Ο μίνι πόλεμος με την Τουρκία πλησιάζει γρήγορα αν «η Ελλάδα δεν αφήσει το σύνδρομο επαιτείας», όπως σημείωσε ο καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης πριν από μερικούς μήνες. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να επικαλείται το διεθνές δίκαιο, σαν να ήταν ο θείος Σαμ από την Αμερική! Η Τουρκία επικαλείται επίσης το διεθνές δίκαιο. Γιατί το λέω αυτό;
Η Ελλάδα θα μπορούσε να επικαλεστεί το διεθνές δίκαιο σε καθημερινή βάση, δεδομένου ότι έχει το διεθνές δίκαιο από την πλευρά της, αλλά επειδή γνωρίζουμε τα ελλείμματα των διεθνών θεσμών και καθώς απειλούμεθα συνεχώς στρατιωτικά, εάν είναι απαραίτητο, θα υπερασπιστούμε την ελευθερία μας μέσω όπλων στο βαθμό που απαιτείται. Για ορισμένους αναλυτές, η ασύμμετρη νεο-οθωμανική επιθετικότητα γίνεται κατανοητή μόνο μέσω πράξεων.
Και μια ντροπαλή Τουρκία έχει ήδη στοχεύσει τους στόχους της εναντίον του Θουκυδίδη, του Αριστοτέλη και της Σαπφώ και των απομακρυσμένων «απογόνων» τους: Κωνσταντίνος ΧΙ Παλαιολόγος, Κολοκοτρώνης, Λέλα Καραγιάννη, Μαρία Κάλλας, Παναγιώτης Κονδύλης, Καστοριάδης, Σταύρος Λυγερός και πολλοί άλλοι. Φτύνει στο πρόσωπο του Ελληνισμού! Αυτό δεν είναι αλήθεια;
Ήδη, ενώ διαβάζετε αυτό το κείμενο, συνεχίζεται ένας κλιμακούμενος πόλεμος με απειλές με προειδοποιήσεις NAVTEX, διαμάχη πολέμου και αμέτρητες παραβιάσεις. Τα «ταξίδια» του ερευνητικού σκάφους Oruc Reis στο δυνητικό ελληνικό υφαλοκρηπίδα και στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) συνεχίστηκαν, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα! Γιατί συμπεριφέρεται η Τουρκία σαν να επιδιώκει έναν μίνι πόλεμο στο Αιγαίο; Γιατί υποτιμούν τη στρατιωτική δύναμη της Ελλάδας;
Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι ένας μίνι πόλεμος που μπορεί να ξεκινά από τη σπίθα μιας πρόκλησης ή ακόμη και ενός ατυχήματος. Έχουμε ήδη δει τον εκβιασμό μιας τουρκικής φρεγάτας από μια ελληνική φρεγάτα. Οι Τούρκοι, ίσως περισσότερο λόγω ψυχολογικών λόγων, πάντα ήθελαν να θεωρηθούν ότι αντιδρούν, αντί να ξεκινήσουν έναν πόλεμο. Αλλά κάτω από τον θορυβώδη πρόεδρο του Τούρκου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον συνεργάτη του για το γκρίζο λύκο Ντέλετ Μπαχτσέλι, η Τουρκία σχεδόν έπεσε στην ολέθρια παγίδα του Θουκυδίδη.
Ίσως, θέλουν να ξεκινήσουν έναν πόλεμο και ψάχνουν έναν λόγο, ή ίσως όχι. Προτίθεται η Τουρκία, η οποία έχει ξεπεράσει όλα τα νομικά όρια, να αμφισβητήσει τη μοίρα; Παρατηρούμε ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί προφορικά πολιτιστικές και πολιτικές προσβολές. Αυτό σίγουρα ισχύει για δεκαετίες, αλλά έχει κλιμακωθεί. Υπάρχει ένας μίνι πόλεμος με την Τουρκία στο τραπέζι; Σαφώς και ναι, από την πλευρά των Τούρκων.
Ο καθηγητής Παναγιώτης Ήφαιστος είπε: «Ο Ερντογάν σκέφτεται ως προς τον πόλεμο». Λοιπόν, πρέπει να είναι και στο τραπέζι μας πριν είναι πολύ αργά; Και εάν ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα, πρέπει να έχουμε τέτοια πολιτική και να δώσουμε προτεραιότητα στα εθνικά συμφέροντα. Λοιπόν, δεν είναι σαφές στους ηγέτες της αθηναϊκής ελίτ ότι οι ηγεμονικοί ισχυρισμοί της Τουρκίας, ως ανεξήγητο σύνδρομο, οραματίζονται την αλλαγή συνόρων, την κατάργηση της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923, τον σφετερισμό των Δωδεκανήσων και την εθνική μας εξαφάνιση ;
Είναι η σφαγή της Χίου το 1822, η καύση της Σμύρνης το 1922 και η εισβολή στην Κύπρο το 1974 ψέμα; Το πιο λαμπρό μέρος της ιστορίας της Τουρκίας είναι ακριβώς αυτές οι ωμότητες. Στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, ο κανόνας ήταν πάντοτε πορείες θανάτου και απελάσεις για Αρμένιους, Έλληνες, Ασσύριους και άλλους. Η Ελλάδα πρέπει να ενισχύσει τη δύναμή της. Η δύναμη της Ελλάδας δεν πρέπει ποτέ να εξαρτάται από τη στρατιωτική δύναμη της Τουρκίας.
Η αμυντική συμφωνία με χώρες, όπως η Γαλλία, είναι μονόδρομος και πολλαπλασιαστής ισχύος. Θα πρέπει λοιπόν να τεθεί ξανά το ζήτημα των φρεγάτων Belh @ ra;
Είναι προφανές λοιπόν ότι για να αποφύγει η Ελλάδα την παγίδα του Θουκυδίδη χρειάζεται πολύ ισχυρά αποτρεπτικά μέτρα. Η Ελλάδα υπερασπίζεται το status quo. Και υπάρχει μια λεπτή σύνδεση μεταξύ της υπεράσπισης του εαυτού μας, δηλαδή, διεξάγοντας πόλεμο εναντίον ενός εχθρού εάν κάποιος δέχεται επίθεση και οι σταθμισμένες εκτιμήσεις δείχνουν ότι μια επίθεση είναι επικείμενη. Επομένως, μπαίνουμε σε μια λογική αντεπίθεσης, την οποία στην Ελλάδα πολλοί άνθρωποι αγνοούν σκόπιμα.
Αλλά καθώς προχωρά η Τουρκία του Ερντογάν, θα πρέπει να υπάρχει μίνι πόλεμος μαζί του, ίσως “πρέπει να χτυπήσουμε ένα πρώτο χτύπημα”, ικανό να μας δώσει το πάνω χέρι στο Αιγαίο και να χρησιμεύσει ως το κρίσιμο αποτρεπτικό για δεκαετίες. Εάν οι Έλληνες σήμερα φοβούνται να πολεμήσουν, μια μέρα, η Ελλάδα θα χαθεί. Εάν το ελληνικό έδαφος εξακολουθεί να μετατρέπεται σε “ελβετικό τυρί” από τουρκικά αεροπλάνα, το μέλλον θα είναι δυσοίωνο για όλους μας. Και αν ο Ελληνισμός υποχωρήσει περαιτέρω, μια μέρα θα ξεριζωθούμε σαν τους Πόντιους Έλληνες. Η Κύπρος ακρωτηριάστηκε επειδή ο Ελληνισμός επίσης υποχώρησε, ενώ οι Ελληνοκύπριοι έχασαν μόνοι τους.
«Οι Έλληνες δεν αστειεύονται» είναι η φράση που φέρεται να είπε η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ στους Τούρκους το βράδυ της Τρίτης 22 Ιουλίου 2020. Αυτή η φράση είναι η σωστή κληρονομιά για το μέλλον. Ταυτόχρονα, όλοι οι Έλληνες, άνδρες και γυναίκες, πρέπει να επανεκτιμήσουν τι έχουμε δημιουργήσει τα διακόσια χρόνια από την Εθνική Εξέγερση του 1821. Τότε θα το υπερασπιστούν καλύτερα!
Οι αθηναϊκές ελίτ (πολιτικές και οικονομικές) ήταν άτυχες. Ωστόσο, έχουν ακόμη πολλά να μάθουν από τους υπερήφανους Έλληνες, τον Άγνωστο Στρατιώτη και τους Εθνικούς Ευεργέτες. Και χωρίς δεύτερη σκέψη, οι Έλληνες πρέπει να παραμείνουν ενωμένοι σαν χαλύβδινη γροθιά! Αυτό το μέρος είναι η πατρίδα μας και γονατίζουμε μόνο μπροστά στους νεκρούς μας, τους εκατοντάδες των μαρτύρων. Το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» είναι τόσο σχετικό σήμερα όσο ποτέ. Διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο η περίπτωση της Ελλάδας δεν θα χαθεί στην πολυπολικότητα του 21ου αιώνα.
Ο Δημήτρης Ελεάς είναι συγγραφέας με έδρα τη Νέα Υόρκη, ανεξάρτητος ερευνητής και πολιτικός ακτιβιστής. Τα γραπτά του στην ελληνική γλώσσα έχουν εμφανιστεί σε βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του μέσω e-mail: [email protected].