Ένας νεαρός ουαλλέζος εργαζόμενος που εργάζεται στην Αυστραλία θέλει να επιστρέψει σπίτι μια μέρα. Αλλά δεν έχει χρήματα για να αγοράσει αεροπορικό εισιτήριο. Ό, τι κάνει, πείθει δύο από τους φίλους του και αποστέλλεται ως φορτίο σε ένα ξύλινο κουτί.
Δεν είναι ανέκδοτο, είναι γεγονός.
Αυτός ο νεαρός άνδρας είναι τώρα 75 ετών και γράφει το βιβλίο της ασυνήθιστης ιστορίας του. Από την άλλη πλευρά, ψάχνει αυτούς τους δύο φίλους.
Ο Μπράιαν Ρόμπσον, ο οποίος ζει στο Κάρντιφ, την πρωτεύουσα της Ουαλίας, πήγε να εργαστεί ως μετανάστης εργαζόμενος στην Victorian Railways στην Αυστραλία όταν ήταν 19 ετών.
Αφού έμεινε στη χώρα για δύο χρόνια, επικράτησε η νοσταλγία. Ήθελε να πάει σπίτι. Ωστόσο, τα εβδομαδιαία κέρδη του είναι 40 £, το αεροπορικό εισιτήριό του είναι 700 £ …
Ο Ρόμπσον είχε μια όχι τόσο λαμπρή ιδέα: Τον βάλτε σε ένα ξύλινο κουτί και να το στείλετε σαν εμπόρευμα!
Ζήτησε βοήθεια από τους δύο Ιρλανδούς φίλους του, τον Paul και τον John, με τους οποίους δούλεψε. Ακόμα κι αν ήταν δύσκολο, κατάφερε να πείσει.
Και το μίνι ψυγείο Robson συσκευάστηκε σε ένα κουτί αρκετά μεγάλο για μεταφορά και καρφί και αποστολή από τη Μελβούρνη στο Λονδίνο.
Άρα ξεκίνησε το επικό ταξίδι… Με μια βαλίτσα σε ένα ξύλινο κουτί, ένα μαξιλάρι, ένα μπουκάλι νερό, ένα άδειο μπουκάλι για να καλύψει τις ανάγκες, ένα βιβλίο και ένα φακό…
Αλλά τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως ήλπιζε ο Robson.
Όταν το αεροπλάνο προσγειώνεται στο Σίδνεϊ για μεταφορά, συνειδητοποιεί ότι οι προειδοποιήσεις που γράφονται στο κουτί δεν ελήφθησαν σοβαρά υπόψη.
Αλλά δεν τα παρατάει. Η επόμενη στάση είναι το Λονδίνο, τελικά…
Είναι η πέμπτη ημέρα στο κουτί όταν το αεροπλάνο βάζει τον τροχό πίσω. Είναι τώρα στην αποθήκη εμπορευμάτων στο Λονδίνο …
Πιο συγκεκριμένα, ο Robson το πιστεύει.
Ενώ προσπαθούσε να πάρει το φακό του στο χέρι του, το πέφτει επειδή τα δάχτυλά του είναι μούδιασμα.
Ακούει συνομιλίες από έξω. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: Οι άνθρωποι μιλούν αγγλικά, αλλά με διαφορετική προφορά!
Λόγω πληρότητας στο αεροπλάνο φορτίου »το πακέτο Robsonάλλαξε τη διαδρομή του και ήρθε στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τις αναφορές εκείνων των ετών, όταν ένας ήχος προέρχεται από το κουτί με την ένδειξη υπολογιστή, ένας αξιωματικός κοιτάζει μέσα από την τρύπα πάνω του.
Και κάνουν επαφή με τα μάτια με τον Robson.
Του άντρα “Υπάρχει κάποιος μέσαΜέσα σε μια ώρα, περιβάλλεται από τις ομάδες ασφαλείας του FBI, της CIA και του αεροδρομίου.
Σε τελική ανάλυση, δεν μπόρεσε να τεντώσει τα πόδια του για μέρες. Μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Μετά το ερώτημά σας “ύποπτο πακέτο” παύει να είναι, απελευθερώνεται.
Και χαρούμενο τέλος …
Αμερικανοί αξιωματούχοι στέλνουν τον Robson σπίτι με αεροπλάνο. Αυτή τη φορά δεν είναι στο φορτίο, «Σαν ανθρώπινο» στην καμπίνα.
Όταν επέστρεψε τελικά στο σπίτι, μπορούσε να καθίσει και ‘βοήθεια’ γράφει ένα ευχαριστήριο γράμμα στους φίλους του. Αν και δεν γνωρίζει τα επώνυμα των φίλων του… Πράγματι, δεν μπορεί να πάρει απάντηση.
Κοιτάζοντας πίσω, ο Robson παραδέχεται ότι αυτό που έκανε ήταν ηλίθιο: «Θα ήμουν κακός αν τα παιδιά μου επιχείρησαν κάτι τέτοιο.«
Τώρα ανυπομονεί να κυκλοφορήσει το βιβλίο του, το οποίο έγραψε την ιστορία αυτού του καταπληκτικού ταξιδιού, από τη μία πλευρά, και προσπαθεί να επικοινωνήσει με αυτούς τους δύο φίλους: “Θέλω να τους αγοράσω ένα ποτό. “