Το Ηνωμένο Βασίλειο σκοπεύει να αποκαταστήσει επίσημους δεσμούς εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίοι έχουν παγώσει κατά τη διάρκεια διαπραγματεύσεων για μια εμπορική συμφωνία, δεν μπορεί ποτέ να αναβιώσει, καθώς η εξωτερική πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου επικεντρώνεται στους διμερείς δεσμούς στην Ευρώπη και στην ανάπτυξη νέων συμμαχίες στον Ινδο-Ειρηνικό και τη Μέση Ανατολή.
Η κατάψυξη είναι λίγο συζητημένη αντανάκλαση της εποχής της Τερέζα Μέι, όταν ήταν Πολιτική ανακοίνωση εκείνη τη στιγμή. Μίλησε για την αποχώρηση της Βρετανίας από τη διαπραγμάτευση βαθιάς συνεργασίας μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είπε τον εαυτό της στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου Το 2018: «Η ασφάλεια της Ευρώπης είναι η ασφάλειά μας και το Ηνωμένο Βασίλειο δεσμεύεται άνευ όρων να τη διατηρήσει. Η πρόκληση για όλους μας σήμερα είναι να βρούμε έναν τρόπο να συνεργαστούμε, μέσω μιας βαθιάς και ειδικής εταιρικής σχέσης μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να διατηρήσουμε τη συνεργασία που έχουμε χτίσει και να προχωρήσουμε με την Αντιμετώπιση των εξελισσόμενων απειλών που αντιμετωπίζουμε μαζί. «
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημοσίευσε ακόμη προτάσεις σχετικά με το πώς θα έπρεπε να λειτουργεί λεπτομερώς αυτή η συνεργασία, αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο δεν έχει υιοθετήσει τις ιδέες.
Ο μετασχηματισμός του Ηνωμένου Βασιλείου από την εποχή του Μαΐου δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα από καμία πλευρά και οι επιπτώσεις του δεν έχουν συζητηθεί πολύ.
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς προσπαθεί να ενσωματώσει τη δική της εξωτερική πολιτική, ο φόβος πρέπει να είναι ότι η Βρετανία θα μπορούσε να υπονομεύσει τα πρότυπα εξωτερικής πολιτικής της, με τον ίδιο τρόπο που φοβάται ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα αποκλίνει από τα εμπορικά πρότυπα. Ωστόσο, διπλωμάτες στη Βρετανία πιστεύουν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο μετά το Brexit έχει ήδη αποδείξει ανεξαρτησία διακυβέρνησης και είναι ταχύτερο από το παλιό, σε σύγκριση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου η δυσκίνητη διαδικασία λήψης αποφάσεων απαιτεί την έγκριση και των 27 υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορούσε να εκτεθεί από το Ευρωσκεπτικιστικό Συντηρητικό Κόμμα.
Έτσι, τον τελευταίο χρόνο, το Ηνωμένο Βασίλειο συνεργάστηκε με την Ευρωπαϊκή Ένωση σε αυστηρά ad hoc βάση, ακολουθώντας συχνά τη δική του πορεία σε θέματα όπως κυρώσεις. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της Λευκορωσίας, του Ηνωμένου Βασιλείου (με τον Καναδά) εξέδωσε κυρώσεις κατά του καθεστώτος του Μινσκ Πριν η Ευρωπαϊκή Ένωση (και οι Ηνωμένες Πολιτείες) συμφωνήσουν στα πακέτα τους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται να έχουν συντονίσει τις δικές τους διαδικασίες, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση Τότε οι ενέργειες απαγορεύτηκαν Και καθυστέρησε απειλώντας την Κύπρο για βέτο.
Αντίθετα, η απάντηση ήταν να δηλητηριάσει τον Ρώσο αντιφρονούντα Alexey Navalny. Αυτό οδήγησε σε στενό συντονισμό από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ηνωμένο Βασίλειο, μετά από ένα σχέδιο Skripal υπόθεση 2018 το έτος.
Στην περίπτωση της Τουρκίας γεώτρησης φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο, τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε ορισμένες κυρώσεις. Μπορεί να μετακινηθεί περαιτέρω τον Μάρτιο, ενώ η Βρετανία είναι χαμηλή και δεν θέλει να προσβάλει καμία πλευρά. Όπως η Γαλλία και η Τουρκία αντάλλαξαν προσβολές. Μεσογειακή, η Βρετανία εκτός ΕΕ ήταν ελεύθερη να αποχωρήσει, ενδεχομένως να εξετάσει την εμπορική συμφωνία που επιδιώκει με την Τουρκία.
Στη Λιβύη, όπου το Ηνωμένο Βασίλειο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επανάσταση του 2011, πρόσφατα παρέμεινε στο περιθώριο παρακολουθώντας το δρομολόγιο της ΕΕ σχετικά με τις τουρκικές παραβιάσεις του εμπάργκο όπλων των Ηνωμένων Εθνών. Σε ορισμένα ζητήματα, ο τελευταίος χρόνος έδειξε ένα πλεονέκτημα στη διπλωματική κρίση.
Το κύριο ευρωπαϊκό φόρουμ στο οποίο δραστηριοποιείται το Ηνωμένο Βασίλειο παραμένει το E3 – Γερμανία, Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο. Εδώ, τουλάχιστον, στο κοινό, οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης παρέμειναν με σταθερά βήματα σχετικά με την ιρανική πυρηνική συμφωνία. να κηρυχθεί νεκρός.
Το E3 συντονίστηκε επίσης όλο και περισσότερο στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ιράν και στο επίπεδο των πολιτικών διευθυντών συζήτησαν ευρύτερα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Στην Ουκρανία, ωστόσο, μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο προσέφερε την άμυνα και την πολιτική συνεργασία με το Κίεβο.
Σε γενικές γραμμές, τα σχέδια της ΕΕ για θεσμική συνεργασία φαίνονται νεκρά, ή τουλάχιστον ανενεργά. Η Rosa Balfour, διευθύντρια του Carnegie EuropeWriting στο φυλλάδιο του Κέντρου Εξωτερικής Πολιτικής, προτείνει: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να εγκαταλείψει, προς το παρόν, την ελπίδα ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα συμμετάσχει σε οποιαδήποτε θεσμική ρύθμιση. Η εξωτερική πολιτική της βρετανικής κυβέρνησης καθοδηγείται ιδεολογικά. Η κίνηση της ΕΕ βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη διαδικασία. Το χάσμα μεταξύ της Δευτέρας είναι ένας από τους λόγους για την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. «
Βρετανοί διπλωμάτες εξετάζουν την ατζέντα εξωτερικής πολιτικής Josep Borrell, εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας και την αποστασία. Το αίτημά του για ψηφοφορία με μεγαλύτερη πλειοψηφία στην εξωτερική πολιτική μέσω της «εποικοδομητικής αποχής» και της έκκλησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα βίας, δεν είναι ελκυστική για το Ηνωμένο Βασίλειο. Ομοίως, οι Βρετανοί βλέπουν την αντίφαση μεταξύ της έκκλησης του Εμμανουήλ Μακρόν για ισχυρότερη ενωμένη Ευρώπη και της μονομερούς γαλλικής εξωτερικής πολιτικής, αποκαλύπτοντας το ψέμα μιας ολοκληρωμένης εξωτερικής πολιτικής.
Πράγματι, η εξωτερική πολιτική της ΕΕ μοιάζει συχνά με συμμαχία απροθυμίας. Ωστόσο, ορισμένοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής λένε ότι η συζήτηση για την εξωτερική πολιτική μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ηνωμένου Βασιλείου θα αναβιώσει, αν μόνο από τρεις έντονα αντιτιθέμενες δυνάμεις.
Οι γήινες πραγματικότητες μπορεί να οδηγήσουν το Ηνωμένο Βασίλειο να συνειδητοποιήσει ότι η επιρροή της στην εξωτερική πολιτική πολλαπλασιάζεται εάν συνεργάζεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κυβέρνηση Μπάιντεν προτιμά επίσης το Ηνωμένο Βασίλειο να μην είναι ελεύθερος επαγγελματίας, εάν αυτό αποδυναμώνει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τέλος, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ενσωματώσει αργά το αμυντικό της σκέλος και έχει ήδη εντοπίσει έναν τρόπο με τον οποίο μπορούν να συμμετέχουν τρίτα μέρη, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο Ian Bond, στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μεταρρυθμίσεων, μπορεί να δει τρεις τρόπους με τους οποίους το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορούν να συνεργαστούν επίσημα: η ανταλλαγή και προστασία εμπιστευτικών πληροφοριών, η συμμετοχή του προσωπικού του Ηνωμένου Βασιλείου σε αμυντικές αποστολές και επιχειρήσεις και η συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου σε άμυνα. Βιομηχανική συνεργασία μέσω του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας.
Ωστόσο, μπορεί να ξεπαγώσουν τη σκόνη από τις γεμάτες εμπορικές συνομιλίες και να προωθήσουν το Biden.