και της Κύπρου – τα οποία είναι αποτελεσματικά στη θεραπεία βαρέων μετάλλων, συμπεριλαμβανομένου του αρσενικού.
Στο Πάρκο Βιοποικιλότητας του Νότιου Δελχί, ένας από τους 11 κατασκευασμένους υγροτόπους άρχισε να λειτουργεί στις 18 Δεκεμβρίου φέτος, επεξεργάζοντας περίπου 15 MLD αποβλήτων από την αποχέτευση του Κιλοκάρι.
Επίσης στην Επεξήγηση | Η διαμάχη γύρω από το σπίτι του βραβείου Νόμπελ Amartya Sen στο Santiniketan
Πώς λειτουργεί η θεραπεία
Η μέθοδος περιλαμβάνει μια διαδικασία τριών βημάτων, η οποία δεν απαιτεί ηλεκτρικό ρεύμα. Στο στόμιο της αποχέτευσης, μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον καθηγητή Babu έφτιαξε έναν υγρότοπο πλάτους ενός στρεμμάτων από λίθους και φυτά.
📣 ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΤΩΡΑ 📣: Το κανάλι τηλεγραφημάτων εξήγησε το Express
Η αποχέτευση ανοίγει σε μια δεξαμενή οξείδωσης, η οποία είναι το πρώτο βήμα της διαδικασίας επεξεργασίας. Εδώ το στερεό υλικό στα απόβλητα αφαιρείται από ένα συρμάτινο πλέγμα και το ατμοσφαιρικό οξυγόνο διαλύεται στο νερό.
Στη συνέχεια, το νερό ταξιδεύει περαιτέρω και περνά μέσα από κανάλια και μικρές κορυφογραμμές από πέτρες, γεγονός που δημιουργεί αναταράξεις και προκαλεί αερισμό.
Επίσης στην Επεξήγηση | Τι είναι το «φάρσα μπαλονιού», για το οποίο ένα ζευγάρι των ΗΠΑ συγχωρήθηκε πρόσφατα
Ο αερισμός φέρνει νερό και αέρα σε στενή επαφή, εισάγοντας μικρές φυσαλίδες αέρα που ανεβαίνουν μέσω του νερού και απομακρύνουν τα διαλυμένα αέρια σε αυτό.
«Η υψηλότερη αναταραχή σημαίνει καλύτερο κορεσμό οξυγόνου και καλύτερη ποιότητα νερού. Οι καταρράκτες έχουν μέγιστο κορεσμό οξυγόνου και, επομένως, έχουν πολύ καλή ποιότητα νερού », λέει ο καθηγητής Babu.
Το τελευταίο βήμα στη διαδικασία επεξεργασίας συμβαίνει όταν το νερό περνά μέσα από 25 είδη φυτών – συμπεριλαμβανομένων των τυφλών, των φραγκίμων, της ιπποίας και της Κύπρου – τα οποία είναι αποτελεσματικά στη θεραπεία βαρέων μετάλλων, συμπεριλαμβανομένου του αρσενικού.
Ο Γιασίρ Αραφάτ, ένας επιστήμονας που εργάζεται υπό τον καθηγητή Babu στο CEMDE, είπε: «Τα ακατέργαστα λύματα είναι τρόφιμα για αυτά τα φυτά και αντλούν θρεπτικά συστατικά από αυτό. Με την πάροδο του χρόνου, θα αναπτυχθούν από αυτήν τη διατροφή. “
Επαναφόρτιση του ποταμού
Το επεξεργασμένο νερό απελευθερώνεται στον ποταμό μέσω υγροτόπων που εκτείνεται από το Dhobi Ghat στην Okhla έως τον αυτοκινητόδρομο DND κοντά στην αποικία Kalindi. Η ομάδα του καθηγητή Babu θα ελέγξει την ποιότητα του νερού που απελευθερώνεται στο ποτάμι μέσω αυτού του κατασκευασμένου υγροτόπου.
Η ίδια διαδικασία έχει αυξήσει τη συγκέντρωση του διαλυμένου οξυγόνου (DO) στη λίμνη πάρκου βιοποικιλότητας Neela Hauz – η οποία παλαιότερα δέχεται λύματα που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία μέσω αποχετεύσεων από γειτονικές περιοχές – σε 4 χιλιοστόγραμμα ανά λίτρο, πλησίον των κριτηρίων DO που απαιτούνται για τη διάδοση ψαριών σε νερό.
«Για πολύ καιρό, το κατασκευασμένο σύστημα υγροτόπων αγνοήθηκε από πολιτικούς μηχανικούς, οι οποίοι ενδιαφέρονται για τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων (STPs). Χρειάζεστε πολλή ενέργεια για να εκτελέσετε STPs και δεν θα λειτουργήσουν εάν η χωρητικότητά τους είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη από την ποσότητα λυμάτων… Ο κατασκευασμένος υγρότοπος είναι μια βιώσιμη εναλλακτική λύση σε αυτούς », δήλωσε ο καθηγητής Babu.