Λατρεύω τα παιδικά έργα ζωγραφικής γιατί μου αρέσουν περισσότερο οι αφελείς και οι παραστατικοί πίνακες. Οι παιδικοί πίνακες είναι επίσης αφελείς, εικονιστικοί. Γι ‘αυτό με ενδιαφέρει ο Διεθνής Διαγωνισμός Ζωγραφικής για Παιδιά που διοργανώνει ο Πιναρ εδώ και 39 χρόνια, και έχω υπηρετήσει ακόμη και ως μέλος της κριτικής επιτροπής με την δημοσιογραφική μου ταυτότητα. Φέτος, το 39ο του διαγωνισμού συνάντησε το πανδημικό περιβάλλον, αλλά πιθανώς επειδή τα παιδιά είχαν ζωγραφίσει τις φωτογραφίες τους στο παρελθόν, το θέμα του διαγωνισμού του 2020 ήταν “Δωρεάν”, αλλά δεν υπήρχαν εντυπωσιακές covid και επιδημικές εικόνες στο περιεχόμενο. Από όλες τις περιοχές της Τουρκίας, της Γερμανίας και της Κύπρου συμμετείχαν οι 5.000 685 πολύτιμοι πίνακες από μια κριτική επιτροπή (καθηγητής Dr. Mumtaz Scott, καθηγητής Hosni DOKA, Assoc. Devabil Kara, δημοσιογράφοι Ihsan Yilmaz, Olka και Özyurt) Ο Fatoş Karahasan) τέθηκε σε καλλιτεχνική αξιολόγηση, αλλά και ο καθηγητής Δρ. Μια ομάδα με επικεφαλής τον Fuat Güllüpınar συνέταξε μια έκθεση κοινωνιολογικής αξιολόγησης των συμμετεχόντων έργων. Τι με ενδιέφερε περισσότερο σε 18 πολύ λεπτομερή γραφήματα;
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΕ ΗΛΙΚΙΑ!
Προσφέρεται ένα ευρύ φάσμα ηλικιών για συμμετοχή στο διαγωνισμό. Οι διαγωνιζόμενοι που έγιναν δεκτοί ως “παιδιά” από την ηλικία των 5 έως 21 ετών έστειλαν τις φωτογραφίες τους. Αλλά ποια ηλικιακή ομάδα έχει τη μεγαλύτερη συμμετοχή; 7 έως 11 ετών! Τέλος πάντων, κανένας ηλικίας άνω των 17 ετών δεν συμμετείχε επειδή δεν εντάχθηκε στην κατηγορία παιδιών, αλλά η υψηλότερη συμμετοχή ήταν 8 ετών (23 τοις εκατό), δηλαδή σχεδόν το ένα τέταρτο, το άλλο ήταν 9 ετών (19 τοις εκατό), 7 ετών (15 τοις εκατό) και 10 ετών (12 τοις εκατό). Μπορούμε να πούμε ότι τα παιδιά συνειδητά και πρόθυμα κάνουν φωτογραφίες που μπορούν να αξιολογηθούν μεταξύ των ηλικιών 7 και 11! Κατά τη γνώμη μου, η εξήγηση για αυτό είναι πολύ απλή: Τα παιδιά που αρχίζουν να ζωγραφίζουν με ένα φυσικό ταλέντο και προτρέπουν να πειθαρχούν για τη δημιουργικότητα στην εκπαιδευτική τους ζωή και αποσυνδέονται από τη ζωγραφική! Θυμηθείτε, ποιος από εμάς δεν ενθουσιάστηκε όταν δώσαμε στο παιδί μας τα πρώτα κραγιόνια και βιβλία, όταν είδαμε τις πρώτες κακογραφίες και σκεφτήκαμε ότι μεγαλώνουμε στο σπίτι τους ένα Miro, Picasso, Dali; Δεν έχουμε δημοσιεύσει αυτούς τους πρώτους πίνακες στους τοίχους εδώ και χρόνια και διατηρούμε κάποιους από αυτούς; Αντί να είμαστε Rembrandt και Devrim Erbil με τα χρόνια, το παιδί μας πέταξε το χρώμα και το πινέλο, σταμάτησε τη ζωγραφική! Επιτρέψτε μου οι καθηγητές τέχνης να με παρακαλώ, αυτές οι αξιολογήσεις δεν βασίζονται στις κοινωνιολογικές εξηγήσεις του διαγωνισμού, αλλά βασίζονται στις παρατηρήσεις μου και στα στοιχεία του βιβλίου! Εδώ και χρόνια, νομίζω ότι η φυσική ώθηση και ο ενθουσιασμός των παιδιών να ζωγραφίζουν έχει ξεθωριάσει από λανθασμένες εκπαιδευτικές στρατηγικές και αυτά τα δεδομένα φαίνονται σαν ένα σημάδι ότι έχω δίκιο! Ζήτησα από τον Μπέντρι Μπαϊκάμ, έναν από τους συγγραφείς της εφημερίδας μας, ζωγράφο και επιμελητή, ιδρυτή και διευθυντή της Πινακοθήκης Πιραμίδης, για τη γνώμη του για αυτό το θέμα. Όπως γνωρίζετε, μεγάλωσε ως «παιδί μεγαλοφυΐας» όταν οι πίνακές του σε πολύ μικρή ηλικία τράβηξαν την προσοχή και συνεχίζει να ζωγραφίζει. Πως έγινε αυτό? Ο Μπέντρι Μπαϊκάμ λέει χάρη στην καθοδήγηση της οικογένειας και των δασκάλων του. Όσοι είδαν τα έργα ζωγραφικής και το ταλέντο του πρότειναν να μην παρεμβαίνει στην παιδική ηλικία, οπότε στάλθηκε στο γαλλικό σχολείο, το οποίο δεν είχε μαθήματα ζωγραφικής! Το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική αναπτύχθηκε φυσικά μέχρι να φτάσει σε μια συγκεκριμένη ηλικία! Φυσικά δεν είμαι κατά της εκπαίδευσης, νομίζω ότι δόθηκε λάθος εκπαίδευση.
ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΝΑ ΠΕΡΙΟΧΗ;
Άλλα αξιοσημείωτα δεδομένα στο φυλλάδιο είναι: Τα παιδιά ζωγράφισαν κυρίως τα θέματα της φύσης και των ανθρώπων, του κοινωνικού περιβάλλοντος και των ανθρώπων στον ελεύθερο θεματικό διαγωνισμό. Υπάρχει πολύ λίγη ψυχαγωγία και γιορτή με θέματα όπως ιστορία, παραμύθι και γελοιογραφία, φανταστικός κόσμος. Δείχνει ότι σκοτείνουμε τους κόσμους της φαντασίας των παιδιών και γιορτάζουμε πολύ λίγο με τον σκοτεινό κόσμο μας, πώς μπορούν τα παιδιά να σχεδιάσουν τι δεν είναι; Ακόμη και οι γιορτές της Πρωτοχρονιάς θεωρούνται εκδικητές. Εάν τα παιδιά σχεδιάσουν κατά λάθος ένα διακοσμημένο πεύκο, σχεδόν θα αφομοιωθούν! Τι σχεδιάζει τότε; Τώρα που το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έχει μετακινηθεί σε πόλεις, δεν υπάρχουν πολλά έντομα λουλουδιών, οι άνθρωποι πλησιάζουν! Δεν είναι σε θέση να κάνει μια ακίνητη ζωή. Διαφορετικά θέματα σύμφωνα με τις περιοχές δεν είναι πολύ σημαντικοί αριθμοί ως ποσοστά. Εάν τα παιδιά της Μαύρης Θάλασσας τείνουν να επικεντρώνονται στις κοινωνικές δραστηριότητες και τα παιδιά της Ανατολικής Ανατολίας σε πορτρέτα, οι ψυχολόγοι θα πρέπει να το αναλύσουν. Θα πρέπει να ευχαριστήσει τον Πιναρ για τη διεξαγωγή ενός έργου κοινωνικής ευθύνης που θα οδηγήσει τα παιδιά σε καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Τα παιδιά πρέπει επίσης να ζωγραφίζουν, να τραγουδούν, να χορεύουν και να είναι ελεύθερα και χαρούμενα, ώστε να μπορούν να παράγουν με ταλέντο.