Χακάν Καρασασάν
[email protected]
Όπως είναι γνωστό, τι έγραψαν οι Ömer Gökçekuş και Sertaç Sonan Έκθεση για την αντίληψη της διαφθοράς στη Βόρεια Κύπρο (2017)Ήταν η πρώτη μελέτη που εξέτασε την αντίληψη της διαφθοράς στο βόρειο τμήμα της Κύπρου σε επιστημονική βάση. Τότε, πέρυσι, το ίδιο δίδυμο Η αντίληψη της διαφθοράς στη Βόρεια Κύπρο: Έκθεση 2018και υπογράμμισε ότι, όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες της έκθεσης, η κατάσταση στην αντίληψη της διαφθοράς στη Βόρεια Κύπρο δεν βελτιώνεται, αλλά επιδεινώνεται σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά. Κυκλοφόρησε φέτος Η αντίληψη της διαφθοράς στη Βόρεια Κύπρο: Έκθεση 2019 Παρατηρείται ότι η τάση στην αντίληψη της διαφθοράς στο βόρειο τμήμα του νησιού δεν έχει αλλάξει.
Χάρη στην έκθεση, η οποία έχει πλέον γίνει παράδοση, η έκθεση, η οποία μετρά τις αντιλήψεις για τη διαφθορά τόσο των επιχειρηματιών όσο και των συνταξιούχων εμπειρογνωμόνων από τον δημόσιο τομέα στο βόρειο τμήμα του νησιού, όπως φαίνεται στην «Εκτελεστική Περίληψη» του η έκθεση, “Το υψηλότερο επίπεδο διαφθοράς ήταν το 2019, όπως το 2017 και το 2018. Είναι δυνατόν να πούμε ότι” κατανομή και χρηματοδοτική μίσθωση δημόσιων γαιών και κτιρίων “και” κίνητρα “. Διαπιστώνεται επίσης ότι υπάρχει ευρεία πεποίθηση ότι η διαφθορά γίνεται κυρίως από τους εκλεγμένους και τους ανώτερους αξιωματούχους που διορίζονται από αυτούς »(σελ. 8). Αν και οι παραπάνω λέξεις πρέπει να γίνουν δεκτές ως μια πολύ σημαντική προειδοποίηση για την κατάσταση στη χώρα, φαίνεται πιθανό να υποστηρίξουμε ότι αυτό δεν ισχύει στην πράξη. Και πάλι, όπως αναφέρεται στην έκθεση, όπως και τον προηγούμενο χρόνο Αν και η αποφασιστικότητα ότι η εμπιστοσύνη στα θεσμικά όργανα μειώνεται μέρα με τη μέρα και ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αντιμετωπίζονται ως αποτρεπτικός μηχανισμός είναι ένα σοβαρό σημάδι ότι πρέπει να τεθούν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την κατάσταση της χώρας, είναι απαραίτητο να σκεφτούμε πόσο αντικατοπτρίζεται αυτό την πολιτική και οικονομική μας ζωή όταν κοιτάζουμε την καθημερινή ζωή. Με άλλα λόγια, όταν εξετάζουμε τη θεσμική υποδομή για την πρόληψη της διαφθοράς, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη δεν είναι αρκετή και τα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης.
Όπως μπορεί να φανεί και στις τρεις εκθέσεις, αν και η αντίληψη της διαφθοράς στη χώρα βρίσκεται σε ανησυχητικό σημείο, είναι πιθανό να ισχυριστούμε ότι σχεδόν τίποτα (όσον αφορά την πραγματικότητα) στη χώρα δεν έχει αλλάξει όταν κοιτάζει κανείς την πολιτική ζωή του τη χώρα, τον τρόπο που γίνεται η αντιπολίτευση και τον τρόπο που βλέπουν οι κυβερνήτες.
Κοιτάζοντας την κατάσταση της Βόρειας Κύπρου, φαίνεται ότι δεν υπήρξε μεγάλη αλλαγή από την πρώτη δημοσιευμένη έκθεση του 2017. Είναι ανησυχητικό ότι η αλλαγή κυβερνήσεων δεν φαίνεται να αλλάζει με τα «νεοσύστατα κόμματα». Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συμπεράσματα που αποκαλύπτει η έκθεση είναι ότι η τρέχουσα κατάσταση δεν είναι πολύ συγκινητική και δεν υπάρχει καμία ενέργεια για να επιφέρει αλλαγή, παρά την πεποίθηση ότι η διαφθορά είναι ευρέως διαδεδομένη στη χώρα. Φυσικά, όπως είναι γνωστό, σε αυτό το σημείο, πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή μια ένωση οράματος και δράσης από κάτω προς τα κάτω. Κοιτάζοντας τους λόγους και τις πρακτικές όσων κάνουν πολιτική, μπορεί να γίνει κατανοητό τι προσπαθούν να πουν. Κοιτάζοντας τι (ες) αυτοί που ορίζουν τον εαυτό τους ως αντι-διαφθορά κάνουν για να αλλάξουν αυτό το διεφθαρμένο σύστημα όταν πρόκειται για δράση, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι έχει επιτευχθεί μικρή επιτυχία στην αλλαγή της αντίληψης.
Κοιτάζοντας το φετινό σκορ:
«Από 180 χώρες και περιοχές με βαθμολογία TI-CPI, μια βαθμολογία 40 μας τοποθετεί στην 85η θέση, μαζί με τη Μπουρκίνα Φάσο, το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, τη Γουιάνα, την Ινδονησία, το Κουβέιτ και το Λεσότο. Αυτό μειώνει το μόλυβδο όλων των χωρών εκτός από την Τουρκία και τους υπόλοιπους από εμάς που χρησιμοποιήσαμε για σύγκριση. Στην κατάταξη αυτή, το νότιο τμήμα της Κύπρου είναι 41ο, η Μάλτα 50η και η Ελλάδα 60η. Η Τουρκία είναι ένα βήμα πίσω στις τάξεις μας στην 91η. Ένα άλλο εξαιρετικά ανησυχητικό σημείο είναι ότι η βαθμολογία μας είναι κάτω από 43, που είναι ο μέσος όρος των 180 χωρών και περιοχών »(σελ. 42).
Αυτό, φυσικά, είναι ανησυχητικό τόσο για τη δημόσια, ιδιωτική όσο και για την κοινωνική ζωή, επειδή η ευρεία πεποίθηση ότι οι δημόσιοι πόροι διανέμονται ως ενοίκιο το ομαλοποιεί αυτό μακροπρόθεσμα, ενώ παράλληλα φυσικοποιεί τον ατομικό και κοινωνικό εκφυλισμό, ο οποίος είναι πόσο βιώσιμος είναι μια τέτοια δομή. θα πρέπει να συζητηθεί σοβαρά. Νιώθουμε τις συνέπειες της σπατάλης των δημόσιων πόρων κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημικής περιόδου …
βιβλιογραφικές αναφορές
Ömer Gökçekuş & Sertaç Sonan. Η αντίληψη της διαφθοράς στη Βόρεια Κύπρο: Έκθεση 2019. Λευκωσία: Friedrich-Ebert-Stiftung (Ίδρυμα), 2020.