Τις τελευταίες ημέρες, υπήρξε ένδειξη πολέμου στα σύνορα Ρωσίας-Ουκρανίας, με έμφαση στη Ρώμη και την ανατολική Ουκρανία.
Άγιος Αντώνης Στυλιανού
Λήψη ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΥΠΡΟΥ. ΕΔΩ Android Για Android և ΕΔΩ για iOS
Αυτό το χάος οδηγεί σε έναν αγώνα μετακίνησης στρατευμάτων στα σύνορα, τη συμμετοχή τρίτων στη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας, η οποία, εν πάση περιπτώσει, ξεκινά με την ανεξαρτησία της Ουκρανίας εν γένει, την προσάρτηση της Ρωσίας από τον Μάρτιο του 2014.
Υπήρξαν τακτικές ή απομονωμένες συγκρούσεις, ειδικά σε περιοχές που ελέγχονται από ρωσικούς αυτονομιστές ή φιλο-ρωσικές δυνάμεις στην περιοχή Donbas, η οποία ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από αυτές τις δυνάμεις, και πολλοί από τους κατοίκους της έχουν ρωσικά διαβατήρια.
Η τρέχουσα κρίση Ρωσίας-Ουκρανίας έχει τα γεωπολιτικά της οφέλη, καθώς φαίνεται να κρύβεται στη σύγκρουση Δυτικής-Ρωσίας σχετικά με το ουκρανικό μέτωπο. Η Ουκρανία, η οποία φιλοδοξεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, παραμένει βαθιά αφοσιωμένη στη Δύση, με την υποστήριξη τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες έχουν επανειλημμένα χρησιμοποιήσει τη θέση της Ρωσίας στην Ουκρανία για να επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία. Παρόλο που γενικά αποκλείεται η άμεση συμμετοχή του ΝΑΤΟ στην πιθανή σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, το γεγονός ότι οι Σύμμαχοι υποστηρίζουν σθεναρά την Ουκρανία, ενώ η υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ουκρανία πρέπει επίσης να θεωρηθεί δεδομένη.
Ένα σημαντικό στοιχείο της μυστικής κρίσης στην περιοχή είναι η στάση της Τουρκίας, η οποία είναι προφανώς στο πλευρό της Ουκρανίας. Παράλληλα με τις διαφορετικές στάσεις απέναντι στη Ρωσία, όπως και για την Τουρκία, οι ενέργειες των δύο βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του Συριακού πολέμου, όπου βρίσκονταν σε διαφορετικά στρατόπεδα, και στην περίπτωση της Ουκρανίας, το γεωπολιτικό παιχνίδι εντατικοποιήθηκε. , γιατί η Τουρκία έχει ειδικές σχέσεις με τη Ρωσία και την Ουκρανία Η Τουρκία μπορεί να μην θέλει να τονίσει τη γεωπολιτική επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου, όπως αποδεικνύεται από την αποτυχία της να αναγνωρίσει την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, αλλά η δήλωση του Προέδρου Ερντογάν το 2016 ότι η Μαύρη Θάλασσα μετατρέπεται σε ρωσική λίμνη θα πρέπει να αποτελεί απάντηση σε αυτό. γεγονός. Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι αυτή η ανακοίνωση έγινε μετά τη μεταφορά ρωσικών πυραύλων στη Ρωσία σε απόσταση 2400 χλμ, ενώ η Κωνσταντινούπολη ήταν 600 χλμ. Από τη Ρώμη. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι μόλις τον Οκτώβριο του 2020 η Τουρκία ανακοίνωσε την ανακάλυψη 405 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου στη Μαύρη Θάλασσα, γεγονός που μαρτυρεί το δυναμικό που παρέχει για την ενέργεια και τους υδρογονάνθρακες, το οποίο βλέπουμε ταυτόχρονα. Η στάση της Τουρκίας απέναντι στην έναρξη παράνομου μνημονίου Τουρκίας-Λιβύης στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ηπειρωτική Ελλάδα.
Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, πρέπει να λάβουμε υπόψη τα ακόλουθα γεγονότα και αναλύσεις: Η Τουρκία αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, μια ασταθή εσωτερική πολιτική κατάσταση. Το 2023 θεωρείται κρίσιμη ημέρα, ο κύριος στόχος της οποίας είναι η σταθεροποίηση του τρέχοντος προεδρικού συστήματος του Ερντογάν, με υπερβολική εξουσία που δόθηκε στον πρόεδρο της χώρας. Ο Ερντογάν κυβερνά με αυταρχισμό, ο οποίος επηρεάζει την ποιότητα του εσωτερικού πολιτικού τοπίου της χώρας, ιδίως την ποιότητα και το ρόλο της αντιπολίτευσης. Οι εκλογές στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια δεν είναι δημοκρατικές, αλλά αναπαράγουν το λόγο της κυβέρνησης. Η μεγαλύτερη ανησυχία του Ερντογάν είναι η εξασφάλιση εξουσίας. Ταυτόχρονα, ανοίγει νέα μέτωπα στο εξωτερικό. Η σημερινή συμμετοχή στη ρωσική-ουκρανική κρίση, η προηγούμενη συμμετοχή στη Συρία, τη Λιβύη κ.λπ. Το όραμα του Ερντογάν είναι να εκσυγχρονίσει τον γεωπολιτικό ρόλο της Τουρκίας και να κάνει την Τουρκία μια περιφερειακή δύναμη, η οποία έχει το λόγο και το ρόλο της στα γεωπολιτικά ζητήματα της ευρύτερης περιοχής, όπου βρίσκεται. Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάπτυξη της «Γαλάζιας Πατρίδας» τα τελευταία χρόνια, η οποία ισχύει τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Κύπρο, δεν είναι τυχαία.
Οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία είναι σε συμβιβασμό. Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να εξετάσουμε τα όρια αυτών των σχέσεων, ειδικά όταν η απάντηση της Τουρκίας στα ζητήματα εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας είναι να επεκτείνει την επιρροή του ΝΑΤΟ στην κοιλιά της Ρωσίας. Υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα που διακυβεύονται, απομακρύνοντας από την παραδοσιακή φιλία που είχε προηγουμένως επιδιώξει στις διεθνείς σχέσεις. Η ισορροπία απομένει ακόμη – αυτό είναι ένα νέο γεγονός που βλέπουμε σε γεωπολιτικό επίπεδο στην ευρύτερη περιοχή. Σε αυτό το πλαίσιο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το αποτέλεσμα της ρωσο-ουκρανικής κρίσης θα είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς θα δείχνει τα όρια και τα συμφέροντα των γεωπολιτικών σχέσεων που είναι χαρακτηριστικά της περιοχής στην οποία λαμβάνει χώρα η κρίση.