Το 2021, և η ανθρωπότητα, πολλά χρόνια μετά την ύπαρξή της, δεν έχει ακόμη αναγνωρίσει πλήρως τα δικαιώματα των γυναικών … Κάθε 8 Μαρτίου γιορτάζουμε την Ημέρα της Γυναίκας օրը τον αγώνα για το κίνημα των δικαιωμάτων των γυναικών. Κάθε 8 Μαρτίου, οι άνθρωποι κοιτάζουν τις γυναίκες για μια στιγμή, αναγνωρίζοντας τον μακρύ δρόμο που πρέπει να διανύσουν πριν υπάρξει πραγματική ισότητα των φύλων. Στις 8 Μαρτίου ρίχνουμε λουλούδια στα πόδια των γυναικών για να δείξουμε πόσο σεβόμαστε την ύπαρξή τους. Μέχρι τις 9 Μαρτίου, όταν όλα θα συνεχιστούν όπως ήταν πριν από τις 8 Μαρτίου … Κοίλα λόγια, άψυχα λουλούδια, τα οποία είναι τα τελευταία πράγματα που ενδιαφέρονται οι γυναίκες.
Πάνω από έναν αιώνα πριν, στα τέλη του 19ου αιώνα, οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο άρχισαν να έχουν το δικαίωμα ψήφου. Ήταν αρκετά αργά στην Κύπρο. Με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διεξαγωγή των πρώτων εκλογών, οι γυναίκες συμμετείχαν μαζικά. Αλλά πολύ νωρίτερα, στις αρχές του 20ού αιώνα, το 1905, οι άνθρωποι της Λευκωσίας κατάφεραν να ψηφίσουν για την Εκπαιδευτική Επιτροπή Λευκωσίας λόγω ενός λάθους που επέτρεψε σε οποιονδήποτε με περιουσία να ψηφίσει. Ωστόσο, το «λάθος» διορθώθηκε λίγο αργότερα փոփոխ Ο νόμος επέτρεπε στις γυναίκες να ψηφίσουν.
Όπως σχεδόν σε όλο τον κόσμο, στην Κύπρο, η θέση των γυναικών ήταν χαμηλή τους τελευταίους αιώνες. Ο σκοπός και ο στόχος της ζωής κάθε γυναίκας ήταν να παντρευτεί, να αποκτήσει παιδιά, να υπηρετήσει τον σύζυγό της. Από τα χωράφια, στο σπίτι և μεγαλώνοντας τα παιδιά. Στην πραγματικότητα ήταν «σκλάβος» ως γυναίκα. Οι δημοσιεύσεις στον τύπο μέχρι το 1969 είναι χαρακτηριστικές, ανακοινώνοντας έναν διαγωνισμό που θα διοργανωθεί από την ιδανική γυναίκα της Κύπρου. Ο τίτλος θα έδινε «εκείνη που θα εμφανιστεί η καλύτερη νοικοκυρά, η πιο κομψή, η πιο αποτελεσματική στην κουζίνα, η πιο πολιτισμένη». Στην πραγματικότητα, για να συμμετάσχει μια γυναίκα, έπρεπε να μαγειρεύει μερικά γεύματα, να ράβει, να πλέκει, να σιδερώνει ένα ανδρικό πουκάμισο, να βάζει το τραπέζι και ούτω καθεξής.
Αυτή είναι μια μικρή ιδέα των αντιλήψεων που υπήρχαν για τις γυναίκες εκείνη την εποχή, πόσο χαμηλή ήταν η θέση τους στην κοινωνία. Το απλό γεγονός ότι ένα ανδρικό πουκάμισο έπρεπε να σιδερωθεί σε έναν διαγωνισμό δείχνει ότι οι γυναίκες στην πραγματικότητα εξυπηρετούσαν τους άνδρες.
Χρειάστηκαν αρκετές δεκαετίες για να γεφυρώσει η κυπριακή κοινωνία το χάσμα, να αντιμετωπίσει και τα δύο φύλα ισότιμα, έτσι ώστε οι γυναίκες να μπορούν να διεκδικήσουν υψηλές, υψηλές κυβερνητικές θέσεις. Φυσικά, από καιρό σε καιρό, υπήρξαν κάποιες εξαιρέσεις, που πρωτοστατούν στη γυναικεία αρένα.
Συγκεκριμένα, η πρώτη γυναίκα υπουργός διορίστηκε στην πρώτη υπουργική θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αρχιεπισκόπου Μακάριου. Η Στέλλα Σουλιώτη διορίστηκε Υπουργός Δικαιοσύνης το 1960 και το 1963 ανέλαβε το Υπουργείο Υγείας. Μεταξύ άλλων, ήταν η πρώτη γυναίκα δικηγόρος στην Κύπρο · το 1984, η πρώτη և μοναδική γυναίκα γενική εισαγγελέας της χώρας.
Το 1981-1996, η Rina Katselli ήταν η πρώτη γυναίκα που εξελέγη στην εκλογική περιφέρεια της Κερύνειας με το DIKO. Όπως είπε σε συνέντευξή του το 2016, οι συνάδελφοί του στο κοινοβούλιο τον αντιμετώπισαν ως ίσο, οι άνθρωποι τον αγκάλιασαν. Μεταξύ άλλων, τόνισε ότι οι εκλογές της ενθάρρυναν “μερικές γυναίκες να συμμετάσχουν ενεργά στην πολιτική εκείνη την εποχή, αλλά οι ανδρικές κυριαρχικές κομματικές δομές δεν επέτρεψαν πολλές να ανέβουν, παγιδεύοντάς τις στα γυναικεία τμήματα των κομμάτων τους, δίνοντάς τους ο ρόλος του υδραγωγείου. πολίτης “.
Η πρώτη γυναίκα δήμαρχος διορίστηκε το 1984 στην ενορία του Αγίου Αντωνίου. Η εκλογή της Θέλμα Ιωαννίδου προκάλεσε το ενδιαφέρον των πολιτών, των δημοσιογράφων και από την πρώτη ημέρα της θητείας της επισκέφτηκε πολλές φορές συνεντεύξεις και συγχαρητήρια. Σε μια συνέντευξη, όταν ρωτήθηκε για τη θέση των γυναικών στην Κύπρο, απάντησε ότι κάθε γυναίκα μπορεί να κατέχει οποιαδήποτε θέση με αξιοπρέπεια.
Ωστόσο, λίγες μέρες αργότερα, σε μια εφημερίδα, είπε: Προσωπικά δεν μου αρέσουν οι γυναίκες που εργάζονται έξω από το σπίτι. «Πολύ περισσότερο δεν« χωνεύω »παντρεμένες γυναίκες που εργάζονται, παίρνω τα παιδιά τους στις μητέρες τους, ακόμη χειρότερα στα νηπιαγωγεία». Μετά από αυτές τις δηλώσεις, επικρίθηκε από το POGO, το οποίο χαρακτήρισε τα σχόλιά της «πρόκληση – προσβολή όχι μόνο για τις γυναίκες αλλά και για την κοινωνία στο σύνολό της».
Το γεγονός ότι μια γυναίκα που ήταν σε θέση να αλλάξει τα γεγονότα με τέτοιο τρόπο, να υιοθετήσει μια τέτοια θέση, θεώρησε πολύ φυσικό να σχολιάσει με τέτοιο τρόπο όπως άλλες γυναίκες, δείχνει ότι ακόμη και αν ήταν σε αυτή τη θέση, δεν θα πραγματικά ξέρετε τι σήμαινε. Αυτό το βήμα για την Κύπρο.
Σε μια τέτοια περίπτωση, σήμερα μια τέτοια δήλωση θα γίνει viral και θα δέχεται κριτική παντού. Φυσικά, αν θέλουμε να είμαστε εντελώς ειλικρινείς, απόψεις όπως η Θέλμα Ιωανίδου εξακολουθούν να έχουν βαθιές ρίζες στην πατριαρχική κοινωνία της Κύπρου.
Η πρώτη γυναίκα δήμαρχος στην Κύπρο ήταν η Eli Leptou, η οποία θα ανέλαβε τη δήμαρχος της Κερύνειας για μια δίμηνη θητεία βάσει συμφωνίας που επετεύχθη μεταξύ των μερών.
Το 1989 διορίστηκε η πρώτη γυναίκα διευθυντής της δημόσιας διοίκησης. Συγκεκριμένα, η Μαρία Α. Ο Κυριάκου διορίστηκε Διευθυντής του Τμήματος Επίσημης Παραλαβής-Εγγραφής των Εταιρειών.
Μια άλλη γυναίκα που ανέβηκε στις τάξεις ήταν η Ηλιάνα Νικολάου, η οποία διορίστηκε το 1998 ως η πρώτη γυναίκα Επίτροπος που προεδρεύει στη Γλαύκο Κληρίδη.
Το πρώτο μέλος του κοινοβουλίου θα μπορούσε να εκλεγεί το 1981, αλλά χρειάστηκε 22 χρόνια για να προεδρεύσει μια γυναίκα στην κοινοβουλευτική επιτροπή. Συγκεκριμένα, το 2003 ο Σωτηρούλα Χαραλάμπους ανέλαβε την προεδρία της Επιτροπής Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, αντικαθιστώντας τον Άνδρο Κυπριανού, ο οποίος ανέλαβε την προεδρία της Επιτροπής Εσωτερικών Υποθέσεων.
Ένα χρόνο αργότερα, το 2004, διορίστηκαν η πρώτη γυναίκα δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Αυτός είναι ο Έφη Παπαδόπουλος, ο οποίος ήταν Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας πριν διοριστεί στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Με κάποιο τρόπο άνοιξε ένας τρόπος για να διεισδύσουν οι γυναίκες στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου. Έκτοτε έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές και τώρα βλέπουμε περισσότερες γυναίκες, τόσο στο κοινοβούλιο όσο και σε άλλες ισχυρές κυβερνητικές θέσεις.