Οι διανομές μερισμάτων από μια κυπριακή εταιρεία μπορεί να είναι προσωρινές ή τελικές. Τα ενδιάμεσα και τα τελικά μερίσματα αντιμετωπίζονται διαφορετικά σύμφωνα με την Κυπριακή νομοθεσία.
Τα ενδιάμεσα μερίσματα εγκρίνονται και πληρώνονται με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου από τα διαθέσιμα διανεμήσιμα κέρδη κατά τη διάρκεια του έτους, εκτός εάν περιορίζονται από το καταστατικό.
Τα τελικά μερίσματα καταβάλλονται ετησίως και καθορίζονται με βάση τις οικονομικές καταστάσεις της εταιρείας. Τα τελικά μερίσματα δηλώνονται από τους μετόχους της εταιρείας και δεν μπορούν να υπερβαίνουν το ποσό που συνιστά το Διοικητικό Συμβούλιο.
Τα μερίσματα διανέμονται μόνο από το «κέρδος διαθέσιμο για διανομή», το οποίο είναι μικρότερο από τη λογιστική ή την επιχειρηματική ιδέα του κέρδους.
Ο όρος «κέρδος» δεν ορίζεται στον περί Εταιρειών Νόμο, Κεφ. 113, όπως τροποποιήθηκε (ο «Νόμος»). Ωστόσο, το Ανώτατο Δικαστήριο της Κύπρου ενέκρινε τον ορισμό του κέρδους που αναφέρεται στο αγγλικό δικαστικό προηγούμενο: δηλαδή ότι το κέρδος συνεπάγεται σύγκριση μεταξύ της κατάστασης μιας επιχείρησης σε δύο συγκεκριμένες ημερομηνίες που συνήθως διαχωρίζονται από το διάστημα ενός έτους. Για πρακτικούς σκοπούς, το κέρδος είναι το κέρδος μιας επιχείρησης κατά τη διάρκεια μιας λογιστικής χρήσης.
Το καταστατικό μιας εταιρείας καθορίζει πότε και πώς μπορεί να διανεμηθεί το μέρισμα. Για παράδειγμα, τα άρθρα ενδέχεται να ποικίλλουν δικαιώματα μερίσματος που αφορούν κατηγορίες μετοχών, να περιλαμβάνουν ειδικές ρυθμίσεις σχετικά με τη διανομή μερίσματος στους μετόχους ή να καθορίζουν προτεραιότητες πληρωμής μερισμάτων.
Κατά τη σύσταση ή τη διανομή μερισμάτων, οι διευθυντές μιας εταιρείας πρέπει να λαμβάνουν υπόψη το κοινό τους δίκαιο και τα νόμιμα καθήκοντά τους. Οι διευθυντές πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα καλύτερα συμφέροντα της εταιρείας γενικά και ενδέχεται να είναι προσωπικά υπεύθυνοι για μέρισμα που καταβλήθηκε με ακατάλληλο τρόπο.
Πρόσθετα κριτήρια ισχύουν για διανομές από δημόσια εταιρεία βάσει του Νόμου ως αποτέλεσμα της μεταφοράς νομικών μέσων της ΕΕ στο Κυπριακό δίκαιο. Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση Hirmann κατά Immofinanz έκρινε ότι σκοπός του εφαρμοστέου δικαίου της ΕΕ είναι η αποτροπή ακατάλληλων διανομών από εγγεγραμμένο κεφάλαιο σε μετόχους στους οποίους δεν δικαιούνται μέτοχοι.
Επειδή οι πιστωτές δεν έχουν προσφυγή στους μετόχους μιας εταιρείας περιορισμένης ευθύνης πέραν του καταβεβλημένου μετοχικού κεφαλαίου, η γενική πρόθεση του νομικού καθεστώτος στην Κύπρο είναι να δώσει προτεραιότητα στα συμφέροντα των πιστωτών έναντι εκείνων των μετόχων.
Περαιτέρω εκτιμήσεις ισχύουν για διανομές από δημόσιες εταιρείες. Εκτός από τις γενικές αρχές διανομής που επισημαίνονται παραπάνω, οι διανομές μερισμάτων από δημόσιες εταιρείες της Κύπρου, πρέπει επίσης να συμμορφώνονται με τις νομικές απαιτήσεις που ορίζονται στον Νόμο. Μια διανομή που πραγματοποιείται από μια κυπριακή δημόσια εταιρεία κατά παράβαση του εφαρμοστέου δικαίου ενδέχεται να επιστραφεί από τους μετόχους υπό ορισμένες συνθήκες.
Ο ρόλος των διευθυντών στη σύσταση, δήλωση και διανομή μερισμάτων από εταιρείες Κύπρου ορίζεται από το νόμο και απαιτεί προσεκτική αξιολόγηση όλων των περιστάσεων που επικρατούν κάθε φορά.