Κοιτάξτε τι πρέπει να καταλάβει ότι θα προέλθει η Τουρκία.
Η οικονομική κρίση του 2001 έφερε το τέλος της κυβέρνησης DSP-MHP-ANAP. Η κυβέρνηση δεν μπορούσε να αντισταθεί στην κοινωνική αντίδραση των εργατών και των εργαζομένων, των μικρών εμπόρων και της παραγωγικής αγροτιάς. Το εισαγόμενο Teknokrat Kemal Derviş επέβαλε αυστηρές πολιτικές «λιτότητας» μπροστά στο λαό. Το πρόγραμμα με τίτλο «μετάβαση σε μια ισχυρή οικονομία» ληστεύει το κοινό και τους έκανε κρεμμύδι. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές αυξήθηκαν με τον Kemal Derviş. Το AKP, το οποίο πήρε το τιμόνι στις πρώτες εκλογές, εφάρμοσε το πρόγραμμα του ΔΝΤ από τον Derviş, και το έφερε μέχρι σήμερα.
Πρόσφατα, αυτές οι πολιτικές εκμετάλλευσης έχουν προστεθεί οικονομική κρίση και πανδημικές συνθήκες. Οι άνθρωποι βρίσκονται σε βαθιά ανεργία και φτώχεια. Αλλά δεν υπάρχει ακόμη σοβαρή αναταραχή στα ποσοστά κέρδους της μονοπωλιακής αστικής τάξης. Για αυτούς, το πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί (βιώσιμο) είναι το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Για τη μεγάλη αστική τάξη, δεν χρειάζεται να αλλάζετε άλογα ενώ διασχίζετε το ρεύμα προς το παρόν. Υπάρχει ανάγκη να αυξηθεί η πίεση στους δυσαρεστημένους ανθρώπους. Το μπλοκ AKP-MHP, από την άλλη πλευρά, δεν σκοπεύει να χάσει αυτήν την εργασία από κανέναν άλλο.
Τι θέλει να κάνει η κυβέρνηση;
Ένας όρος είναι δελεαστική ενεργειακή όρεξη της αστικής Τουρκίας, αναζητώντας αγορές και πόρους. Εισήγαγε μια νεο-οθωμανική, αυτοκρατορική, ενεργητική εξωτερική πολιτική. Το AKP συνεχίζει τώρα να βαδίζει από εδώ, δημιουργώντας “εξωτερικούς εχθρούς”. Προσπαθεί να συγκεντρώσει τους ανθρώπους πίσω από την εθνικιστική, στρατιωτική και να κατακτήσει την πολιτική κατά μήκος αυτής της γραμμής. Το κυβερνών μπλοκ χρειάζεται επίσης «εσωτερικούς εχθρούς». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εργάτες που αναζητούν τα δικαιώματά τους, αγρότες που υπερασπίζονται τα ρεύματα και τη γη τους, φοιτητές Boğaziçi, μητέρες των οποίων τα παιδιά σκοτώθηκαν στο Gezi στις 10 Οκτωβρίου και δήμαρχοι που διορίστηκαν και απολύθηκαν ως διαχειριστές κηρύχθηκαν “τρομοκράτες”. Είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο όλοι που ανοίγουν το στόμα τους για να ασκήσουν κριτική στην εξουσία τοποθετούνται πάνω από αυτό. Η επιλογή νωρίς ή εγκαίρως δεν έχει σημασία. Η κυβέρνηση θέλει να πάρει αυτή τη δύσκολη στροφή με την καταστολή του κοινού και την αντίθετη δυναμική. Οι συζητήσεις για τη «μεταρρύθμιση» και το «σύνταγμα» που θα ενισχύσουν το ατομικό καθεστώς δεν είναι ανεξάρτητες από αυτό.
Λοιπόν, τι κάνει η αντιπολίτευση στο Κοινοβούλιο, τι είδους έξοδο προτείνει;
Η Nation Alliance είναι σύμφωνη με το “Ας μην έρθουμε στην πρόκληση” Ενώ ο λαός αγωνίζεται για «ψωμί, δικαιοσύνη, ελευθερία», το κόμμα της κύριας αντιπολίτευσης και οι συμμαχίες του παραμένουν επίμονα μακριά από ένα ενωμένο λαϊκό κίνημα και φόβο. Αυτή η στάση καθιστά ακόμη πιο εύκολη τη δουλειά της κυβέρνησης.
Σαν να μην ήταν αρκετό, ο Engin Altay, Αναπληρωτής Πρόεδρος της Ομάδας CHP, «Καλώ τον Ερντογάν: Δεν θα συμβιβαστείτε, θα είμαστε πίσω σας. ΗΠΑ μέσω αυτών (Επιστολή προς την Τουρκία από 54 γερουσιαστές) Εάν μας ζητήσει να κάνουμε ένα βήμα πίσω από τα δικαιώματα και τα συμφέροντά μας στην Ανατολική Μεσόγειο, θα σταθείτε ψηλά.Μπορεί να πει. Η Τουρκία στέλνει στρατεύματα στην εισβολή στο Ιράκ “όχι” ότι η CHP, το Αφγανιστάν, η Λιβύη, η Συρία, η Κύπρος και η Ανατολική Μεσόγειος Πώς μπορεί να γίνει, δίνει επίσης πλήρη υποστήριξη στην εξωτερική πολιτική του ΑΚΡ; Γιατί είναι απαραίτητο να υποστηριχθούν οι πολιτικές του AKP για να είναι αποτελεσματικές στις ΗΠΑ; Επειδή όλα τα προβλήματα με τις εκλογές και τον «εθνικιστικό αγώνα» ωφελούνται επίσης από την Εθνική Συμμαχία. Επιπλέον, αυτή η έκκληση δεν είναι παρά μια έκκληση προς το μονοπώλιο της αστικής τάξης, «Θα τους εξυπηρετήσουμε καλύτερα από ό, τι κάνουν».
Ωστόσο, τα κρίσιμα ερωτήματα που πρέπει να τεθούν περιλαμβάνουν: Τι σημαίνει αυτό για τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκικής μπουρζουαζίας, ενώ τι σημαίνει για τους εργαζόμενους και τους εργάτες; Τι κάνουν οι πόλεμοι φυσικού αερίου, της ενέργειας και της αγοράς και των αγώνων όπλων μεταξύ μονοπωλίων να χάσουν τους εργαζόμενους και τους εργάτες σε κάθε χώρα; Τα κόμματα της αντιπολίτευσης υπερασπίζονται την αστική τάξη ή τον λαό; Ας συνεχίσουμε: Χρειάζεται η χώρα ένα νέο πρόγραμμα Kemal Derviş για να βγει από την οικονομική κρίση και την πανδημία, ή ένα λαϊκιστικό οικονομικό πρόγραμμα που θα μειώσει το λογαριασμό στην πρωτεύουσα;
Αυτά είναι ζητήματα που έχουν παραβλεφθεί, πιο συγκεκριμένα κρυμμένο, στις διακομματικές διαπραγματεύσεις που έγιναν συχνές τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση. Ωστόσο, το λαμπρό μέλλον της χώρας καθώς και το σκοτεινό μέλλον εξαρτάται από αυτά τα ερωτήματα. Η ανώνυμη, μη γυμνή, μη-δημόσια συμμαχία ή η «ανταλλαγή κομμάτων», όπου παρακάμπτονται αυτά τα ερωτήματα, δεν έχει τίποτα να δώσει στο κοινό.
Η δήλωση του Ερντογάν πριν από λίγο “Ελπίζω να δημιουργήσουμε την εγχώρια και εθνική αντιπολίτευση.Υπήρξαν αντιδράσεις από την αντιπολίτευση στη δήλωση. Αλλά αν οι αντιδράσεις θα έχουν νόημα, πρέπει να έχει συγκεκριμένη απάντηση. Επειδή μια αντιπολίτευση που υποστηρίζει την επιστροφή στον νεοφιλελευθερισμό ως αντίδοτο του φασισμού ή που έχει εθνικιστική φυλή με το μπλοκ AKP-MHP, δείχνει ότι η αντιπολιτευτική τακτική που ήθελε να δημιουργήσει ο Ερντογάν κερδίζει δύναμη. Το να πάρεις τέτοιες συμμαχίες φυσικά για να εκλέξεις το Ehvenisher δεν αρκεί στην «εγχώρια και εθνική αντιπολίτευση», αλλά σημαίνει να πεις ναι.
Είναι επείγουσα ανάγκη του σήμερα να δημιουργήσουμε μια επαναστατική δημοκρατική λαϊκή επιλογή θέτοντας στο επίκεντρο τις απαιτήσεις των εργατών και των εργατών. Οι αριστεροί, δημοκρατικοί και προοδευτικοί κύκλοι, που συμπεριφέρονται δειλά για αυτό το θέμα και δίνουν ένα πράσινο (δεν ξέρετε, κίτρινο) φως στην αστική εθνικιστική πολιτική για να απαλλαγείτε από το AKP, πρέπει να βάλουν το καπέλο μπροστά τους και σκεφτείτε για άλλη μια φορά όταν ο δρόμος είναι κοντά. Φυσικά είναι απαραίτητες συμμαχίες κατά της εκμετάλλευσης, της αντίδρασης και της φασιστικής καταπίεσης. Το επικίνδυνο είναι να στηρίξουμε την υποστήριξη των εργαζομένων και των εργατών στις κεφαλαιακές πολιτικές και τον εθνικισμό με «αβέβαιες συμμαχίες».
