Δεν θα ήταν υπερβολή να περιγράψουμε το φετινό APOEL ως διπολικό.
Και δεν μιλάμε μόνο για την απόδοσή του από παιχνίδι σε παιχνίδι, αλλά μιλάει για την απόδοσή του στα ίδια σημεία του παιχνιδιού. Πάρτε για παράδειγμα τη συνάντηση με την ENP στο Avgoru.
Από τον Ανδρέα Κόκκινο
Αν και ξεκίνησε σχετικά καλά, η ομάδα φάνηκε να εξαφανίζεται στο τέλος του ημιχρόνου, κάνοντας ένα λάθος μετά το άλλο, ως αποτέλεσμα του οποίου ήταν στο -10, σημειώνοντας μόνο 26 πόντους. Ωστόσο, βγήκε από το γκαρνταρόμπα μεταμορφωμένο, έτρεξε μέρος 20-7 և, όπου φάνηκε να καθαρίζει τον αγώνα, και πάλι να υποστεί καρδιακή προσβολή.
Στο παιχνίδι με την Ομόνοια, όλα ήταν πιο ξεκάθαρα, καθώς το μπλε και τα κίτρινα ήταν τα φαβορί εναντίον μιας ομάδας που, θεωρητικά, δεν είχε κίνητρο να σκοράρει. Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι κυνηγούσε ακόμη και μια διψήφια διαφορά ξανά, ενώ η παθογένεση τελικά επανεμφανίστηκε καθώς όχι μόνο πήρε τρεις πόντους από τον Pilakutas, ο οποίος έστειλε το παιχνίδι για επιπλέον χρόνο, αλλά χρειαζόταν τον Dion Berry για να τον φέρει έναν ακόμη παιχνίδι που φαινόταν χαμένο.
Από τη μία πλευρά, μπορούμε να πούμε ότι η ομάδα του Βασίλη Φρακιά, για να είναι σε θέση να παίξει έναν αστρικό ρόλο, χρειάζεται ένα παιχνίδι και στα δύο ιδρύματα. Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον εαυτό, τη χρήση μετάλλου հրաժար αρνούνται να χάσουν την εμφάνιση αυτών των μπλε-κίτρινων.
