Οι ειδικοί δηλώνουν ότι τα παιδιά εκφράζουν τα συναισθήματά τους με τις πράξεις και την αδράνεια τους, τη σιωπή, τις συμπεριφορές και τις χειρονομίες και τονίζουν ότι αυτά τα μηνύματα πρέπει να διαβάζονται σωστά.
Επισημαίνοντας ότι το ρητό του παιδιού «όχι» για τη σωματική επαφή πρέπει να γίνεται σεβαστό, οι ειδικοί είπαν, «Τα παιδιά δεν έχουν τον έλεγχο του σώματός τους όταν επιμένουν στη φυσική επαφή. μπορεί να πιστεύουν ότι τα μέλη της οικογένειας και άλλοι ενήλικες έχουν το δικαίωμα να τα αγγίζουν όποτε και όποτε θέλουν », προειδοποιεί.
Ιατρικό Κέντρο Πανεπιστημίου Üsküdar NP Feneryolu Ψυχίατρος Dr. Ο Dilek Sarıkaya, μέλος της σχολής, έκανε προτάσεις σε οικογένειες εντός του πλαισίου της 4ης Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Αγώνα κατά της Σεξουαλικής Κακοποίησης.
Η σεξουαλική κακοποίηση είναι μια μορφή σεξουαλικής βίας
Δρ. Ο Dilek Sarıkaya είπε ότι η σεξουαλική κακοποίηση είναι μια μορφή σεξουαλικής βίας.
Δηλώνοντας ότι το άτομο που κακοποίησε σεξουαλικά το παιδί διέπραξε τη βία με την κατάχρηση της σωματικής, συναισθηματικής, γνωστικής και βιωματικής αδυναμίας του παιδιού, ο Δρ. Ο Dilek Sarıkaya είπε, «Η σεξουαλική κακοποίηση δεν καλύπτει μόνο συμπεριφορές που περιλαμβάνουν σωματική επαφή με το σώμα του παιδιού ή τα σεξουαλικά όργανα. Η σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να έχει πολλές διαφορετικές μορφές, με και χωρίς επαφή. Για αυτόν τον λόγο, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις μορφές σεξουαλικής κακοποίησης χωρίς επαφή και ότι αυτές οι συμπεριφορές είναι επιζήμιες για την ψυχική υγεία του παιδιού ».
Τα παιδιά δεν παραμένουν ήσυχα, λένε
Δρ. Ο Dilek Sarıkaya τόνισε ότι ο στόχος στην πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης πρέπει να είναι να πείτε στους ενήλικες να μην κακοποιούν τα παιδιά πριν διδάξουν στα παιδιά να προστατεύουν τον εαυτό τους και είπε:
«Όταν οι ενήλικες πάντοτε και παντού λαμβάνουν υπόψη τα καλύτερα συμφέροντα του παιδιού, όταν δημιουργούν ένα περιβάλλον για να εκφραστούν τα παιδιά, όταν ελέγχουν εάν τα παιδιά βρίσκονται σε οποιαδήποτε κατάσταση όπου μπορεί να βλάψουν και όταν λαμβάνουν υπόψη τις απόψεις των παιδιών, πραγματικά προστατεύουν τα παιδιά. Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, τα παιδιά δεν σιωπούν, λένε. Τα παιδιά εκφράζουν τα συναισθήματά τους με τις πράξεις και την αδράνεια τους, τη σιωπή τους, τη συμπεριφορά τους και τις εκφράσεις του προσώπου και δημιουργικά εργαλεία όπως το παιχνίδι, η ζωγραφική, το τραγούδι και το δράμα. Είναι ευθύνη των ενηλίκων να παρέχουν όλα αυτά τα εργαλεία στο παιδί, να δημιουργούν έναν ασφαλή χώρο και κανάλια επικοινωνίας, να είναι ένας καλός παρατηρητής. Όταν βλέπουμε τα παιδιά ως άτομα, ακούστε και σέβεστε τις επιλογές τους. θα τους αποτρέψουμε από τη σιωπή και θα τους δώσουμε το δικαίωμα να μιλήσουν. “
Τι πρέπει να γίνει στην οικογένεια για την καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης;
Δρ. Ο Dilek Sarıkaya έκανε τις ακόλουθες συστάσεις σε οικογένειες για την πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης:
– Ό, τι λένε τα παιδιά στην οικογένεια, ακούστε προσεκτικά: Το πιο βασικό στοιχείο που θα βοηθήσει τα παιδιά να αισθάνονται ως άτομα και να ενισχύσουν την αυτοπεποίθησή τους είναι να δουν ότι η ύπαρξή τους και αυτά που λένε είναι σημαντικά. Όταν ακούτε παιδιά, είναι σημαντικό να είστε σε επίπεδο όπου μπορούν να κάνουν επαφή με τα μάτια. Θα πρέπει να ευχαριστηθούν που μοιράστηκαν τα συναισθήματά τους. Εάν οι ερωτήσεις των παιδιών αποφευχθούν και αυτό που λένε δεν ακούγεται. Θα δυσκολευτούν να μιλήσουν με τα μέλη της οικογένειας για τις αρνητικές εμπειρίες που έχουν και να ζητήσουν υποστήριξη.
– Μην επιμένετε στη φυσική επαφή εντός της οικογένειας: τα παιδιά δεν έχουν τον έλεγχο του σώματός τους όταν δεν ακούγεται το «όχι» και όταν επιμένουν στη σωματική επαφή. Μπορεί να πιστεύουν ότι τα μέλη της οικογένειας και άλλοι ενήλικες έχουν το δικαίωμα να τα αγγίζουν όποτε και όποτε θέλουν.
Τα μέλη της οικογένειας κάνουν υποσχέσεις στα παιδιά σε αντάλλαγμα για φιλί ή αγκαλιάζουν, και όταν δεν το κάνουν, έκοψαν την προσοχή και την επικοινωνία και ενοχλήθηκαν. τους δίνει το μήνυμα ότι η ικανοποίηση των άλλων είναι πιο σημαντική από τη δική τους. Αυτή η κατάσταση αναγκάζει τα παιδιά να υποτάξουν τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες και τους καθιστά δύσκολο να δημιουργήσουν τα προσωπικά τους όρια. Αυτά τα μηνύματα μπορούν να κάνουν τα παιδιά πιο ευάλωτα σε κακοποίηση και ανεπιθύμητη συμπεριφορά από ενήλικες. Τα παιδιά πρέπει να έχουν την επιλογή να φιλήσουν ή να αγκαλιάσουν άλλους. Γνωρίζουν λοιπόν ότι έχουν λόγο στο σώμα τους και ότι άλλοι άνθρωποι πρέπει να σέβονται αυτές τις αποφάσεις. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να αναγνωρίσουν την ασέβεια ή την καταχρηστική συμπεριφορά ενός ενήλικα που απευθύνεται στο σώμα τους, να γνωρίζουν ότι αυτό δεν είναι αλήθεια και να εκφραστούν καλύτερα σε αυτό το ζήτημα.
– Μην πείτε ότι η σεξουαλική κακοποίηση δεν συμβαίνει στο περιβάλλον μου: Η κακοποίηση μπορεί να συμβεί σε όλα τα τμήματα της κοινωνίας, ανεξάρτητα από την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, την εθνικότητα, το επίπεδο εκπαίδευσης, την κατάσταση, την ηλικία και τον τόπο κατοικίας. Θα θέλαμε να πιστεύουμε ότι η κακοποίηση δεν θα συμβεί στο περιβάλλον μας. αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να συμβεί κακοποίηση στο περιβάλλον μας.
– Εάν αναφέρουμε την κακοποίηση, θα καταστρέψουμε το μέλλον του παιδιού, μην νομίζετε ότι το παιδί θα το ξεχάσει ούτως ή άλλως: Θέλουμε να πιστέψουμε ότι το συμβάν είναι ασήμαντο και το παιδί θα το ξεχάσει ούτως ή άλλως. Ωστόσο, ως αποτέλεσμα της καταγγελλόμενης κακοποίησης, οι ενήλικες που κακοποιούν συνεχίζουν να βλάπτουν άλλα παιδιά. Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι, παρόλο που το παιδί εκφράζει κακοποίηση, η σιωπή της οικογένειας σε αυτό το ζήτημα μπορεί να προκαλέσει την ανακίνηση του αισθήματος εμπιστοσύνης και δικαιοσύνης του παιδιού και τα ψυχικά προβλήματα που μπορεί να συνεχιστούν στην ενήλικη ζωή. Η κακοποίηση δεν είναι ευθύνη του παιδιού αλλά του ατόμου που το εφαρμόζει και είναι ευθύνη των ενηλίκων μας να το αναφέρουμε. Το σπάσιμο της σιωπής είναι το πρώτο βήμα για την προστασία των παιδιών και τη διασφάλιση ότι μπορούν να έχουν μια ευτυχισμένη και παραγωγική ζωή.