Οι μαζικοί θάνατοι είναι ένα σημάδι αποκάλυψης …
*
Πρέπει να σκεφτούμε …
Πρέπει να αλλάξουμε …
Πρέπει να το διορθώσουμε …
Πεθαίνουμε συλλογικά, τότε προσπαθούμε να τα σώσουμε συλλογικά …
Τι έντονη αντίφαση είναι αυτή!
*
Σε έναν κόσμο όπου εγκληματίες με αποδεδειγμένα εγκλήματα τρέχουν ένα άλογο, οι άνθρωποι που δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον θυμό τους δεν μπορούν να αποφύγουν να αποτελέσουν αντικείμενο όλων των καταστροφών …
Δεν μπορεί να συγκρατήσει τη φιλοδοξία του να κερδίσει …
*
Πρέπει να απολύσουμε τις εννέα γειτονιές, να τις βάλουμε μεταξύ τους και μετά να απολύσουμε αυτούς που κάθονται και παρακολουθούν από όλα τα μέρη της ζωής …
Μια ζωή ανησυχιών χάνει το νόημά της …
Τα πλήθη διαπληκτίζονται για το ψωμί τους, αφήνοντας το κενό τους στη γαργάρες και υποχωρώντας …
Σε όλο τον κόσμο, το αίμα είναι ψιλοκομμένο στο ψωμί …
Πρέπει να αφήσουμε τα πάντα μακριά …
Και λέγοντας ότι υπάρχει άλλη μια μεγάλη νύχτα κάτω από τα γκρίζα σύννεφα …
Οι άνθρωποι που ζουν τραγουδώντας τα δικά τους τραγούδια πρέπει επίσης να ζήσουν …
*
class = “cf”>
Για πολλά χρόνια, ζώντας μόνος σε ένα δωμάτιο Βαν Γκογκ τότε ανεβαίνει στα βουνά και αρχίζει να ζωγραφίζει …
Για όσους ρωτούν:
Κάνω μια ζωγραφική δράση!
*
Δεν είμαστε δέντρο που φυτεύτηκε με λάθος τρόπο …
Και ο άνθρωπος δεν είναι δέντρα όπου οι περαστικοί θα πυροβολήσουν, θα ξεφλουδίσουν τα φύλλα τους και τα φίδια θα αγκαλιάσουν …
Προερχόμαστε από ένα μέρος που ρίχνεται από τις προδοσίες εκείνων που συναντάμε σε έναν μακρινό δρόμο …
Πρέπει να σταματήσουμε …
Πρέπει να ντρέπουμε για τα παράξενα πράγματα που έχουμε μεταμορφώσει σε …
Πρέπει να ζωγραφίσουμε όλες τις εμπειρίες, τα κακά, τις προδοσίες, τα ψέματα και να ξεφύγουμε από τα μονοπάτια που απέχουν πολύ από την ανθρωπότητα …
Και πρέπει να σώσουμε τον άνθρωπο πριν έρθει η Ημέρα της Κρίσεως!