Ο Gülbahar Teker (66), ο οποίος ζει στην περιοχή MUS του Düzkışla, κάλεσε τον γιο του Muhammed Emin Teker, ο οποίος απήχθη στο βουνό το 2014 από την τρομοκρατική οργάνωση PKK: “Δεν υπάρχει τιμωρία, δεν υπάρχει τίποτα. Γιέ μου, έλα και να παραδοθεί », είπε.
Στην Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ), αφού ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία πριν από 8 χρόνια, ο Γκουλμπάρ Τεκέρ, μητέρα 6 παιδιών, που κράτησε ένα ρολόι φρουράς μπροστά από το κτίριο HDP Diyarbakır για τον γιο της Muhammed Emin Teker, ο οποίος απήχθη. από τρομοκράτες του PKK στο χωριό Korik στο Batman, όπου ήρθε στην επαρχία Batman, συνέχισε τη διαμαρτυρία του στο Muş. Η Gülbahar Teker συνεχίζει το κάθισμα μπροστά από το κτίριο HDP Muş με τον μικρότερο γιο της Cuma μία φορά την εβδομάδα και παρακολουθεί την πορεία του γιου της. Αντιδρώντας στο HDP και την τρομοκρατική οργάνωση, ο Teker δήλωσε ότι θα συνεχίσει τη δράση του μέχρι να φτάσει ο γιος του και θα τον περιμένει με μεγάλη λαχτάρα.
Λέγοντας ότι ζει με την ελπίδα ότι ο γιος του θα έρθει μια μέρα, ο Gülbahar Teker είπε: «Κάθε φορά που χτυπούσε η πόρτα, είπα ότι ο Μωάμεθ ήρθε. Δεν υπάρχει Μωάμεθ, δεν υπάρχει ήχος. Δεν έχουμε ακούσει από τον γιο μου , ο οποίος απήχθη πριν από 8 χρόνια, για τα τελευταία δύο χρόνια. Αλλά ήμουν στην πόρτα. Ακολουθώ τον δρόμο μπροστά του. Νομίζω ότι ήρθε ο Μωάμεθ. Θα συνεχίσω να περιμένω ξανά. Θα συνεχίσω τη δράση μου. Δεν θα τα παρατήσω έως ότου έρθει ο γιος μου », είπε,« Ελάτε, παραδοθείτε, δεν υπάρχει τιμωρία, τίποτα. Ελάτε να παραδοθείτε », είπε. Απαντώντας στο HDP, είπαν:« Ήρθαν στη σκηνή στο Ντιγιαρμπακίρ , έφυγαν από εκεί. Μας γέλασαν μετά. Αφήστε το HDP να κλείσει. Αφήστε το HDP να πάει. Για 2 χρόνια, οι μητέρες και οι πατέρες συνεχίζουν τις διαμαρτυρίες τους στο Diyarbakır. Το HDP δεν ήρθε ποτέ και τους ρώτησε τι τους Τα προβλήματα ήταν. “Δυστυχώς, είναι επίσης Κούρδοι και δεν ρώτησαν γιατί μας ανησυχεί”, είπε.
Λέγοντας ότι θα συνεχίσει το ρολόι του όπου κι αν είναι, μέχρι να φτάσει ο γιος του Μωάμεθ, ο Τεκέρ είπε: «Δεν φοβάμαι ούτε το HDP ούτε το PKK».
