Διευθυντής υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης Çukurova State Hospital Χούριε Σεβίμ Ακίμικ, Δημοσιογράφος AA, για χειρουργική επέμβαση στη χοληδόχο κύστη, Kovid-19 Είπε ότι το τεστ του ήταν θετικό.
Δηλώνοντας ότι ο ξηρός βήχας και ο πόνος στην πλάτη ξεκίνησαν μετά τη δοκιμή, ο Akbıyık εξήγησε ότι έμεινε απομονωμένος στο σπίτι αφού νοσηλεύτηκε για μια ημέρα.
Ο Akbıyık δήλωσε ότι ήταν πάντα μακριά από αυτούς επειδή φοβόταν να μολύνει τους συγγενείς του με τον Kovid-19, τους οποίους αγωνίζονται από τον Μάρτιο και συνέχισε ως εξής:
«Η γνώση του μαθήματος κάνει τους ανθρώπους πολύ ανήσυχους. Η μεγαλύτερη ανησυχία μου ήταν να μολύνω την 85χρονη μητέρα και τον πατέρα της γυναίκας μου. Προσπάθησα να μην πάω σε αυτούς, ειδικά κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Ανησυχούσα για αυτούς περισσότερο από τον εαυτό μου. Ήμασταν σε θέση για να τους προστατέψουμε για ένα μήνα. Ποτέ δεν πήγαμε, κρεμάσαμε τις ανάγκες τους στην πόρτα τους. Αλλά τότε πολύ δυστυχώς. Έχασα και τους δύο μετά από 30 ημέρες εντατικής φροντίδας στο νοσοκομείο όπου εργάζομαι. Φροντίσαμε τον πατέρα μου – νόμος και πεθερά με άλλους ασθενείς στο νοσοκομείο όπου δούλευα. Κάναμε το καλύτερο δυνατό, αλλά δυστυχώς τους χάσαμε. Ήταν μια πολύ δύσκολη διαδικασία τόσο για τη γυναίκα μου όσο και για μένα. “
Ο Akbıyık δήλωσε ότι εξακολουθούν να υπάρχουν όσοι δεν πιστεύουν στην ασθένεια, “Αν είδαν αυτό που ζούσαμε σε μονάδες εντατικής θεραπείας, είδαμε μόνο μια στιγμή … Είναι επιστημονικό γεγονός, αντιμετωπίζουμε κάτι τέτοιο. Έχω είδα επιδημίες μέχρι σήμερα, αλλά δεν έχω δει κάτι τέτοιο. Κάτι που δεν γνωρίζουμε για όλους μας, Ήταν μια νέα ασθένεια. Περάσαμε πολύ δύσκολες διαδικασίες και συνεχίζουμε να ζούμε. ” είπε.
Δεν μπορούσα να πάω στην κηδεία του πατέρα
Η Fatma Güven, η νοσοκόμα που ήταν υπεύθυνη για την υπηρεσία κοροναϊού και μητέρα δύο παιδιών, δήλωσε ότι αντιμετωπίστηκε μεμονωμένα στο σπίτι μετά τη θετική δοκιμή που είχε κάνει με σοβαρό πονοκέφαλο.
Επισημαίνοντας ότι εργάζονται εντατικά από την αρχή της διαδικασίας, ο Güven είπε ότι έμεινε μακριά από αυτούς για να προστατεύσει τους συγγενείς τους σε αυτόν τον πόλεμο.
Ο Güven δήλωσε ότι δεν είδε τα παιδιά του για 2,5 μήνες στις πρώτες μέρες της επιδημίας και έμεινε σε ένα ξενοδοχείο και είπε:
«Εκείνη την εποχή, φοβόμασταν, δεν γνωρίζαμε την ασθένεια. Μείναμε σε ξενοδοχεία. Είχαμε φίλους που δεν μπορούσαν να μείνουν. Με επηρέασε περισσότερο εκείνη τη στιγμή,« Τι θα γινόταν αν μολύνω τη μητέρα μου ή τα παιδιά μου; «Έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο, δεν μπορούσα καν να πάω στην κηδεία. Δεν μπορούσα να είμαι με τον πατέρα μου τις τελευταίες μέρες του. Οι άνθρωποι πραγματικά δίνουν προσοχή. Δεδομένου ότι βλέπουμε τους ασθενείς μας και είναι άρρωστοι με τον ίδιο τρόπο, άρχισα να αναπτύξω μια ψυχολογία σαν να μας κάνουν κακοί άνθρωποι στο δρόμο. Έχω αντιδράσει σε ανθρώπους που δεν γνωρίζω πριν. Συμπεριφέρονται τόσο άσκοπα και ανεύθυνα που τώρα μας σκέφτονται. “