Προτεραιότητα των κρατών πρέπει πάντα να είναι η ειρηνική επίλυση των προβλημάτων και μέσω διαπραγματεύσεων. Η Ελλάδα πολέμησε πολλές φορές τον πρώτο αιώνα των δύο τελευταίων αιώνων με την Τουρκία. Τον δεύτερο αιώνα, έφτασε στο χείλος του πολέμου πολλές φορές. Σήμερα, και τα δύο κράτη κατηγορούν το ένα το άλλο ότι ακολουθούν μια μαξιμαλιστική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο και στα νησιά του Αιγαίου. Εκπρόσωποι της Αθήνας και της Άγκυρας πραγματοποίησαν 60 γύρους διερευνητικών συναντήσεων μεταξύ του 2002 και του 2016. Δεν έχει σημειωθεί πρόοδος στην επίλυση των συνομιλιών.
Μετά από πρόσκληση του υπουργού Εξωτερικών Mevlüt Çavuşoğlu, Τούρκοι και Έλληνες αξιωματούχοι του εξωτερικού ετοιμάζονται να συναντηθούν στην Κωνσταντινούπολη για να πραγματοποιήσουν την 61η διερευνητική συζήτηση στις 25 Ιανουαρίου για να συζητήσουν τα προβλήματα στη Θάλασσα των Νήσων και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η προηγούμενη συνάντηση φιλοξενήθηκε από την Αθήνα την 1η Μαρτίου 2016.
Κατά τη διερευνητική μέθοδο συνέντευξης, τα μέρη υποχρεούνται να γνωστοποιήσουν τις διατριβές τους και τα επιχειρήματα που τα υποστηρίζουν στο άλλο μέρος. Σε αυτές τις συνεντεύξεις, τα προβλήματα αντιμετωπίζονται ως πακέτο, όχι ως ξεχωριστά αρχεία. Έτσι, τα μέρη μπορούν να μάθουν πλήρως τις απόψεις και τις απόψεις του άλλου μέρους για όλα τα προβλήματα. Σε τελική ανάλυση, ο απώτερος στόχος των συνομιλιών είναι τα μέρη να κατανοήσουν αμοιβαία πώς μπορεί να επιτευχθεί μια ολοκληρωμένη λύση.
Η κρίση της Ανατολικής Μεσογείου στην ΕΕ πριν γίνει γνωστή η διαδικασία που πραγματοποίησε μια εντατική εκστρατεία κατά της Τουρκίας. Στο επίκεντρο της εκστρατείας, στην Τουρκία, η «κατακτητική δύναμη» της Ανατολικής Μεσογείου έχει ως κίνητρο επισήμανσης. Παρ ‘όλα αυτά, η πίεση είναι μια σοβαρή έκταση της συνοχής της δράσης-λόγου στην ανατολική Μεσόγειο της Τουρκίας ή δεν συνέβη μια απότομη στροφή.
Αλλά η ρεαλιστική ρητορική που χρησιμοποιείται από την Τουρκία, η οποία δεν μπορεί να αγνοηθεί στην καλύτερη περίπτωση μετατραπεί σε εργαλείο προπαγάνδας στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής δημόσιας αντιπάθειας εναντίον της Τουρκίας από ανταγωνιστές. Η πολιτική της ΕΕ και το κοινό κρίνουν ότι αυτή η προπαγάνδα προσπαθεί να αποτελέσει σοβαρό κίνδυνο για την Τουρκία. Ως εκ τούτου, η τουρκική κυβέρνηση θα πρέπει να αυξήσει τις οργανώσεις της δημόσιας διπλωματίας με έναν ιδεαλιστικό λόγο με στόχο την επίτευξη ευρωπαϊκής κοινής γνώμης και πολιτικής. Σε αυτό το σημείο, οι Τούρκοι και οι σχετικές κοινότητες στην Ευρώπη μπορούν να ωφεληθούν. Λόγω της παρουσίας της ΕΕ στην κοινότητα και οι συγγενείς μιας μεγάλης τουρκικής κοινότητας είναι η μεγαλύτερη δύναμη της Τουρκίας.
Πρέπει επίσης να παραδεχτούμε ότι η επίλυση των προβλημάτων μεταξύ των δύο χωρών έχει φτάσει σε ένα βαθμό πέρα από τη δύναμη των ξένων, πολιτικών ή πολιτικών. Τα προβλήματα συζητούνται μπροστά στις μάζες εδώ και πολλά χρόνια, τα κατέλαβαν και τελικά απέκτησαν μια διάσταση ή ποιότητα στην οποία επηρεάζουν. Επιπλέον, ζητήματα που αφορούν θαλάσσιες δικαιοδοσίες όπως χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική οικονομική ζώνη δεν περιορίζονται πλέον στη Θάλασσα των Νήσων (Αιγαίο). Το πεδίο των προβλημάτων έχει διευρυνθεί για να καλύψει την Ανατολική Μεσόγειο. Δεν φαίνεται εύκολο να εξαλειφθούν οι περιοχές σύγκρουσης μεταξύ των δύο χωρών χωρίς την υποστήριξη διεθνών φορέων, μη κυβερνητικών οργανώσεων και μη κρατικών οργανώσεων.
Μόλις η Αθήνα πρέπει να το καταλάβει τώρα. Η αύξηση της αποτελεσματικότητας και της δύναμης εντός της ΕΕ, ενάντια στην Τουρκία στην περιοχή δεν είναι δυνατή η επίτευξη ανώτερης θέσης. Τα γεγονότα στην Ανατολική Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια επιβεβαίωσαν και πάλι αυτήν την κατάσταση. Επίσης, δεν υπάρχει πραγματική σχέση μεταξύ της ρητορικής που χρησιμοποιεί η Αθήνα και της πολιτικής, στρατιωτικής και οικονομικής δύναμης που έχει πραγματικά. Η μεγαλύτερη δύναμη της Ελλάδας είναι η ΕΕ.
Η Μεσόγειος της Τουρκίας θα είναι και πάλι μια ισχυρή ανησυχία ηθοποιών, ένα ζήτημα πέρα από την Ελλάδα. Είναι σημαντικό να το δούμε και αυτό. Είναι σαφές ότι παράγοντες όπως η Γαλλία και η ΕΕ που προσπαθούν να ενισχύσουν τις θέσεις τους στη Μεσόγειο προσπαθούν να περάσουν πέρα από την Ελλάδα και να εισέλθουν στη διαδικασία δημιουργίας της δικής τους ηγεμονίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Για να το πούμε πιο ξεκάθαρα, στην Ανατολική Μεσόγειο, η Ελλάδα και η Νότια Κύπρος χρησιμοποιούνται ως επαγγελματική κάρτα από τους συμμάχους τους.
Κάθε φορά που οι αρχές της ΕΕ εκφράζουν την αλληλεγγύη τους προς την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, η λέξη «αλληλεγγύη» είναι ένα είδος πέπλου. Ο απώτερος στόχος της ΕΕ είναι να επεκτείνει την επικράτειά της κυριαρχίας στις θάλασσες στις ακτές της Συρίας και έτσι να δημιουργήσει μια περιοχή «κοινής κυριαρχίας» στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό μπορεί να φαίνεται λογικό για την ασφάλεια της ΕΕ.
Σε περίπτωση που η ΕΕ, εάν σκοπεύετε να αποκαταστήσετε την οικονομική και πολιτική σταθερότητα με τη διάδοση της κυριαρχίας της Ανατολικής Μεσογείου μια ασφαλέστερη δομή, πρέπει να γίνει το πιο λογικό βήμα αντί να αναλάβετε από τα χέρια της θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Τουρκίας τα μέλη της ΕΕ. Έτσι και οι δύο τελειώνουν όλες τις ανησυχίες σας για την Τουρκία, καθώς και για την Αθήνα-Άγκυρα-Λευκωσία, εξαλείφοντας τη σύγκρουση.
Προβολή όλων