Το χρυσάνθεμο του Γιώργου
«Όταν ξύπνησα το πρωί, τα τηλέφωνα χτυπούσαν. “Οι άνθρωποι πανικοβλήθηκαν και ήθελαν να κάνουν κούρεμα, ώστε να μην το πάρουν όπως την τελευταία φορά.”
Μια δύσκολη μέρα για τον Νίκο και τους υποστηρικτές του.
Αγωνίζονται για να εξυπηρετήσουν πελάτες που, βλέποντας το μπλοκάρισμα κοντά, τρέχουν στο κουρείο.
“Έχουμε έρθει να κόψουμε, γιατί αν μπλοκάρουν, όπως ακούτε, τα καταστήματα θα είναι κλειστά, θα μείνουμε χωρίς ρούχα.”
“Είμαστε λίγο αγχωμένοι σήμερα, αλλά έχουμε μια συνάντηση στις 5.00”
“Ο εορτασμός συνεχίζεται επειδή οι άνθρωποι έχουν ακούσει ότι θα κλείσουμε ξανά.”
Μια τέτοια κατάσταση στα ινστιτούτα Αισθητικής.
“Ζητάμε συγνώμη για το ότι είμαστε γεμάτοι σήμερα, δείτε αν έχουμε κάτι για την Πέμπτη;
“Λαμβάνουμε συνεχώς τηλεφωνήματα από πελάτες που θέλουν να έρθουν αν εξυπηρετηθούν, ενώ υπήρχε ροή όλη την εβδομάδα, τώρα όλοι θέλουν να έρθουν σε δύο ημέρες. Είναι δύσκολο. “
Εν τω μεταξύ, δεν κρύβουν την απογοήτευσή τους για πιθανή δεύτερη κλειδαριά σε ένα χρόνο.
“Υπάρχει χρόνος πριν και μετά την αποστείρωση, φυσικά είμαστε πίσω από όλα τα μέτρα.”
“Η εταιρεία έχει τα έξοδα, τους μισθούς της, τα οποία πρέπει να πληρώσει στους υπαλλήλους της.
“Ένα δεύτερο χτύπημα για την οικονομία και για ολόκληρο τον κόσμο, αλλά αν είναι για το καλό της ανθρωπότητας, αφήστε το να συμβεί ξανά.