15 Ιανουαρίου:
Εκείνη την ημέρα το 1855, ο Ζακ Νταμάλα (γνωστός και ως Αριστείδης Δαμαλάς), Έλληνας στρατιωτικός αξιωματικός (και αργότερα, ηθοποιός), γεννήθηκε στον Πειραιά. Αφού ολοκλήρωσε τη σχολική του εκπαίδευση στην ηπειρωτική Ελλάδα, ο Νταμάλας πέρασε λίγο χρόνο στο εξωτερικό, κυρίως στην Αγγλία και τη Γαλλία, όπου παρακολούθησε διπλωματικές σπουδές. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1878 και στρατολογήθηκε στο στρατό. Μέσα σε λίγα χρόνια, ο Νταμάλας είχε κερδίσει μια θέση ως στρατιωτικός σύνδεσμος στο Ελληνικό Διπλωματικό Σώμα. Σύμφωνα με ορισμένους, γρήγορα απέκτησε τη φήμη ότι είναι ο «πιο όμορφος άντρας στην Ευρώπη» και άρχισαν να εμφανίζονται φήμες ότι είχε οδηγήσει αρκετές γυναίκες στο διαζύγιο, και μία ακόμη και στην αυτοκτονία. Τελικά ο Νταμάλας παντρεύτηκε τη Σάρα Μπερνάρντ, μια από τις μεγαλύτερες γαλλικές ηθοποιούς του 19ου αιώνα και μια από τις πιο γνωστές προσωπικότητες στην ιστορία της σκηνής. Ο γάμος τους ήταν μακριά από ένα παραμύθι – κυρίως ως αποτέλεσμα της απιστίας του Νταμαλά. Παρά την ταραχώδη σχέση τους, ο Μπερνάρντ παρέμεινε εκνευρισμένος μαζί του. Ακόμα και μετά το χωρισμό τους (ως αποτέλεσμα του εθισμού στα ναρκωτικά του Νταμάλας), ο Μπερνάρντ, ο οποίος ήταν επίσης προικισμένος γλύπτης, χαράζει ένα μαρμάρινο γλυπτό του συζύγου της, το οποίο τώρα βλέπει στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης.
17 Ιανουαρίου:
Εκείνη την ημέρα το 1369, ο Πέτρος Α της Κύπρου, ο Βασιλιάς της Κύπρου από το 1358 έως το 1369 δολοφονήθηκε σε ηλικία 40 ετών. Το 1353, παντρεύτηκε τον Eleanor της Αραγονίας, μέλος του Οίκου της Βαρκελώνης – για τον οποίο ήταν παθιασμένος. Σύμφωνα με πηγές, ο Πέτρος κοιμόταν πάντα με το νυχτικό του Eleanor στα χέρια του. Πέντε χρόνια αφότου παντρεύτηκαν, ο Πέτρος Α ‘στέφθηκε Βασιλιάς της Κύπρου από τον Λατίνο Επίσκοπο Λεμεσού και αποφάσισε να συνεχίσει την παράδοση των σταυροφόρων των θαλάσσιων επιδρομών σε κοντινά εδάφη. Ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη κατά τη διάρκεια του 1360, συναντώντας με διάφορους μονάρχες. Το 1365, ηγήθηκε της Αλεξάνδρειας Σταυροφορίας εναντίον της Αιγύπτου, κατακτώντας την πόλη της Αλεξάνδρειας για τρεις ημέρες πριν την εγκαταλείψει. Το 1366, εισέβαλε στην Τρίπολη, αλλά τελικά δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει στρατούς από την Ευρώπη, αναγκάζοντάς τον να τερματίσει τις επιδρομές του και να επιστρέψει στην Κύπρο. Έγινε τύραννος αφού ανακάλυψε ότι η σύζυγός του ήταν άπιστη κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στην Ευρώπη και τελικά δολοφονήθηκε από τρεις από τους ιππότες του στο κρεβάτι του στο Παλάτι της Λα Κάβα στη Λευκωσία.
18 Ιανουαρίου:
Την ημέρα αυτή το 1913, οι Έλληνες νίκησαν εναντίον των Οθωμανών Τούρκων στη Ναυτική Μάχη της Λήμνου. Η μάχη πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου και νίκησε τη δεύτερη και τελευταία προσπάθεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να σπάσει τον ελληνικό ναυτικό αποκλεισμό των Δαρδανελίων και να ανακτήσει την υπεροχή του Αιγαίου από την Ελλάδα. Μετά την απώλεια ορισμένων νησιών του Αιγαίου στην Ελλάδα κατά την πρώτη φάση του πολέμου το 1912 και την πρώτη ήττα του στη μάχη της Έλλης, το Οθωμανικό Ναυτικό προσπάθησε να ελέγξει την ελληνική πρόοδο καταστρέφοντας τον ελληνικό στόλο που αγκυροβόλησε στο λιμάνι του Μούδρου στη Λήμνο. Το ελληνικό ναυτικό, με επικεφαλής τον Πίσω Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, ανάγκασε το Οθωμανικό Ναυτικό να υποχωρήσει στη βάση του εντός των Δαρδανελίων, από το οποίο δεν επιχείρησε για το υπόλοιπο του πολέμου, διασφαλίζοντας έτσι την κυριαρχία του Αιγαίου από την Ελλάδα.
19 Ιανουαρίου:
Εκείνη την ημέρα το 1669, ο Λέων Αλλάτιος, Έλληνας λόγιος, θεολόγος και φύλακας της Βιβλιοθήκης του Βατικανού πέθανε. Γεννημένος στο νησί της Χίου, ο Allatius μετατράπηκε σε καθολικισμό από την Ορθοδοξία προτού μεταφερθεί από τον θείο του στην Ιταλία για να εκπαιδευτεί σε ηλικία εννέα. Εισήχθη στο ελληνικό κολέγιο στη Ρώμη – όπου τελικά πέρασε την καριέρα του ως καθηγητής ελληνικών, αφιερωμένος στη μελέτη των κλασικών και της θεολογίας. Το 1661, ο Αλέξανδρος Β ‘τον έκανε θεματοφύλακα της Βιβλιοθήκης του Βατικανού, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του.
Ο Allatius ήταν γνωστό ότι εργάστηκε σοβαρά για να πραγματοποιήσει τη συμφιλίωση της ελληνικής εκκλησίας με εκείνη της Ρώμης και για το σκοπό αυτό έγραψε το σημαντικότερο έργο του, De Ecclesiae Occidentalisatque Orientalis Perpetua Consensione, στο οποίο τονίζονται τα σημεία συμφωνίας μεταξύ των Εκκλησιών, ενώ οι διαφορές τους ελαχιστοποιούνται. Επεξεργάστηκε επίσης ή μετέφρασε στα Λατινικά τα γραπτά διαφόρων Ελλήνων συγγραφέων.