Μια τέταρτη φοιτήτρια ιατρικής που νοσηλεύτηκε στην Ουαλία για επτά μήνες για μια υποκείμενη ασθένεια και επίσης μολύνθηκε από τον κοραναϊό μοιράζεται την εμπειρία της με τον κόσμο μέσω του τμήματος της.
Οι νοσοκόμες κλαίνε απελπισμένα, οι συναγερμοί των συσκευών υποστήριξης ασθενών χτυπούν όλη μέρα και νύχτα, και τα ρούχα των νέων ασθενών που έρχονται στο νοσοκομείο στα σύνορά τους εξαντλούνται.
Αυτές είναι μερικές από τις οδυνηρές λεπτομέρειες που έζησε ένας νεαρός ασθενής με κοροναϊό σε ένα νοσοκομείο στην Ουαλία, αναφέρει η WalesOnline.
Η Αλεξάνδρα Άνταμς, μια τέταρτη φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ, νοσηλεύτηκε επτά μήνες μετά τη διάγνωσή της με μια υποκείμενη ασθένεια. Διαγνώστηκε με κοροναϊό την ημέρα πριν από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Είδε το χειρότερο από την κορυφή του δεύτερου κύματος της επιδημίας, μίλησε για την τεράστια πίεση στο προσωπικό του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Ουαλίας, καθώς ασχολούνται με ασθενείς που έχουν δυσκολία στην αναπνοή, κουδούνια συναγερμού συνεχίζουν να χτυπούν.
Γράφοντας από το νοσοκομειακό της κρεβάτι, η Αλεξάνδρα λέει: “Είναι τρελό εδώ, δεν μιλάω καν για το προσωπικό. “Είμαι φοιτητής ιατρικής, έχω βρεθεί στο νοσοκομείο για επτά μήνες, αλλά είμαι τώρα στο Kovidyan T (μετά από θετικό τεστ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς), αν και οι περισσότεροι από τους θαλάμους του νοσοκομείου βρίσκονται τώρα στο Covid.”
«Όλοι έχουμε δυσκολία στην αναπνοή, βήχουμε, φτερνίζουμε, τα αυτοκίνητα μας προειδοποιούν για την κατάστασή μας. Το προσωπικό εδώ είναι τόσο απίστευτα αγχωμένο που είχαμε νοσοκόμες από τη νοσηλευτική εταιρεία χθες το βράδυ, επειδή δεν έχουμε χρήματα. “Τα κουδούνια μας μπορεί να χτυπήσουν για ώρες πριν μας δουν. Κανείς δεν μπορεί να έρθει όταν τα αυτοκίνητά μας χτυπούν συνεχώς επειδή όλα χτυπά.”
“Μια μέρα, ένας 80χρονος ασθενής κι εγώ κάναμε έναν θόρυβο. Ήταν αφόρητο. “Ένα βράδυ με άφησαν να κρυώσω τα σεντόνια με εμετό μαζί μας, γιατί οι καθετήρες μου διέρρευαν. Πίπιζα. Πριν από τρεις ώρες θα με άλλαζαν.”
“Ο πόνος στα οστά που συνοδεύει τον Covid είναι φρικτός, οπότε πρέπει να με περπατούν τακτικά, αλλά μερικές νύχτες υπάρχει μόνο μια νοσοκόμα σε ολόκληρο το θάλαμο Covid, ένας πάροχος υγειονομικής περίθαλψης, όλοι πρέπει να περιμένουμε. Είναι εντελώς ασταθές, δεν ευθύνεται το προσωπικό. Αισθάνομαι τόσο άσχημα για αυτούς և Μακάρι να μην ήμουν άρρωστος από κάποιον που χρειαζόταν τόσο μεγάλη βοήθεια: φροντίδα. Προσεύχομαι για την ημέρα που θα μπορέσω να επιστρέψω և για να βοηθήσω στην πρώτη σειρά στην οποία ανήκω ως μελλοντικός γιατρός. “
“Μια μέρα έριξα ζεστό καφέ στον εαυτό μου και στο κρεβάτι, αλλά δεν μπορούσα να φτάσω στην κλήση έκτακτης ανάγκης. Με είχε περάσει στο κρεβάτι, κάτω από τα πόδια μου, κάτω από το παντελόνι μου, αλλά δεν μπορούσα να κινηθώ, δεν μπορούσα να φτάσω στο κουδούνι. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να φωνάξω. “Ζεστό! Ζεστό! “Αλλά κανένας δεν με άκουσε. Χρειάστηκαν 30 λεπτά για να με βοηθήσει το μέλος του προσωπικού. Η υπεύθυνη νοσοκόμα μπήκε τελικά και ζήτησε συγγνώμη προτού αρχίσουν τα δάκρυα, λέγοντας ότι αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει և αυτό δεν σημαίνει να είσαι νοσοκόμα. «Οι άνθρωποι πεθαίνουν και οι εργαζόμενοι υποφέρουν».
Η Αλεξάνδρα, που γιόρτασε τα 27α γενέθλιά της στο νοσοκομείο στα τέλη Ιανουαρίου, έγραψε σε μια δημοσίευση στο blog για τις ιατρικές της σπουδές մնալ που έμεινε στο νοσοκομείο.
«Ένα βράδυ ο πόνος των οστών και των μυών από τον Κόβιντ-19 μου φώναξε τόσο πολύ που έπρεπε να δαγκώσω το μαξιλάρι μου για να το ηρεμήσω», είπε.
“Οι πόρτες ήταν σφραγισμένες. Οι επιστάτες ήρθαν να τους κλείνουν κάθε φορά που έπρεπε να μεταφέρουν τον νεκρό ασθενή από το δωμάτιο του νοσοκομείου στο νεκροτομείο. Στην αρχή συνέβη μία φορά, ίσως δύο φορές την εβδομάδα. Τώρα συνεχίζουν να τα κλείνουν για πάντα. Άκουσα τους αριθμούς να ανεβαίνουν εκείνη την εβδομάδα όταν ήμουν εκεί. Προτίμησα να κοιτάξω έξω από αυτόν τον έρημο διάδρομο · αντ ‘αυτού, κοίταξα έξω από το παγωμένο παράθυρο στο κενό στο γκρίζο ουρανό, χωρίς συναίσθημα. “
Η Αλεξάνδρα, της οποίας η μητέρα ζει στο Κάρντιφ για να είναι μαζί της, ενώ ο πατέρας και η αδελφή της βρίσκονται 200 μίλια μακριά στο Κεντ, λέει ότι ο κοροναϊός την έχει χτυπήσει «σκληρά» – κάτι που δεν θα ήθελε να συμβεί στους χειρότερους εχθρούς της.
Και σαν να μην ήταν αρκετό, έχει γίνει στόχος των αντι-παιδικών συρτών. Η Αλεξάνδρα λέει ότι ο σκοπός του ιστολογίου της ήταν να ενημερώσει τους ανθρώπους για την πραγματική καταστροφή πίσω από κλειστές πόρτες στα νοσοκομεία και να αναδείξει τη σκληρή δουλειά του προσωπικού της NHS κατά τη διάρκεια της καταπολέμησης του κοροναϊού.
“Ωστόσο, τα σχόλια ορισμένων ατόμων στο blog μου με άφησαν σοκαρισμένους και αγανακτισμένοι. Με ορκίζονται και με αποκαλούν “ψεύτη”, η ιστορία του οποίου δεν είναι τίποτα άλλο από μια “φανταστική δημιουργία” και “m @@@@@ s”. Μου ονόμασε «φωτογράφο προπαγάνδας», ότι «αναλαμβάνω κινδύνους, κάνω τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι οι νέοι υγιείς διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι».
Λένε ότι ακούγεται σαν κοροναϊός, αλλά άλλοι το περιγράφουν ως «κοινό κρυολόγημα». «Είμαι τόσο θυμωμένος και ενθουσιασμένος, αλλά είμαι ακόμα αδύναμος στο νοσοκομείο, οπότε δεν έχω την ενέργεια να απαντήσω σε κανένα από αυτά».
“Είναι ένα πολύ δυνατό χαστούκι για όλους μας, αλλά ειδικά για εκείνους που εργάζονται ακούραστα για να μας σώσουν, για εκείνους που έχουν χάσει αγαπημένα άτομα από τον ιό, μεγάλο ή μικρό. Το πρώτο άτομο που έχασα από τον Covid ήταν ο φίλος μου στο πρώτο μπλοκ. Και ναι, ήταν νέος, χωρίς υποκείμενη ασθένεια. Αυτό συμβαίνει », περιγράφει η νεαρή κοπέλα.
«Είμαι νέος, στα είκοσι μου, αυτός ο ιός με έχει καταστρέψει εντελώς, αλλά με πονάει ακόμα να ακούσω όλα τα δειλά παράπονα από εκείνους που είναι τόσο τυφλοί εκεί. «Τι έχει γίνει αυτός ο κόσμος;» Αναρωτιέται.
“Ο κοροναϊός με χτύπησε σκληρά. Πραγματικά, πολύ δύσκολο. Χριστούγεννα և Η Πρωτοχρονιά έχει γίνει πολύ, πολύ ζοφερή. Κάτι που δεν θα ήθελα ποτέ να συμβεί στους χειρότερους εχθρούς μου. “Πρώτα απ ‘όλα, η επιδημία Covid-19 όχι μόνο με δίδαξε να είμαι ευγνώμων για κάθε μικρό πράγμα που έχω, αλλά και να συγχωρήσω όταν δεν συναντήσουμε παρά απίστευτα απαράδεκτες περιστάσεις”.
«Η αφοσίωση, η αγάπη και η αυτοθυσία κάθε ατόμου είναι ένα πολύτιμο στοιχείο αυτής της επιδημίας σε μια τέτοια εποχή τρόμου. Αυτό που πραγματικά θέλω από εσάς, για το ευρύ κοινό, είναι να κοιτάξετε, να ακούσετε, να σταματήσετε, να αξιολογήσετε ότι το Covid-19 είναι πραγματικά αληθινό, είναι πραγματικά τρομακτικό, μπορεί πραγματικά να σας σκοτώσει, εάν δεν αρχίσετε να ακούτε τις ιστορίες μας τώρα. και ενεργήστε υπεύθυνα. “
Πηγή: iefimerida.gr