Η ανάλυση σε AA έχει ως εξής:
Η Τουρκία Oruc Reis επιστρέφει σε αυτή τη νέα διαδικασία, τα νησιά ξεκίνησαν με την αξιολόγηση έλξης σε ένα τεχνικό πλαίσιο για τα προβλήματα που προκλήθηκαν από τη θάλασσα και πιθανές λύσεις σε τεσσεράμισι χρόνια διεξαγωγής των διερευνητικών συνομιλιών λόγω της έντασης μεταξύ των μερών έρχεται, αλλά το 2020 φάνηκε να συμφωνεί για τρόπους που θα πραγματοποιηθούν στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Ιανουαρίου, με ακόμη μεγαλύτερη δυναμική. Μετά από αυτές τις διαπραγματεύσεις, η τουρκική πλευρά και πάλι με μια θετική προσέγγιση ανακοίνωσε στον κόσμο το μήνυμα “Είναι δυνατόν να επιλυθούν όλα τα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένου του Αιγαίου, έχουμε πλήρη βούληση για αυτό, η περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα είναι προς το συμφέρον όλων” μέσω των υψηλότερων αρχών του κράτους. Ομοίως, η τουρκική πλευρά, η οποία έχει πολύ θετική στάση απέναντι στον προγραμματισμό της ανεπίσημης διάσκεψης κουιντέτου στο Κυπριακό, συνέχισε τη θετική της προσέγγιση με το μήνυμα ότι εάν το σημείο που πρέπει να επιτευχθεί είναι η λύση, είναι μέσω νέων και δημιουργικών ιδέες.
Κοιτάζοντας την άλλη πλευρά του νομίσματος, η ελληνική πλευρά δεν θέλει όλα τα προβλήματα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο να βρίσκονται στο τραπέζι στις διερευνητικές συνομιλίες, τις οποίες ξεκίνησε δηλώνοντας ότι θα συζητήσει μόνο τον περιορισμό των θαλάσσιων δικαιοδοσιών, δηλαδή, θέτοντας μια προϋπόθεση.. Ωστόσο, τα προβλήματα μεταξύ των δύο χωρών δεν περιορίζονται στο Αιγαίο. Επικαλυπτόμενες θαλάσσιες δικαιοδοσίες σε μια μεγάλη περιοχή, ελληνικά νησιά οπλισμένα κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης, επανεξέταση του νομικού καθεστώτος των 152 νησιών, νησίδων και βράχων που καταλαμβάνει η Ελλάδα αλλά των οποίων η κατοχή είναι άγνωστη στο Αιγαίο, σε αντίθεση με το διεθνές δίκαιο με τη μορφή μιλίων, δραστηριοτήτων έρευνας και διάσωσης, πόρων υδρογονανθράκων και ζητημάτων Κύπρου, τα οποία έχουν γίνει πιο σημαντικά με την αύξηση των μεταναστευτικών ροών, συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τις δύο πλευρές.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΛΕΥΡΟΣ ΣΤΟΧΟΣ;
Στη Θάλασσα των Νήσων, όπου δεν υπάρχει συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των δύο χωρών λόγω των μοναδικών γεωγραφικών συνθηκών τους, και οι δύο χώρες έχουν 6 μίλια χωρικών υδάτων. Ωστόσο, η Ελλάδα δεν είναι το κόμμα της Τουρκικής Διεθνούς Σύμβασης του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας, αναφέροντας ότι τα χωρικά ύδατα θέλουν να αυξηθούν στα 12 μίλια. Αν μια τέτοια κίνηση η «πολεμική πράξη» της Τουρκίας (casus belli) θα έδειχνε σαφώς αυτήν την κατάσταση. Η Ελλάδα προσπαθεί επίσης να αυξήσει τις εντάσεις όχι μόνο στη Θάλασσα των Νήσων αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο ισχυριζόμενη ότι τα νησιά είναι υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία είναι ημι-κλειστή θάλασσα σύμφωνα με τη διεθνή νόμος.
Ποια είναι λοιπόν η ελληνική πλευρά, παρά τον περιορισμένο πληθυσμό, τη γη, τη στρατιωτική και οικονομική της δύναμη; Θέλει πραγματικά η Ελλάδα μια λύση στη Θάλασσα των Νήσων και στην Ανατολική Μεσόγειο; Η γνωστή απάντηση σε αυτό το ερώτημα, οι Έλληνες υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων επιβεβαίωσαν και πάλι τον Ιανουάριο. Σε μια απόφαση που ενέκρινε το ελληνικό κοινοβούλιο τον περασμένο μήνα, η Ελλάδα επέκτεινε την κυριαρχία της κατά περίπου 10 τοις εκατό, αυξάνοντας τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια στο Ιόνιο πέλαγος. Ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ντεντιάς υπογραμμίζει με μεγάλη πολιτική υπερηφάνεια ότι το έδαφος της χώρας έχει επεκταθεί για πρώτη φορά μετά τα 12 νησιά των οποίων η διοίκηση μεταφέρθηκε στην Ελλάδα το 1947, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μικοτάκης εξέφρασε την αποφασιστικότητά του να κάνει το ίδιο στην Κρήτη και Νησιά του Αιγαίου και έθεσε τους στόχους του πολύ ξεκάθαρα.
Η ελληνική πλευρά ακολουθεί μια επεκτατική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο χρησιμοποιώντας τα νησιά, τα οποία είναι τα μόνα φύλλα ατού στα χέρια τους. καθώς επεκτείνει την επικράτειά τους στο νησί του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου σε μια ελληνική λίμνη και τη θάλασσα στην Τουρκία επειδή αγνοεί τα δικαιώματα της υφαλοκρηπίδας στην ανατολική Μεσόγειο θέλει να φυλακίσει τον Κόλπο της Αττάλειας. Εάν γίνουν αποδεκτές οι μεγαλιστικές απαιτήσεις της Ελλάδας, τα χωρικά ύδατά της θα μειωθούν από 43% σε 71% στο Αιγαίο και η αναλογία της ανοικτής θάλασσας από 49% σε 19,7%. Ομοίως, το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο θα είναι 189 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα σε περίπου 80 τοις εκατό μικρότερα και 41 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα. Έτσι, στη γεωπολιτική περιοχή της Τουρκίας η πρόσβαση στην ανοιχτή θάλασσα και το περιβάλλον με τον περιορισμό είναι προγραμματισμένη να γίνει ένας ηθοποιός αναποτελεσματικός. Αυτή η στρατηγική ζωής ποια χώρα έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην ανατολική Μεσόγειο για να διασχίσει για να απομονώσει την εγκαθίδρυση της Τουρκίας σε περιφερειακές συμμαχίες και αμφότερες η Τουρκία προσπαθεί να θεσπίσει μια τάξη ενέργειας και ασφάλειας που αποκλείει και τους Τουρκοκύπριους.