Το τουρκοκυπριακό μουσείο και ο ζωγράφος Cevdet Çağdaş εορτάζεται στην πρώτη επέτειο του θανάτου του με μια έκθεση που πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Rüstem Main Gallery
Η έκθεση, που διοργανώθηκε στη μνήμη του Cevdet Çağdaş, που πέθανε στις 23 Δεκεμβρίου 2019, περιλαμβάνει μια επιλογή από την οικογενειακή συλλογή.
Συγκεντρώνοντας μια συλλογή έργων του ÇaÇdaş κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων, υδατογραφίας, δειγμάτων και νεκρών, η έκθεση διοργανώνεται υπό τον συντονισμό των Esra Plümer Bardak και Halil Duranay.
Η έκθεση στο Rüstem Main Gallery θα παραμείνει ανοιχτή έως τις 20 Ιανουαρίου. Η έκθεση, υπό την χορηγία τεχνολογίας και επικοινωνίας του Telsim, συναντά τους λάτρεις της τέχνης στον ψηφιακό τομέα με την τεχνική 360 μοιρών.
Η έκθεση, η οποία άνοιξε χωρίς την τελετή έναρξης λόγω του Covid 19, είναι επισκέψιμη μεταξύ 10.00-17.00 τις καθημερινές και τα Σάββατα.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ το CEVDET ÇAĞDAŞ;
Ο Cevdet Çağdaş ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στο εργαστήριο ζωγραφικής του Αδαμάντιου Διαμαντή στο Όμιλο Καθηγητών Omorfo (Güzelyurt) το 1948. Με την πρόσκληση και τις εγκαταστάσεις που παρέχονται από το Τμήμα Παιδείας, ειδικεύτηκε στην «Παιδική ζωγραφική» στο Brighton College of Arts and Crafts στην Αγγλία. Ο Cevdet Çağdaş, ο οποίος άνοιξε την πρώτη του έκθεση στο αρχιτεκτονικό γραφείο του Ayer Kaşif το 1959 μετά από πρόταση του αρχιτέκτονα, κέρδισε τη φήμη ως ζωγράφος κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Την ίδια περίοδο, το παλάτι Τοπ Καπί στην Κωνσταντινούπολη, η Άγκυρα και η Κόνια στις ποικίλες πολιτιστικές πόλεις της Τουρκίας, όπως η περιοχή εκπαίδευσης Σύγχρονης μουσειολογίας, στη Λευκωσία, την Κύπρο το 1963, ο Δερβίς του Στροβιλισμού πήρε μια σημαντική θέση στην ίδρυση του Τουρκικού Εθνογραφικού Μουσείου. Βιώνει την τεχνική εξόρυξης ορείχαλκου που παρατηρούσε στο σύγχρονο Παρίσι και εφαρμόστηκε σε εκκλησίες στις πέτρες στο Mevlevi Lodge κατά την επιστροφή του στην Κύπρο, και βελτιώνοντας αυτό το αποτέλεσμα, η κυπριακή σύγχρονη ζωγραφική τέχνη αποκτά έναν νέο πειραματισμό που μπορεί να περιγραφεί ως «πέτρινο τρίψιμο». Αυτή η τεχνική είναι γνωστό ότι χρησιμοποιήθηκε για την αντιγραφή σημαντικών μνημειώδους ορείχαλκου ή κοπή πλακών από τον 13ο έως τον 17ο αιώνα στην Ευρώπη και την Αγγλία. Γνωστή ως «frottage» στη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, η τεχνική έγινε διάσημη το 1925 από τον Γερμανό καλλιτέχνη και ποιητή Max Ernst για τη χρήση της σουρεαλιστικής αισθητικής. Η ğağdaş, η οποία συμβάλλει στην τέχνη καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής της δημιουργώντας δημιουργικά περιβάλλοντα και καταβάλλει κάθε προσπάθεια, δημιουργεί τη δική της συλλογή αγοράζοντας έργα από καλλιτέχνες και επενδύοντας στην τέχνη σύμφωνα με τα δικά της μέσα.