Η ελληνοκυπριακή ηγεσία πρέπει να καταλάβει. Ο χρόνος για ακροβατικά τελείωσε
Στο άρθρο μου την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου, είπα: «Τολμώ να προβλέψω ότι τον Φεβρουάριο θα έχουμε δραματικές εξελίξεις σε σχέση με το Κυπριακό». Έφτασε η ημέρα του υπολογισμού. Δεν υπάρχει πλέον χώρος για ερασιτεχνικούς αυτοσχεδιασμούς, ή για αναποφασιστικότητα ή για λάθη. Οι οιωνοί δεν είναι καλοί.
Τη στιγμή που θα έπρεπε να είμαστε προετοιμασμένοι για την τελική μάχη και ενώ μια πανδημία μαστίζει τη χώρα μας με απροσδιόριστες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, ακούει κανείς ασυγκίνητες κραυγές σχετικά με το εάν ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης, γενικός ελεγκτής, πρέπει να έχει πρόσβαση στα αρχεία των «χρυσών διαβατηρίων» τώρα ή μέσα σε λίγες εβδομάδες, σχετικά με το εάν η προστασία που παρέχεται στους αθετούμενους δανειολήπτες πρέπει να ενισχυθεί με τον ορατό κίνδυνο να προκαλέσει ένα νέο «κούρεμα» τραπεζικών καταθετών και για το εάν η κάλυψη αυτών των παραβιάσεων θα πρέπει να συνεχιστεί η εμπιστοσύνη που τους έχει εκλεγεί ή διοριστεί σε δημόσιες θέσεις.
Η Τουρκία έχει αποδείξει ξεκάθαρα ότι έχει ένα καλά μελετημένο, μακροπρόθεσμο σχέδιο και την αρμοδιότητα να το εφαρμόσει με κυρίαρχο τρόπο, αξιοποιώντας πλήρως τα λάθη που διαπράχθηκαν από την ελληνοκυπριακή ηγεσία. Δυστυχώς, η παιδαριώδης αφέλεια των Ελληνοκυπρίων πολιτικών δεν τους επιτρέπει να αναγνωρίσουν ότι είναι απολύτως φυσικό για την Τουρκία να επιδιώκει να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα με όποιο τρόπο θεωρεί κατάλληλο. Επίσης, δυσκολεύονται να κατανοήσουν ότι τα συμφέροντα και οι επιλογές των Τουρκοκυπρίων δεν είναι τα ίδια με αυτά της Τουρκίας. Ωστόσο, δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να διεκδικήσουν την πλήρη κυριότητα της κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, όταν δεν δείχνουν σταθερά κανένα ενδιαφέρον για τη μοίρα του 20 τοις εκατό του πληθυσμού και δεν κάνουν τίποτα για να διασφαλίσουν την ευημερία. αυτών των ανθρώπων και να προστατεύσουν αποτελεσματικά τα συμφέροντά τους.
Η ελληνοκυπριακή ηγεσία επέλεξε τη δεκαετία του 1970 «μακροπρόθεσμο αγώνα». Το 2004 παραβίασε τη συμφωνία που επιτεύχθηκε με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή βάσει της οποίας η Κύπρος προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το 2013 φώναξε ένα βροντή «όχι» στους Γερμανούς, οι οποίοι αντιστάθηκαν έντονα στο «κούρεμα» των καταθετών μικρο τραπεζών και των συνταξιοδοτικών ταμείων, ενώ η ελληνοκυπριακή ηγεσία αγωνίστηκε να προστατεύσει τους μακροοικονομικούς καταθέτες τραπεζών και να τους κρατήσει ασφαλείς από τις συνέπειες την οικονομική κρίση που προκαλείται από την απληστία της ελληνοκυπριακής άρχουσας τάξης.
Σήμερα, έχοντας φτάσει στο τέλος του δρόμου, η ελληνοκυπριακή ηγεσία δίνει την εντύπωση ότι εγκαταλείπει τις θέσεις που είχε για τόσο καιρό και οι οποίες αποτέλεσαν τον ακρογωνιαίο λίθο της λύσης του Κυπριακού. Αυτό επιτρέπει στην άλλη πλευρά να ισχυριστεί ότι, εάν οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουν καμία πρόθεση να τιμήσουν αυτό που έχει ήδη συμφωνηθεί, τότε «έχουμε επίσης το δικαίωμα να ακολουθήσουμε τον δικό μας δρόμο».
Αυτό που στοχεύει η Τουρκία είναι ξεκάθαρο. Πρόκειται για μια χαλαρή «ομοσπονδιακή» ρύθμιση, η οποία θα επιτρέψει στη βόρεια Κύπρο να λειτουργήσει στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ θα έχει την ελευθερία να κάνει ό, τι θέλει, χωρίς να εξαρτάται από τις επιλογές της ελληνοκυπριακής πλευράς. Κατ ‘ανάγκη, αυτή η ρύθμιση θα πρέπει να ονομάζεται «ομοσπονδία», ανεξάρτητα από το γεγονός ότι στην ουσία θα μοιάζει περισσότερο με μια ομοσπονδία. Έτσι προέκυψε η έννοια μιας «χαλαρής ομοσπονδίας», όπου «κάθε πλευρά θα έκανε ό, τι θέλει», προέκυψε.
Αυτός ο άτυχος αρθρογράφος ισχυρίζεται συνεχώς ότι μια τέτοια διευθέτηση θα ήταν η χειρότερη δυνατή συμφωνία, διότι θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στη διαιώνιση της εξάρτησης της βόρειας Κύπρου από την Τουρκία, στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική απομόνωση των δύο κοινοτήτων μεταξύ τους και κατ ‘επέκταση, στην πλήρη Τουρκοποίηση ενός από τα δύο δήθεν «ομοσπονδιακά» κράτη. Με άλλα λόγια, η διευθέτηση θα αποτελεί επέκταση του de facto status quo στο μέλλον, αλλά με την επίσημη αναγνώριση του νομικού καθεστώτος του Βορρά και την επακόλουθη διεθνή ελευθερία κυκλοφορίας προσώπων και αγαθών από / προς το βόρειο κυπριακό κράτος . Υπό αυτές τις συνθήκες, οι συγκρούσεις μεταξύ του βόρειου και του νότιου τμήματος της Κύπρου θα είναι αναπόφευκτες. Όποιος έχει την υπεροχή της εξουσίας θα έχει το πάνω χέρι.
Παρόμοιες και πιθανώς χειρότερες συνέπειες θα προκύψουν αν το Κυπριακό κριθεί «ανεπίλυτο». Με την αποχώρηση της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ και την απομάκρυνση των Ηνωμένων Εθνών από το Κυπριακό, η ελληνοκυπριακή κοινότητα θα πρέπει να αντιμετωπίσει την Τουρκία στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα.
Ενόψει αυτών των σοβαρών κινδύνων, η ελληνοκυπριακή ηγεσία πρέπει να καταλάβει και να εγκαταλείψει αμέσως τις ακροβατικές ασκήσεις στις οποίες έχει επιδοθεί, επειδή είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε θανατηφόρο ατύχημα.
Συνεπώς, κατά την επερχόμενη άτυπη συνάντηση, η θέση της ελληνοκυπριακής ηγεσίας πρέπει να συναντηθεί με κρυστάλλινο τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας:
- Διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα και αποτελεσματική συμμετοχή, στο πλαίσιο του Guterres
- Εγκατάλειψη οποιασδήποτε συζήτησης για μια «χαλαρή» ομοσπονδία ή μια συγκαλυμμένη μορφή συνομοσπονδίας που θα έδινε στην άλλη πλευρά την ευκαιρία να υποχωρήσει και να αναζητήσει μια συγκεκαλυμμένη μορφή διχοτόμησης
- Εγκατάλειψη οποιασδήποτε συζήτησης σχετικά με «προσωρινά» μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (CBM), η οποία θα εστιάζει την προσπάθεια επίτευξης μιας ολοκληρωμένης λύσης του προβλήματος και θα παρέχει μια οδό διαφυγής από την άλλη πλευρά. Αυτό δεν είχε κατά νου ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ όταν ζήτησε τη λήψη τέτοιων μέτρων
- Στόχος σε ένα άμεσος
Η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν πρέπει να επιδιώξει λύση (όπως αυτή που επιτεύχθηκε βάσει των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου), η οποία θα οδηγούσε σε διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης πριν στεγνώσει το μελάνι της προηγούμενης συμφωνίας. Η ελληνοκυπριακή πλευρά επιθυμεί μια ολοκληρωμένη, συνολική λύση όλων των προβλημάτων που παραμένουν στην Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με τις υπεράκτιες αποθέσεις υδρογονανθράκων. Η ελληνοκυπριακή πλευρά επιδιώκει την άμεση επανένωση της Κύπρου, υπό μια ομοσπονδιακή ομπρέλα. Δεν ενδιαφέρεται απλώς να κατηγορήσει την άλλη πλευρά για την αποτυχία επίλυσης του προβλήματος. Αναζητά μια λύση εδώ και τώρα.
Ο Χρήστος Παναγιωτίδης είναι τακτικός αρθρογράφος για το Cyprus Mail, Sunday Mail και Alithia
