Το Wisteria είναι ένα γένος ανθισμένων φυτών στην οικογένεια των οσπρίων, Fabaceae (Leguminosae), που περιλαμβάνει δέκα είδη ξυλώδους αμπέλου (αμπέλια) που προέρχονται από την Κίνα, την Κορέα, την Ιαπωνία, τις χώρες της Μεσογείου και τις Ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες.
Μερικά είδη είναι δημοφιλή καλλωπιστικά φυτά. Ένα υδρόβιο ανθοφόρο φυτό με την κοινή ονομασία wisteria ή «water wisteria» είναι στην πραγματικότητα Hygrophila difformis, στην οικογένεια Acanthaceae.
Περιγραφή
Ο Wisterias ανεβαίνει στριφογυρίζοντας τους μίσχους γύρω από οποιαδήποτε διαθέσιμη υποστήριξη Το W. floribunda (ιαπωνική wisteria) στριφογυρίζει δεξιόστροφα όταν το βλέπετε από ψηλά, ενώ το W. sinensis στριφογυρίζει αριστερόστροφα.
Αυτό βοηθά στον εντοπισμό των δύο πιο κοινών ειδών wisteria. Μπορούν να ανέβουν έως και 20 μέτρα πάνω από το έδαφος και να απλωθούν 10 μέτρα πλευρικά. Η μεγαλύτερη γνωστή wisteria στον κόσμο βρίσκεται στη Sierra Madre της Καλιφόρνια, με μέγεθος μεγαλύτερο από 1 στρέμμα (0,40 εκτάρια) σε μέγεθος και ζυγίζει 250 τόνους. Φυτεύτηκε το 1894, είναι της ποικιλίας «κινεζική λεβάντα».
Τα φύλλα είναι εναλλάξιμα, μήκους 15 έως 35 cm, πτερύγια, με 9 έως 19 φυλλάδια. Τα άνθη παράγονται σε εκκρεμές ρακέτες μήκους 10 έως 80 cm, παρόμοιες με αυτές του γένους Laburnum, αλλά είναι μοβ, μοβ, ροζ ή λευκό.
Δεν υπάρχει κίτρινο στα φύλλα. Η ανθοφορία γίνεται την άνοιξη (λίγο πριν ή καθώς τα φύλλα ανοίγουν) σε ορισμένα ασιατικά είδη, και στα μέσα έως τα τέλη του καλοκαιριού στα αμερικανικά είδη και στο W. japonica. Τα λουλούδια ορισμένων ειδών είναι αρωματικά, κυρίως W. sinensis. Τα είδη Wisteria χρησιμοποιούνται ως φυτά τροφίμων από τις προνύμφες ορισμένων ειδών Λεπιδόπτερα, συμπεριλαμβανομένης της καφετής ουράς.
Οι σπόροι παράγονται σε λοβούς παρόμοιες με εκείνες του Laburnum και, όπως και οι σπόροι αυτού του γένους, είναι δηλητηριώδεις. Όλα τα μέρη του φυτού περιέχουν σαπωνίνη που ονομάζεται wisterin, η οποία είναι τοξική.
Τοξικότητα
Όλα τα είδη Wisteria περιέχουν μια σαπωνίνη γνωστή ως Wisterin, μερικές φορές ονομάζεται Wistarin, στο φλοιό, τα κλαδιά, τους λοβούς, τις ρίζες και τους σπόρους. Υπάρχει συζήτηση σχετικά με το αν τα λουλούδια είναι τοξικά. Υπάρχει επίσης άγνωστη και τοξική ρητίνη. Δηλητηρίαση από το φυτό μπορεί να προκύψει από την κατάποση 1 έως 2 λοβών σπόρων και οδηγεί σε ήπια έως σοβαρή γαστρεντερίτιδα, ναυτία, συχνό εμετό, κοιλιακό άλγος και διάρροια.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αφυδάτωση και κατάρρευση σε σοβαρές περιπτώσεις. Η ανάκαμψη γενικά συμβαίνει εντός 24 ωρών. Η συγκέντρωση των τοξινών ποικίλλει σε όλα τα τμήματα του φυτού και ποικίλλει σε διαφορετικές εποχές. Η δομή του Wisterin έχει αποδειχθεί ότι είναι παρόμοια στη δομή και στα αποτελέσματα με την αλκαλοειδής κυτισίνη, αλλά λιγότερο ισχυρή. Έχει μια γλυκόπικρη γεύση. Όπως και με την κυτίνη που περιέχει Laburnum, τα φύλλα της λαμβάνονται μερικές φορές ως υποκατάστατο καπνού.
Το Canavanine είναι ένα κοινό συστατικό α-αμινοξέος που βρίσκεται στους σπόρους όλων των ειδών Wisteria. Χρησιμεύει ως αμυντική ένωση κατά των φυτοφάγων και παρέχει ζωτική πηγή αζώτου για το αναπτυσσόμενο φυτικό έμβρυο. Η τοξικότητα της καναβανίνης οφείλεται στην ακραία δομική ομοιότητά της με την L-αργινίνη, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην ενσωμάτωση ενός οργανισμού σε πρωτεΐνες αντί της L-αργινίνης. Αυτό προκαλεί παρεκκλίνουσες πρωτεΐνες που ενδέχεται να μην λειτουργούν σωστά.
Τέχνη και συμβολισμός
Το Wisteria και οι ρατσισμοί τους έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια των αιώνων και ήταν ένα δημοφιλές σύμβολο στις οικογενειακές κορυφές και την εραλδική.[23] Ένας δημοφιλής χορός στο kabuki, το Fuji Musume ή το «The Wisteria Maiden» είναι ο μοναδικός υπάρχων χορός μιας σειράς από πέντε προσωποποιημένους χορούς, στους οποίους η κοπέλα γίνεται η ενσάρκωση του πνεύματος της wisteria. Στη Δύση, τόσο στα οικοδομικά υλικά όπως το κεραμίδι, όσο και το βιτρό, τα wisterias έχουν χρησιμοποιηθεί τόσο στον ρεαλισμό όσο και στο στιλ σε καλλιτεχνικά έργα και βιομηχανικό σχεδιασμό
