Ένας στους δέκα πολίτες της ΕΕ κακοποιήθηκε φυσικά τα τελευταία πέντε χρόνια, ενώ το 41% κακοποιήθηκε από άλογο, σύμφωνα με έρευνα του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA).
Λήψη ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΥΠΡΟΥ. ΕΔΩ Android για Android և ΕΔΩ για iOS
Ταυτόχρονα, τα θύματα δεν μοιράζονται τις εμπειρίες τους και συχνά δυσκολεύονται να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Η έρευνα, που διεξήχθη για πρώτη φορά σε επίπεδο ΕΕ για τη γενική εγκληματική σκηνή, καταγράφει τις εμπειρίες περίπου 35.000 ανθρώπων από όλες τις χώρες της ΕΕ, από τη Βρετανία έως τη βόρεια Μακεδονία, σχετικά με τη βία, τη δίωξη, την κλοπή και την απάτη, καθώς και τον αντίκτυπό τους στα θύματα.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο-Οκτώβριο 2019. Στην Ελλάδα, το δείγμα ήταν 1.001 άτομα. Αυτό δείχνει ότι το 9% των πολιτών της ΕΕ έχουν υποστεί σωματική βία τα τελευταία πέντε χρόνια πριν από την έρευνα, ενώ το ποσοστό κάθε χώρας κυμαίνεται από 3% έως 18%. Στην Ελλάδα, το 5% είπε ότι είχαν υποστεί σωματική κακοποίηση τα τελευταία πέντε χρόνια. Οι ερωτηθέντες αναγνώρισαν τους δράστες σωματικής βίας ως ξένοι (32%), ακολουθούμενοι από γνωστούς / φίλους / γείτονες (28%) και συγγενείς (20%). Στην Ελλάδα, το ποσοστό ήταν 28% για αλλοδαπούς, 31% για γνωστούς και 33% για συγγενείς.
Το επίπεδο παρενόχλησης (από επιθετικά προσωπικά σχόλια έως απειλητικές χειρονομίες և διαδικτυακά μηνύματα) έχει αυξηθεί σε 41% στην ΕΕ τα τελευταία πέντε χρόνια, από 15% σε 62% στη χώρα. Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι η παρενόχληση είναι πολύ πιο συχνή από τη σωματική βία, αλλά ορισμένα τμήματα της κοινωνίας αντιμετωπίζουν διώξεις με υψηλότερο ποσοστό.
Οι δράστες δίωξης ήταν ως επί το πλείστον άγνωστοι (57%), ακολουθούμενοι από γνωστούς / φίλους / συγγενείς (18%) և συναδέλφους / πελάτες (16%). Στην Ελλάδα, τα επιτόκια ήταν 41% και 30% և 14%, αντίστοιχα. Τα τελευταία πέντε χρόνια πριν από την έρευνα, το 8% των πολιτών της ΕΕ έκλεψαν το σπίτι ή άλλη ιδιοκτησία τους, σε σύγκριση με το ποσοστό των ατόμων που είχαν διαδικτυακή απάτη μέσω τραπεζικής ή πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας τα τελευταία πέντε χρόνια.
Ένας στους τέσσερις καταναλωτές αντιμετώπισε απάτη, δηλαδή απάτη όσον αφορά την ποσότητα, την ποιότητα, την τιμολόγηση ή την παράδοση αγαθών και υπηρεσιών που αγοράστηκαν. Πολλές περιπτώσεις αυτού του τύπου απάτης αφορούσαν διασυνοριακές αγορές, επομένως τα θύματα αγόρασαν υπηρεσίες online υπηρεσίες μέσω Διαδικτύου, τηλεφωνικώς ή μέσω ταχυδρομείου. Οι νέοι είναι οι πιο ευάλωτοι στο έγκλημα (σχεδόν το ένα τέταρτο των 16-29 ετών κακοποιήθηκε σωματικά τα τελευταία χρόνια), το LGBTQI (19%), τα άτομα με αναπηρίες (17%) και οι εθνικές μειονότητες (22%).
Οι γυναίκες είναι επίσης ευάλωτες. Η σωματική βία κατά των γυναικών (εκτός από τη σεξουαλική βία) ήταν πιο συχνή στα σπίτια τους (37%) με τη συχνή εμπλοκή μέλους της οικογένειας ή συγγενή. Αντιθέτως, σχεδόν τρεις στις τέσσερις περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης γυναικών (72%) διαπράχθηκαν από κάποιον που δεν γνώριζαν, “οι περισσότερες εκ των οποίων πραγματοποιήθηκαν στο κοινό.” Το χαμηλό ποσοστό καταγγελιών στους αστυνομικούς συχνά αγνοεί τα δικαιώματά τους, δεν αναφέρει εγκλήματα για φόβο αντιποίνων ή εκφοβισμό από εγκληματίες. Μόνο το ένα τρίτο αυτών που αναφέρθηκαν στην αστυνομία ανέφεραν σωματική επίθεση και το 11% διώχθηκε. Οι ηλικιωμένοι, εκείνοι με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης ή που ζουν στην άκρη, είναι συνήθως λιγότερο πιθανό να ασχοληθούν με την επιβολή του νόμου.
Στην Ελλάδα, το ποσοστό αναφοράς της αστυνομίας είναι χαμηλό στο 12% (από 40% στη Γαλλία και 37% στη Γερμανία). Τρεις στους πέντε ερευνητές σε ευρωπαϊκό επίπεδο που ανέφεραν παρενόχληση ή σωματική βία στην αστυνομία δήλωσαν ότι ήταν ικανοποιημένοι με τον τρόπο χειρισμού του περιστατικού από την αστυνομία, αλλά το αντίστοιχο επίπεδο ικανοποίησης των μη εθνικών καταγγέλλοντων ήταν χαμηλό (42%).
Όσοι δεν ανέφεραν τη βία ή τη δίωξη ανέφεραν τον πιο συνηθισμένο λόγο για να μην αναφέρουν το περιστατικό ως αρκετά σημαντικό για να το αναφέρουν. Οι αρχές είναι πιο πιθανό να αναφέρουν εγκλήματα ιδιοκτησίας (73%) ως απάτη στον κυβερνοχώρο. Επιπλέον, τα υψηλότερα ποσοστά σωματικής βίας που είχαν ως αποτέλεσμα τραυματισμούς, σεξουαλική παρενόχληση ή ψυχολογικό τραύμα ήταν υψηλότερα στις αρχές.
Συγκεκριμένα, το 60% των περιπτώσεων σεξουαλικής βίας αναφέρθηκαν στην αστυνομία, αν και ο αριθμός των καταγγελιών ήταν χαμηλότερος όταν ο δράστης ήταν μέλος της οικογένειας ή συγγενής (μόνο το 22% αυτών των περιπτώσεων αναφέρθηκαν στην αστυνομία). Επιπλέον, το 54% των πολιτών της ΕΕ δήλωσε ότι εάν είδαν ένα έγκλημα, είτε ήθελαν είτε ήθελαν να παρέμβουν. Στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη βόρεια Μακεδονία, οι πολίτες ήταν πιο πρόθυμοι να παρέμβουν αυτοπροσώπως παρά να καλέσουν την αστυνομία. Σε αντίθεση με την Ιρλανδία, το Λουξεμβούργο και τη Βρετανία, οι πολίτες ήταν πιο πρόθυμοι να καλέσουν την αστυνομία παρά να παρέμβουν.
Ο διευθυντής του FRA Michael O’Flaherty σημειώνει ότι “η τεράστια ασυμφωνία μεταξύ των επίσημων στοιχείων για το έγκλημα και της εμπειρίας των ανθρώπων που διαπράττουν έγκλημα φωτίζει την πραγματική έκταση του εγκλήματος στην ΕΕ”. “Η ΕΕ διαθέτει νομοθεσία για να διασφαλίσει ότι τα δικαιώματα των θυμάτων εγκλήματος κατοχυρώνονται στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Οι εθνικές κυβερνήσεις πρέπει να κάνουν περισσότερα για να παρέχουν την απαραίτητη βοήθεια στα θύματα.
Ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ καλεί τα κράτη μέλη να διασφαλίσουν ότι τα θύματα θα προσαχθούν στη δικαιοσύνη, ότι όλα τα θύματα θα λάβουν σχετικές πληροφορίες, βοήθεια και προστασία, καθώς και στοχευμένη βοήθεια στις πιο ευάλωτες γυναίκες. Διευκόλυνση της αναφοράς εγκλημάτων μέσω της κοινωνίας των πολιτών ή των υπηρεσιών υγείας. Σημειώνεται ότι στις 22 Φεβρουαρίου έχει ανακηρυχθεί η Ευρωπαϊκή Ημέρα των Θυμάτων Εγκλήματος.
Πηγή: KYPE