16 Απριλίου:
Εκείνη την ημέρα το 1996, ο Σταύρος Σπύρος Νιάρχος, ο Έλληνας μεγαλοπρεπής ναυτικός πέθανε σε ηλικία 86 ετών. Ο Νιάρχος γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά η οικογένειά του είχε τις ρίζες του στο Λακωνικό χωριό Βαμβακού στην Πελοπόννησο. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άρχισε να εργάζεται το 1929 στην επιχείρηση σιτηρών της οικογένειάς του. Αναγνωρίζοντας το σημαντικό κόστος μεταφοράς της εισαγωγής σιταριού, ο Νιάρχος πίστευε ότι θα εξοικονομούσε χρήματα με την κατοχή των πλοίων που παρείχαν τη μεταφορά. Ως αποτέλεσμα, αγόρασε τα πρώτα έξι φορτηγά του κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης. Ο Νιάρχος υπηρέτησε στο Ελληνικό Ναυτικό κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Ενώ υπηρέτησε, οι Συμμαχικές Δυνάμεις μίσθωσαν ένα από τα πλοία του, το οποίο τελικά καταστράφηκε στη μάχη. Ο Νιάρχος το είδε ως ευκαιρία και χρησιμοποίησε τα κεφάλαια ασφάλισης ως κεφάλαιο για να επεκτείνει τον στόλο του μετά τον πόλεμο. Έτσι ξεκίνησε η εμφάνιση του Σταύρου Νιάρχου ως σημαντικού συμμετέχοντα στον κόσμο του διεθνούς εμπορίου. Για πολλά χρόνια, κατείχε τον μεγαλύτερο ιδιωτικό στόλο στον κόσμο, με την εταιρεία του να λειτουργεί περισσότερα από 80 δεξαμενόπλοια και άλλα πλοία. Αν και ο Νιάρχος πέθανε πριν από είκοσι πέντε χρόνια, η κληρονομιά του συνεχίζεται στον 21ο αιώνα με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Δουλεύοντας στην Ελλάδα και διεθνώς, το Ίδρυμα ξεκίνησε τις δωρεές του το 1996 και αντλεί την αποστολή του από τη δέσμευση του Νιάρχου προς την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, καθώς και τα έντονα ένστικτα και τα ενδιαφέροντά του για την υποστήριξη αιτιών στους τομείς της εκπαίδευσης, της κοινωνικής πρόνοιας, υγεία, τέχνες και πολιτισμός.
21 Απριλίου:
Αυτή την ημέρα το 1967, μια ομάδα τεσσάρων συνταγματάρχων του ελληνικού στρατού πήρε τον έλεγχο της Ελλάδας μέσω ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος. Κατά τη διάρκεια των τριών ετών πριν το πραξικόπημα, η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα ήταν πολύ ασταθής – οι ριζοσπάστες της αριστερής πτέρυγας κέρδισαν δύναμη και υπήρχε σημαντική δημόσια αναταραχή – σχεδόν καθημερινές διαδηλώσεις, απεργίες και ταραχές. Ο αρχηγός του πραξικοπήματος, ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος, φοβισμένος για τις επερχόμενες εκλογές και την άνοδο της αριστεράς, αποφάσισε ότι η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να ανατραπεί. Οι τέσσερις συνταγματάρχες διατύπωσαν ένα σχέδιο για τη σύλληψη όλων των στρατηγών και πολιτικών που θεωρούσαν ότι μπορεί να απειλήσουν τη στρατιωτική τους ανάληψη. Το σχέδιό τους εκτελέστηκε αργά ένα βράδυ και έπληξε τους πάντες με έκπληξη – δεν πυροδότησαν ούτε μία βολή. Η ελληνική ακροδεξιά στρατιωτική χούντα που ακολούθησε (γνωστή και ως καθεστώς των συνταγματάρχων, της δικτατορίας, της χούντας και των επτά ετών) διήρκεσε επτά χρόνια, τελειώνοντας στις 24 Ιουλίου 1974 υπό την πίεση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο . Ο νέος στρατιωτικός νόμος απαγόρευσε τις απεργίες, τα συνδικάτα, τα μακριά μαλλιά στους άντρες, τις μίνι φούστες, το σύμβολο της ειρήνης, τους Beatles, Sophocles, Tolstoy, Aeschylus, Socrates, Mark Twain και τον ελεύθερο τύπο. Η πτώση της χούντας ακολούθησε το Metapolitefsi («αλλαγή καθεστώτος») και η ίδρυση της τρέχουσας Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας.
22 Απριλίου:
Εκείνη την ημέρα το 1821, η μάχη της Alamana διεξήχθη μεταξύ των Ελλήνων και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης. Μετά την πτώση της Λιβαδειάς σε μια ομάδα Ελλήνων μαχητών υπό τη διοίκηση του Αθανασίου Διάκου και του Βασίλη Μπούργου, ο Χουρίσιτ Πασά έστειλε δύο από τους πιο ικανούς διοικητές του από τη Θεσσαλία για να θέσει την εξέγερση στη Ρούμελη και στη συνέχεια να προχωρήσει στην Πελοπόννησο και να άρει την πολιορκία στο Τριπολίτσα. Ο Διάκος και το συγκρότημά του αποφάσισαν να σταματήσουν την οθωμανική πρόοδο στη Ρούμελη παίρνοντας αμυντικές θέσεις κοντά στις Θερμοπύλες. Οι ελληνικές δυνάμεις ήταν ξεπερασμένες και ο Διάκος, τραυματισμένος στη μάχη, συνελήφθη αφού έσπασε το σπαθί του. Στη συνέχεια, ο Διάκος παρουσιάστηκε ενώπιον των Τούρκων διοικητών που προσφέρθηκαν να τον κάνουν αξιωματικό του τουρκικού στρατού. Ο Διάκος αρνήθηκε αμέσως και απάντησε: «Γεννήθηκα Έλληνας και θα πεθάνω Έλληνας!» Τότε ο Τούρκος διοικητής διέταξε να επιβληθεί ο Διάκος. Οι Οθωμανοί προσπάθησαν να τον κάνουν να φέρει τον ακονισμένο πόλο, αλλά το πέταξε με περιφρόνηση. Καθώς τον οδήγησαν να υποβληθεί σε πηδάλιο, ειπώθηκε ότι οι θεατές τον άκουσαν να τραγουδά: «Κοιτάξτε τη στιγμή που ο Charon επέλεξε να με πάρει, τώρα που ανθίζουν κλαδιά, τώρα που η γη στέλνει γρασίδι». Ακόμα κι αν η μάχη ήταν τελικά μια στρατιωτική ήττα για τους Έλληνες, ο θάνατος του Διακού έδωσε στον Έλληνα εθνικό σκοπό τον Κελεμπρό έναν ανατριχιαστικό μύθο ηρωικής μαρτυρίας.