Για δύο δεκαετίες, δηλαδή, από την έλευση της δωρεάν τηλεόρασης στην καθημερινή μας ζωή, η προεκλογική περίοδος εργάζεται σε μεγάλο βαθμό για να εντυπωσιάσει.
Από τον Χρήστο Γιάκοφ
Σύμβουλος του Προέδρου της ΕΔΕΚ για την Κύπρο candidate Υποψήφιος βουλευτής Λεμεσού
Κατεβάστε το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ IM ΚΥΠΡΟΥ. ΕΔΩ Android για Android և ΕΔΩ για iOS
Από τότε, η προεκλογική περίοδος μετέτρεψε τη δημοσκόπηση σε ένα κυρίως πολιτικό τηλεοπτικό προϊόν. Η εξοικείωση των ψηφοφόρων με δημοσκοπήσεις, καθώς και με τις τηλεοπτικές διαφημίσεις τους, είναι κάτι παραπάνω από προφανές. Για πρώτη φορά, τα τηλεοπτικά κανάλια πλημμύρισαν με πολύχρωμα μπαρ και πίτες με τέτοια πυκνότητα χρόνου.
Η υπερπαραγωγή των δημοσκοπήσεων, μαζί με τα διαφορετικά αποτελέσματα, έχει αρχίσει να δημιουργεί κριτική δυσπιστία μεταξύ ορισμένων ψηφοφόρων σχετικά με τον ρόλο των εκλογών στην προεκλογική περίοδο. Αυτή η απαισιοδοξία μετατρέπεται σε ερώτημα εάν οι δημοσκοπήσεις λειτουργούν για να ενημερώσουν σχετικά με τις τάσεις της προεκλογικής ατμόσφαιρας ή για χειραγώγηση της κοινής γνώμης, παραμορφώνοντας έτσι τη συμπεριφορά ορισμένων ψηφοφόρων. Με άλλα λόγια, προσδιορισμός του αποτελέσματος των εκλογών πριν από τις εκλογές. Αυτός ο δυνητικός δημόσιος σκεπτικισμός εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τα όρια των δημοσκοπήσεων, καθώς επισημαίνει δύο παράγοντες που μπορεί να είναι θεμελιωδώς ελκυστικοί για την επιλογή ενός λογικού υποψηφίου. Ο πρώτος παράγοντας είναι η ψυχολογική δυναμική της έρευνας ως «εντύπωση» τώρα, και ο δεύτερος παράγοντας είναι η θεσμοθέτηση των «πληροφοριών» που παράγονται από την έρευνα ως αυτισμός.
Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι πλέον εργαλείο διορατικής κοινής γνώμης, αλλά βλέπουμε ότι έχουν αποκτήσει πολιτικό ρόλο. Στο παρελθόν, εάν ρωτούσατε κάποιους κατασκευαστές, δημόσιους υπαλλήλους ή οδηγούς ταξί, θα έχετε μια πραγματική προεκλογική ατμόσφαιρα, ένα σημείο όπου μπορείτε να προβλέψετε το αποτέλεσμα των εκλογών. Εάν κάνετε την ίδια ερώτηση στα ίδια άτομα σήμερα, θα σας απαντήσουν, αναφέροντας τα ερωτήματα που παρακολουθούν συχνά στην τηλεόραση. Είναι σαφές ότι η πρόβλεψη των δημοσκοπήσεων διαμορφώνει τώρα το κλίμα, δεν είναι δυνατόν για εκείνους που θέλουν να χειραγωγούν την κοινή γνώμη κατά την προεκλογική περίοδο.
Επιπλέον, το υψηλό επίπεδο προώθησης των δημοσκοπήσεων δημιουργεί μια ατμόσφαιρα παιχνιδιού. Ζούμε σε μια χώρα όπου μέρος του εκλογικού σώματος είναι εθισμένος στα τυχερά παιχνίδια. Ακριβώς όπως οι εταιρείες στοιχημάτων τοποθετούν μεγάλο αριθμό στοιχημάτων σε μια ομάδα մյուս λιγότερο στην άλλη, δημιουργώντας μια νικηφόρα εικόνα που επηρεάζει τα στοιχήματα, τόσο μεγάλη πρόβλεψη ψηφοφορίας δημιουργεί μια εικονική πραγματικότητα που επηρεάζει ψυχολογικά την εκλογική συμπεριφορά.
Πιστεύω ότι η δημοσκόπηση πρέπει να παραμείνει ως προεκλογικό εργαλείο, το οποίο βοηθά να αντικατοπτρίζει τους ψηφοφόρους, την κριτική τους ικανότητα. Από αυτήν την άποψη, είναι απαραίτητη η επεξεργασία πληροφοριών που βοηθούν τη διαφάνεια, μειώνουν τις θεωρίες συνωμοσίας που συνοδεύουν διάφορες δημοσκοπήσεις και βελτιώνουν τη δημόσια επικοινωνία κατά την προεκλογική περίοδο. Η Ελλάδα είχε ήδη την ίδια εμπειρία στις κοινοβουλευτικές εκλογές της τελευταίας δεκαετίας, με αποτέλεσμα η ανάγκη μεταρρύθμισης του θεσμικού πλαισίου των εκλογών να είναι επείγουσα. Εδώ είναι τα εργαλεία διαφάνειας που πιστεύω ότι μπορούν να βοηθήσουν.
α) Το σταθμισμένο αποτέλεσμα μέτρησης πρέπει να παρουσιάζεται σε όλους τους πίνακες.
(β) είναι διαθέσιμες όλες οι ερωτήσεις και απαντήσεις σε δημοσιευμένα ερωτήματα
γ) παρέχει δημόσια τη μεθοδολογία που επιλέχθηκε για τη διεξαγωγή του δείγματος, τη δημοσκόπηση, όλα τα βάρη που σχετίζονται με την πρόθεση ψηφοφορίας, καθώς και τις εκτιμήσεις της εκλογικής δύναμης των κομμάτων.
Εφόσον δεν γίνεται κανένα από τα παραπάνω, οι επαγγελματίες της επικοινωνίας θα μπορούν να χρησιμοποιούν την έρευνα ως τρόπο πώλησης “έγκυρων” πολιτικών σχολίων για την κοινή γνώμη ή ακόμη και καυχιέται ότι μπορούν να αναπτύξουν μια κατάλληλη στρατηγική για την πολιτική τους. πελάτες μέσω της δημιουργίας ψυχολογικών εντυπώσεων: εικονικής πραγματικότητας.
Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για τη δημοκρατία, την ικανότητα νίκης ή ήττας, ανάλογα με τις ψευδαισθήσεις των επικοινωνιών ή των εικονικών πραγματικοτήτων ή δημοσκοπήσεων. Η δυναμική των εντυπώσεων, όπως τις αισθανόμαστε σήμερα στην πολιτική πρακτική, μετατρέπει σταδιακά την προεκλογική δημόσια ζωή σε μια αρένα προπαγάνδας της κοινής γνώμης. Επομένως, είναι απαραίτητο να αναδιοργανωθεί πλήρως το θεσμικό πλαίσιο των ερευνών, έτσι ώστε οι υπάκουες εντυπώσεις να μην μπορούν να καταστούν λειτουργικοί παράγοντες στη δημόσια ζωή.