Το ζήτημα του ΗΣΚ είναι ένα συνεχιζόμενο πρόβλημα εδώ και πολλά χρόνια ως διαφωνία μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Τα ελληνικά και τουρκικά τμήματα του νησιού ζούσαν σε δύο περιοχές που χωρίστηκαν από τα σύνορα που σχηματίστηκαν μετά την Επιχείρηση Kbrs Bar του 1974, αλλά δυστυχώς, είναι μια περίοδος που συνεχίζεται με την αποδοχή της μονομερούς κατάστασης της ελληνικής πλευράς του νησιού στο διεθνές αρένα.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα συνεχιζόμενο πρόβλημα με το γαλάζιο του Αιγαίου μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, η Ελλάδα παραβίασε επίσης τον αφοπλισμό των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου από διάφορες διεθνείς συνθήκες, συμπεριλαμβανομένης της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 και της Συνθήκης του Παρισιού του 1947.
Δεδομένου ότι αυτά τα δύο περιφερειακά προβλήματα είναι οι ίδιες χώρες, το γεγονός ότι αυτά τα δύο ζητήματα αποστέλλονται από καιρό σε καιρό προκαλεί το γεγονός ότι αυτά τα δύο προβλήματα είναι ξεχωριστά προβλήματα.
Ωστόσο, πρόσφατα, αυτά τα προβλήματα ξαφνικά μετατράπηκαν σε μεγαλύτερο πρόβλημα και εμφανίστηκαν ως το πρόβλημα της Ανατολικής Μεσογείου σε μια πολυεθνική δομή. Πώς η διαφωνία που λάβαμε ως το διμερές πρόβλημα των τουρκο-ελληνικών πλευρών, όπως η Κύπρος και το Αιγαίο γενικά μετατράπηκε σε ένα πολυ-εθνικό-πολυμερές περιφερειακό πρόβλημα στην Ανατολική Μεσόγειο;
Αν και η Ανατολική Μεσόγειος ορίζει γεωγραφικά μια περιοχή, πώς πολλές χώρες εκτός της περιοχής έγιναν συμβαλλόμενα μέρη σε αυτό το πρόβλημα;
Η αξιολόγηση του προβλήματος με βάση το χρόνο και το έδαφος θα είναι χρήσιμη για την κατανόηση του προβλήματος.
Είναι κοινή γνώση ότι οι πλούσιοι υδρογονάνθρακες που βρίσκονται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αποπνέουν παγκόσμιες (ιμπεριαλιστικές) δυνάμεις. Λαμβάνοντας υπόψη τι συνέβη στην περιοχή από την ανακάλυψη του πετρελαίου στη Μέση Ανατολή πριν από περίπου 200 χρόνια, δεν θα πρέπει να είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τη μετατροπή της Ανατολικής Μεσογείου σε “προβληματική περιοχή”.
Οι επιχειρήσεις με έδρα την Κύπρο είναι εξαιρετικά στρατηγικές για τον έλεγχο της Τουρκίας, της Συρίας, του Ιράν, του Ιράκ, του Rdn και της Αιγύπτου, καθώς και για την εκτέλεση επιχειρήσεων σε αυτές τις περιοχές. Εκτός από την ασφάλεια του Ισραήλ στην περιοχή, είναι επίσης ένα σημαντικό σημείο για τη χρήση και την εφοδιαστική εθνοτικής καταγωγής στη Συρία-Ιράκ-Τουρκία. Ας σας πούμε αμέσως, μετά την εκπαίδευση του Sleymani το Νοέμβριο στο Badat, οι ΗΠΑ ζήτησαν άδεια από την ελληνική διοίκηση να χρησιμοποιήσουν τα εδάφη σε περίπτωση πιθανής κρίσης για την εκκένωση των πολιτών των ΗΠΑ από την περιοχή. Ο Ανδρέας Παπανδρέου Air SS στην πόλη της Πάφου έβαλε αεροπλάνα μεταφοράς και ελικόπτερα μάχης. Η Γαλλία αποφάσισε να στείλει ένα αεροπλάνο στην περιοχή πριν από δύο ημέρες.
Ως αποτέλεσμα της αποτυχημένης επιχείρησης ΗΠΑ-Ισραήλ εναντίον του Ισραήλ, με τις επιχειρήσεις των ΗΠΑ πάνω στο Ιράκ, την αστάθεια στο Ιράκ και τη συμμετοχή της Ρωσίας, η οποία ξεκίνησε για την ανατροπή του Άσαντ στη Συρία, η αύξηση της υγρασίας ετοίμασε το έδαφος για τη δημιουργία του προβλήματος της Ανατολικής Μεσογείου.
Μέχρι πρόσφατα, οι κυρίαρχες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου ήταν η Τουρκία, η Συρία και η Αίγυπτος. Σε κάθε χώρα, είναι οι αρχές που έχουν κοινές βάσεις στο ιστορικό και θρησκευτικό σχέδιο. Κατά κάποιο τρόπο, στην τελευταία μου περίοδο, είχε κολλήσει μεταξύ τους με αυτό το γλείψιμο. Μετά την έναρξη της εποχής του Bear Assad, η Τουρκία ανέπτυξε μια πολύ στενή φιλία με τη Συρία, αμοιβαίες επισκέψεις, κοινές υπουργικές συναντήσεις, διέλευση συνόρων με μόνο ταυτότητες και ακόμη και αφαίρεση ναρκών από τα σύνορα ήρθε στην ημερήσια διάταξη. Τα στοιχεία του PKK στη Συρία έχουν εκκαθαριστεί και έχουν εισαγάγει πολλές διπλές έννοιες. Ωστόσο, ξαφνικά, ο “αδερφός μου Άσαντ” έγινε “Ο σκληρός Άσαντ” και δημιουργήθηκε μια ανεξήγητη απέλαση και πρόβλημα μεταξύ Τουρκίας και Συρίας.
Η Τουρκία, ως κόμμα μεταξύ του “Mursi-Sisi”, έσπασε επίσης τις σχέσεις της με την κ. Τα προβλήματα μεταξύ αυτών των δύο χωρών, που δρούσαν μαζί στην περιοχή (από καιρό σε καιρό στη φιλική προς τους συμμάχους θέση των ΗΠΑ), προέκυψαν ταυτόχρονα με τα συριακά προβλήματα. Ακριβώς όπως το ζήτημα της Συρίας, το πρόβλημα της κ. Δεν μπορούσε να εξηγηθεί ακόμα.
Κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει εάν αυτά τα προβλήματα της Τουρκίας με τη Συρία και την Αίγυπτο οφείλονται στις προσωπικές διαφορές μεταξύ των υπουργών των κρατών ή λόγω της ρίψης εθνικών συμφερόντων. Όμως, η προβληματική των χωρών αυτών μεταξύ τους τελείωσε με τη δημιουργία του Ανατολικού Μεσογειακού Ερώτηση και η περιοχή έχει γίνει η σκακιέρα των παγκόσμιων-ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Αυτή η εικόνα δεν θα ήταν δυνατή σε ένα έδαφος όπου η Τουρκία-Συρία-Αίγυπτος ενήργησαν μαζί.
Ενδιαφέρουσες συμμαχίες έχουν πλέον αναδυθεί στην περιοχή.
Οι αραβο-ισραηλινές-ελληνικές συναντήσεις, συμπεριλαμβανομένων των Αραβικών Εμιράτων και των Σαουδάραβες, οι κοινές ασκήσεις Ελλάδας-Ισραήλ-Ελλάδας-Ιταλίας-Γαλλίας και η ξέπλυση χιονιού ΕΕ και ΗΠΑ στην Τουρκία δημιουργούν μια πλήρη καταπίεση και χάος. Οι ελληνικές και ελληνικές κυβερνήσεις, γνωρίζοντας αυτό ως ευκαιρία, άρχισαν να αυξάνουν την πρόκλησή τους και να εφαρμόζουν δραστηριότητες όπως η Λωζάνη που αφορούν διεθνείς συμφωνίες. Δυστυχώς, αυτές οι συμπεριφορές δεν θα έχουν κανένα όφελος εκτός από την εξυπηρέτηση της παγκόσμιας προσφοράς πόρων που θα πρέπει να ανήκουν στους ανθρώπους των χωρών της περιοχής και να απειλούν την περιφερειακή ασφάλεια για λογαριασμό όλων. Όταν θυμούνται την ιστορική διαδικασία, θα δουν ότι δεν είναι σε θέση να επιτύχουν τις παραχωρήσεις που ελπίζουν να σπάσουν σε αυτό το χάος. Συμβουλεύουμε τους Βρετανούς να μην ξεχάσουν την απογοήτευση που πήραν για άλογο και επέστρεψαν στην Ανατολία καταλαμβάνοντας τη θάλασσα από τη Σμύρνη.
Η Τουρκία θα συνεχίσει να υποστηρίζει την Ελλάδα από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολο ήταν να εκφράσει τα δικαιώματά της στο διεθνές νομικό πλαίσιο για το θέμα της Ανατολικής Μεσογείου, όπως ισχύει για χρόνια στην Κύπρο και το Αιγαίο. Πιο συγκεκριμένα, αποτελεί θεμελιώδη απαίτηση που θα λάβουν για να αποδείξουν τα συμφέροντά τους στην περιοχή χρησιμοποιώντας την Ελλάδα καθώς και τον πολύτιμο λίθο.
Ως το τέλος? Το πρόβλημα της Ανατολικής Μεσογείου δεν προκύπτει ως φυσική συνέπεια των συμφερόντων των περιφερειακών κρατών, αλλά μάλλον πρόβλημα που δημιουργείται από τις χώρες της περιοχής. Προβλέπεται να δημιουργηθεί ένα πολυσύχναστο περιβάλλον αυξάνοντας ορισμένες γκρίζες διαφορές μεταξύ των χωρών της περιοχής, περιορίζοντας έτσι και ελέγχοντας τους πλούσιους πόρους της περιοχής. Σε ένα περιβάλλον που μπορεί να προκαλέσει παρεμβάσεις εκτός της περιοχής, ανασφαλείς ή ακόμη και ρίψεις, οι περιφερειακές χώρες θα πρέπει να παραδώσουν τις ήδη ευάλωτες οικονομίες τους σε πιο παγκόσμια χέρια και να βαρεθούν, ενώ ξοδεύουν τους υπάρχοντες πόρους τους σε εξοπλισμό.
Είναι ανάγκη τα σύνορα Τουρκίας-Συρίας-Αιγύπτου να δράσουν από κοινού, προκειμένου η περιοχή να απαλλαγεί από αυτήν την παγίδα που έχει τεθεί σε αυτήν. Η ενεργοποίηση αυτής της γραμμής θα αναγκάσει άλλες χώρες της περιοχής και ακόμη και την Ελλάδα να ακολουθήσουν μια πολιτική σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα. Εάν η περιοχή δεν μπορεί να ξεφύγει από το παγκόσμιο όριο, δυστυχώς, δεν θα είναι δυνατή η ειρήνη και το καταφύγιο σε αυτήν τη γεωγραφία. Αυτή θα είναι μια χρονική περίοδο εις βάρος όλων των περιφερειακών χωρών.