Η σημασία ενός κοινωνικού δείπνου με τον Αναστασιάδη

Είναι ακόμα εύκολο να γράψετε, αν και μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί θάρρος.

Αυτό που είναι πολύ πιο διαφορετικό και δύσκολο είναι να ρισκάρετε και να κάνετε μια προσπάθεια να κάνετε ό, τι ισχυρίζονται αφού είναι σε θέση να κάνουν ό, τι λένε και να γράψουν.

Νομίζω ότι αυτό είναι ένα από τα σημεία όπου οι πολιτικοί και οι «άνθρωποι που γράφουν» όπως μας διαφέρουν.

Αν το κοιτάξετε από αυτή την άποψη, η δουλειά μας είναι εύκολη.

Παρ ‘όλα αυτά, είναι ωφέλιμο να κοιτάς πίσω σε τακτά χρονικά διαστήματα με τη συνήθεια της επιχειρηματικής ζωής και να δούμε τι έγραψε.

Θα θυμάστε ότι πριν από ένα χρόνο, ο Έλληνας ηγέτης και ο Υπουργός Εξωτερικών Özersay είχαν δείπνο με τους συζύγους τους στο σπίτι του ατόμου που ήταν ο εκπρόσωπος των Μαρωνιτών στην ελληνική πλευρά στο κοινοβούλιο.

Δεν γνωρίζουμε γιατί οργανώθηκε αυτό το γεύμα και τι συζητήθηκε.

Μπορούμε να μαντέψουμε μόνο.

Πιθανότατα δεν έδωσαν ο ένας στον άλλο συνταγές και, στη συνέχεια, δεν διαβίβασαν αυτές τις συνταγές στις αρχές που έκριναν απαραίτητες!

Μετά από εκείνη την ημέρα, πολύ νερό πέρασε κάτω από τη γέφυρα. Ακόμη και η γέφυρα δεν είναι η ίδια γέφυρα. Ο κολπίσκος ρέει επίσης διαφορετικά.

Ο Özersay είναι τώρα στα πρόθυρα να αποχωρήσει από την ημερήσια διάταξη και ετοιμάζεται να παραμείνει υποψήφιος μετά το ποσοστό ψήφων που έλαβε. Στα μάτια του κοινού, αυτό το κοινωνικό δείπνο δεν είναι πλέον σημαντικό.

Ερμηνεύοντας αυτό το δείπνο την ημέρα που κυκλοφόρησαν τα νέα, ένιωσα την ανάγκη να ερμηνεύσω εκ νέου γιατί είχα ένα δίλημμα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο και υπό το φως των τρεχουσών εξελίξεων που αντιμετωπίζουμε σήμερα.

Ο Özersay είναι παιδί μάρτυρας και μετανάστης.

Πέρα από την πολιτική και ακαδημαϊκή του ταυτότητα, ο Özersay είναι μέλος του τμήματος που πληρώνει το υψηλότερο τίμημα για αυτό που συνέβη στην Κύπρο.

Ο πατέρας του Αναστασιάδη είναι επίσης γνωστός ως διευθυντής της περιοχής της ΕΟΚΑ Λεμεσού.

Υπάρχει μια σοβαρή ηλικιακή διαφορά μεταξύ Özersay και Anastasiades. Προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά οικογενειακά υπόβαθρα καθώς και από τη διαφορά ηλικίας.

Υπάρχει κάποια γνωριμία μεταξύ τους από τη διαδικασία διαπραγμάτευσης που επιδιώκει λύση στο Κυπριακό, αλλά συναντήθηκαν σε ένα Μαρωνίτικο σπίτι, το ένα ως Πρόεδρο και το άλλο ως Υπουργό Εξωτερικών ενός μη αναγνωρισμένου κράτους.

Δεν είναι απαραίτητο να εξεταστεί αυτό το “κοινωνικό” πιάτο από άλλη οπτική γωνία ως προς τα σύμβολα που περιέχει; Αυτό ήταν το σημείο που έκανα το μυαλό μου και σημείωσε σημειώσεις.

Είπα τι μίλησαν, ποιος το οργάνωσε, γιατί δεν το έκαναν.

Εκτός από τη συνομιλία one-on-one που έφερε αυτούς τους δύο μαζί με τις συζύγους τους και μίλησαν μόνοι σε αυτό το δείπνο, κάτι άλλο έπρεπε να τονιστεί.

Νομίζω ότι οι δημογραφικές διαφορές τους και το αίσθημα ότι είναι σε θέση να μοιράζονται τα πράγματα με αμοιβαία εμπιστοσύνη, παρόλο που είναι αντίπαλοι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα μπορούσαν να τα φέρουν μαζί για δείπνο.

Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαν επίσης να αναλάβουν κινδύνους όσον αφορά την ισορροπία στη δική τους εσωτερική πολιτική. Αν προχωρήσετε ένα βήμα παραπέρα, θα μπορούσατε να πείτε ότι ο Αναστασιάδης είχε τον σχετικά μεγαλύτερο κίνδυνο.

Αφήνοντας την προσωπικότητά τους στην άκρη και κοιτάζοντας το παρελθόν τους, σκέφτηκα ότι αυτό το δείπνο περιέχει ένα διαφορετικό συμβολικό μήνυμα ότι οι δύο υποτίθεται ότι θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό.

Δεν θέλω να υπερβάλλω δίνοντας περισσότερο νόημα σε ένα δείπνο από ό, τι είναι, αλλά γιατί το υπενθυμίζω σήμερα, επιτρέψτε μου να το αναφέρω αυτό.

Εάν στοχεύουμε σε μια λύση δύο κρατών και, το πιο σημαντικό, να το κάνουμε αυτό κάτω από τη στέγη της ΕΕ, θα σας ακούγεται αστείο, αλλά θα πρέπει να γίνει με την υποστήριξη των Ελληνοκυπρίων. Είναι δυνατή μόνο η αλλαγή των παραμέτρων των Ηνωμένων Εθνών που έχουν συμφωνηθεί από όλα τα μέρη και η ΕΕ να την αποδεχτεί με αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι δυνατόν για τον ΟΗΕ και την ΕΕ να ανοίξουν ένα ζήτημα που θα αποτελέσει προηγούμενο για τις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών, πόσο μάλλον την αποδοχή τους, στη συζήτηση, χωρίς τη συναίνεση και των δύο πλευρών του αιώνιου προβλήματος.

Άνθρωποι και σχέσεις που μπορούν να λειτουργήσουν ως γέφυρες δημιουργούν τέτοιου είδους ανοίγματα που ανοίγουν το έδαφος. Οι γέφυρες που δημιουργούνται με βάση την αμοιβαία εμπιστοσύνη και την ποιότητα που βασίζεται στη γνώση είναι επομένως εξαιρετικά σημαντικές και στρατηγικές δομές.

Είναι δυνατόν να επιτευχθεί αυτό εάν οι δύο ηγέτες μιλήσουν για λίγο χωρίς την ανάγκη για μεσάζοντες.

Πάνω απ ‘όλα, είναι δυνατόν με την αμοιβαία εμπιστοσύνη των δύο ηγετών που εκπροσωπούν τα κόμματα.

Πραγματοποιήθηκε με παρόμοιο διάλογο και αμοιβαία εμπιστοσύνη, ο οποίος δημιουργήθηκε στο υψηλότερο επίπεδο πριν από πολλές πρωτοβουλίες που απέδωσαν αποτελέσματα στην ιστορία.

Δεν μπορώ να υπερασπιστώ τον Αναστασιάδη. Τον βλέπω ως ευκαιρία της οποίας η ειλικρίνεια χρειάζεται δοκιμή. Είναι βέβαιο ότι δεν μπορούσε να βρει την αίσθηση της εμπιστοσύνης που ήθελε να δει στον συνομιλητή του στο Akıncı, ο οποίος είχε κολλήσει στο δόγμα για να συνειδητοποιήσει αυτό που είχε στο μυαλό του.

Πρώτα απ ‘όλα, γνωρίζουμε ότι στο Crans Montana, είπε την πραγματική του πρόθεση να Çavuşoğlu αντί για το Akıncı.

Ο Αναστασιάδης δεν έκανε λάθος ούτε επειδή ο Ακίτσι χρησιμοποίησε την ερώτηση «Οι Έλληνες θέλουν δύο ξεχωριστά κράτη;» Για να κινητοποιήσει το ελληνικό κοινό, όχι το τουρκικό κοινό, και να θέσει ένα εμπόδιο πριν ξεκινήσει μια πιθανή διαφορετική διέξοδο στο μυαλό του Αναστασιάδη.

Μαζί, η λύση μπορεί να γίνει μεταξύ ίσων, αλλά ακόμη πιο σημαντική από αυτή είναι η εμπιστοσύνη των κορυφαίων διαπραγματευτών σε κρίσιμες σημειώσεις.

Αυτό είναι το βασικό σημείο που αποτελεί την κύρια γέφυρα στην αναζήτηση λύσεων για την επιτυχία.

Ένα μέρος δεν θέλει να μοιραστεί το κράτος που κατέχει το 100 τοις εκατό αυτή τη στιγμή και η άλλη πλευρά το αγνοεί αφελώς και αν εξακολουθεί να προσπαθεί να μοιραστεί πιο ισότιμα, δεν θα φτάσετε πουθενά.

Αλλά αν ένα κράτος συμβαλλόμενο μέρος θέλει να παρατείνει τις διαπραγματεύσεις που θα οδηγήσουν σε κοινή χρήση και να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερες παραχωρήσεις γης, να απαλλαγεί από τις εγγυήσεις ή να την αραιώσει χωρίς να αντιμετωπίσει τη μέθοδο “Δεν με ενδιαφέρει, θα πάω”, εάν το άλλο μέρος θα μπορέσει επιτέλους να αποδεχτεί γη σε αντάλλαγμα για ένα ξεχωριστό κράτος και να περιορίσει την εγγύηση μόνο για το δικό του μπορεί να υπάρχει λύση.

Ωστόσο, για να φτάσουν σε αυτό το σημείο, οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων πρέπει να έχουν αμοιβαία εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση να ακολουθήσουν ένα μυστικό μονοπάτι χωρίς την ανάγκη για μεσάζοντες.

Το δείπνο Anastasiades-Özersay ήταν επομένως σημαντικό, αν και με τα σύμβολα που περιείχαν το μήνυμα που είχε φορτωθεί. Αυτό το κοινωνικό αλλά μυστικό δείπνο δημιούργησε την αντίληψη ότι ο Özersay και ο Anastasiades είχαν δημιουργήσει αυτήν την εμπιστοσύνη.

Όλες οι περικοπές που είναι συμβαλλόμενες στο Κυπριακό, ειδικά η Τουρκία ως στρατηγική γέφυρα που είδαν όταν έφτασαν στο μέρος χρησιμοποιούν με ασφάλεια το Özersay.

Αυτό δεν είναι το θέμα, αλλά έδειχνε ότι ένα θαύμα μηχανικής θα έχει στρατηγικές δομές στις οποίες μπορεί να είναι γνωστές από την Τουρκία και η ζωή δεν μπορεί να οικοδομηθεί από κάθε λόγο, εργασιακές γέφυρες στο τέλος της ημέρας και τη δημιουργία γνώσης.

Αυτή η γέφυρα δεν υπάρχει σήμερα. Εάν λένε ναι, το βάζουν στη γωνία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αντ ‘αυτού, με την έγκριση της κοινωνίας, προτιμήθηκε η «οθωμανική διαβεβαίωση με εκπαίδευση». Οι δυσκολίες της Τουρκίας, θα συνεχίσει το δρόμο της χωρίς να χάσει αυτό που οι Τουρκοκύπριοι.

Ως εκ τούτου, δεν ξέρω αν το προηγούμενο «κοινωνικό» γεύμα θα έρθει στο φως από τις σκονισμένες σελίδες της ιστορίας, αλλά αν το κάνει, θα πραγματοποιηθεί ως μέρος της χαμένης ευκαιρίας. Δυστυχώς.

.Source