Οι εκρήξεις που έπληξαν την Κύπρο από το ένα άκρο του ευλογημένου πρωινού τον Απρίλιο του 1955 δεν θεωρήθηκαν από πολλούς ως ένα άγευστο ψέμα της Πρωταπριλιάς του Απριλίου. Δεν υπήρχαν καν κλικ από τα βαρέλια ψεύτικων παραποιητών, καθώς ορισμένοι από μια νύχτα ιδεολογικά αγκυροβολημένοι Κύπριοι έγραψαν στα φυλλάδια τους την επόμενη μέρα ότι η ΕΟΚΑ είχε ήδη ηχογραφήσει τον πρώτο του νεκρό ήρωα. Μόντεστος Παντελής, από το Λιοπέτρι.
“1957 Στις 28 Ιουλίου, στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, ο Υφυπουργός Εξωτερικών Henry Hopkinson είπε ότι υπάρχουν: Αυτή η δήλωση ήταν η τελική αποτυχία των Βρετανών να τιμήσουν το αποτέλεσμα του ιστορικού δημοψηφίσματος τον Ιανουάριο του 1950, στο οποίο το 95,7% των Ελληνοκυπρίων επέμενε να υπογράψει την Ένωση με την Ελλάδα.
Αυτό το κλίμα καταγράφηκε από τον Γιώργο Λο Σεφέρη όταν έφυγε για την Κύπρο το 1953. Αυτός είναι ο λόγος που απευθύνεται στα Αγγλικά, υπενθυμίζοντας τους ότι: “Η χώρα δεν έχει δαχτυλίδια για να βγάλει τους ώμους της.” Ταυτόχρονα, καταγράφει στο ημερολόγιό του τα εθνικά δεινά του ελληνισμού της Κύπρου για εθνική αποκατάσταση και μέσω του φωτογραφικού του υλικού σώζει το σύνθημα της επίσκεψης στη Μεγαλονήσο. «Θέλουμε την Ελλάδα, ακόμα κι αν τρώμε πέτρα».
«Όταν είδαμε τους όρκους, τα τηλεγραφήματα, τις πρεσβείες, κλείσαμε τις μικρές μας ζωές σε ένα μικρό φάκελο που χωράει στην τσέπη μιας μαθήτριας, σε έναν προβολέα ποδηλάτων, με ένα βιβλίο. Γράψαμε με κόκκινο, αγαπητοί Κυπριακοί, ο δρόμος προς ελευθερία ή θάνατος. Χωριά և Πόλεις: Κύπρος “Το στείλαμε χωρίς τη σφραγίδα με τη βασίλισσα.” Έτσι περιγράφει ο ποιητής Ίνας Ανής Παπαδόπουλος την εμπειρία του Ελληνισμού στην Κύπρο – τον τρόπο του ένοπλου αγώνα.
Ο πρώτος όρκος αφοσίωσης δόθηκε στην Εκκλησία των Φανερωμένων στη Λευκωσία. Μπροστά με τον Μακάριο, ο οποίος επιλέγει τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή ως στρατιωτικό ηγέτη της ΕΟΚΑ. Από τώρα και στο εξής ολόκληρη η Κύπρος οι χριστιανικές οργανώσεις της ΕΟΚΑ γίνονται φυτώρια του Οργανισμού… Ο Παπαστάβρος δεν ορκίζεται νέους αντάρτες. Γυναίκες, άνδρες, νέοι, ηλικιωμένοι, ακόμη και μικρά παιδιά μπαίνουν στον αγώνα. Υπάρχουν πολλές δυσκολίες, λίγα όπλα. Ο αγώνας είναι δύσκολος, πεισματάρης, πεισματάρης և πολύπλευρος. Ο αγώνας στη Βρετανία, στη βαρβαρότητα των Τούρκων ερευνητών, στα κρυμμένα σημεία, στις ενέδρες, στις φυλακές, στις αγχόνες στις οποίες οι πολεμιστές σηκώθηκαν με χαμόγελο, ο ύμνος του Διονύσιου Σολωμού στα χείλη τους, στις πόλεις τους, χωριά, συλλήψεις σπιτιών, φυλλάδια, μαχητικές διαδηλώσεις.
Οι μαχητές φωνάζουν «λάβα Moloney» μέσα από τις κρυψώνες τους. Το πάνθεον των ηρώων εμπλουτίζεται καθημερινά με νέα ονόματα: στο Λιοπέτρι, στο Δίκομο, στον Μαχαιρά, πεδιάδες, βουνά, πόλεις, χωριά … Οι αποικιστές χτυπούν ανελέητα. Σκοτώνουν ακόμη και μικρά παιδιά.
Και όμως, αυτό το μεγάλο θαύμα, το θαύμα της ΕΟΚΑ, που άφησε όλη την ανθρωπότητα άφωνη, δεν έφερε αυτό που ήταν επιθυμητό. Οι Βρετανοί δήλωσαν κυνικά. “Η πολιτική δεν έχει, δεν πρέπει να έχει κώδικα δεοντολογίας.” Οι κρεοπώλες μιλούν για την ηθική.
Ο Νίκος Κρανιδιώτης γράφει: Το άτομο που έζησε στενά ως Azg. Γραμματέας της Εκκλησίας, όλες οι πτυχές αυτού του μοναδικού επικού.
«Ο ηρωισμός, τα επιτεύγματα, η αυτοθυσία, η αυτοθυσία, η αυτοπεποίθηση και η αυτοπεποίθηση των Κυπρίων μαχητών δημιούργησαν μια αίσθηση εμπιστοσύνης, αυτοπεποίθησης μεταξύ των ευρέων μαζών που είδαν την Κύπρο να αγωνίζεται με τον ίδιο ενθουσιασμό, νοοτροπία και πίστη. Οι μαχητές της ελευθερίας մարդկ ανθρώπινο θάρρος, ηρωισμός և με εξαιρετικά πρότυπα և μεγάλα επιτεύγματα.
Ενάντια σε αυτές τις καθαρές πηγές, οι αγνές ψυχές του λαού, η βρετανική πολιτική, μέσα από τους σκοτεινούς τρόπους της έμπειρης διπλωματίας της, ετοίμασαν επιδέξια τα δικά της σχέδια. Τα σατανικά σχέδια, τα οποία ήταν αδύνατο να συλλάβουν τον λαό της Κύπρου, πλημμύρισαν με αληθινό πατριωτισμό, συναισθηματικότητα, αλλά στερούνται της πολιτικής εμπειρίας και των παραδόσεων.
Οι γενικές δυσκολίες επιδεινώθηκαν από τη συμμετοχή της Ελλάδας στους συμμαχικούς της κύκλους, η οποία ανάγκασε τις σχετικές ελληνικές κυβερνήσεις να συμβιβαστούν με άσχετες απόψεις σχετικά με τη φύση του ζητήματος, μερικές φορές θέτοντας τα ευρύτερα συμμαχικά συμφέροντα πάνω από τα εθνικά συμφέροντα. Αυτό το πνεύμα συμβιβασμού δημιούργησε συχνά καταπιεστικές καταστάσεις στον κυπριακό παράγοντα, “αναγκάζοντας το ζήτημα να παρεκκλίνει από την πορεία του”.
Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχουμε επιτύχει ποτέ την ΕΝΩΣΗ, αλλά η ανεξαρτησία εξαρτάται πλήρως από τους ξένους համար Για և στη διαδικασία που χάσαμε τον δρόμο, πήγαμε στον πόλεμο αυτό Դրա Αυτό և σήμερα είμαστε ξανά στο δαχτυλίδι του λαιμού, ακόμα κι αν το βάθος λίγοι το αντιλαμβάνονται .
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ένα μάθημα πατριωτισμού για προέδρους, υπουργούς, βουλευτές, ηγέτες της κοινότητας, συμβούλια, οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση. «Είτε ζούμε είτε πεθαίνουμε, θα είναι το βραβείο του αγώνα μας για τους νεκρούς και τους ζωντανούς. Αφήστε την Κύπρο να γίνει Έλληνα, ζήστε ελεύθερα και ευτυχισμένα. Όσοι δεν επιβιώνουν δεν πρέπει να αναζητούν ανταμοιβές ή θέσεις, επειδή οι υπηρεσίες της πατρίδας δεν επιστρέφονται ποτέ. ” Υπογραφή, Γρηγόρης Πιερής Αυξεντίου!
* Αναπλ. Καθηγητής Παν. Μονογραφία Θεσσαλίας, Λεμεσού