Δήμητρα Μακρυγιάννη
Η δραματική κατάσταση της επιδημίας στην Κύπρο αντικατοπτρίζεται πλήρως στους αριθμούς που διατηρούνται αρνητικά. Κάθε περνώντας μήνας είναι χειρότερος από τον τελευταίο.
Ο τελευταίος μήνας του έτους άφησε μια πικρή γεύση με τον μεγαλύτερο αριθμό θανάτων από την αρχή της επιδημίας. Ένα ποσοστό που έχει φτάσει το 52% των θανάτων από την αρχή της επιδημίας.
Το επιδημιολογικό ποσοστό θνησιμότητας είναι σοβαρό. Χρειάστηκε μόνο μία εβδομάδα για 22 άτομα να χάσουν τη ζωή τους σε θετική νόσο του λαιμού. Ο υψηλότερος αριθμός θανάτων καταγράφηκε τις είκοσι τέσσερις ώρες από την αρχή της επιδημίας.
Τα νοσοκομεία παραμένουν επίσης μια μεγάλη ανοιχτή πληγή, καθώς η εθνική έκθεση του Υπουργείου Υγείας εκτιμά ότι το 26% όλων των θανάτων είναι σε άτομα που έχουν ζήσει σε κλειστές εγκαταστάσεις μετά από θεραπεία σε δημόσιο νοσοκομείο.
Τα νοσοκομεία δέχονται ολοένα και περισσότερες πιέσεις καθώς το σύστημα υγείας γίνεται όλο και πιο πιθανό να υποστεί καρδιακή προσβολή. Όχι μόνο αυξάνεται η ροή των ασθενών στα νοσοκομεία, αλλά και ο αριθμός των ατόμων που καταλήγουν μετά τη θεραπεία. Οι 148 συμπολίτες μας είχαν το θάνατό τους σε κρατικό νοσοκομείο.
Ένα γεγονός που δείχνει ότι είναι δύσκολο να κερδίσουμε σοβαρά περιστατικά.
Μάχη με τις μονάδες εντατικής θεραπείας, έναν αγώνα για τη διάσωση ζωών. Σύμφωνα με τα εθνικά αρχεία, από τις 2 Ιανουαρίου, υπήρχαν 30 άτομα στη μονάδα εντατικής θεραπείας, 22 από τα οποία ήταν στο κλιματιστικό.
MARVER ΣΤΟ “KOKKINO”
Η αμετάβλητη κατάσταση είναι αρκετά εμφανής από τις περιπτώσεις στέψης που έχουν καταγραφεί στις επαρχίες. Στη Λάρνακα, που έχει πληθυσμό 100.000 για μεγάλο χρονικό διάστημα, υπάρχουν 986 περιπτώσεις ανά 100.000 κατοίκους, ακολουθούμενη από την Αμμόχωστο με 660 και τη Λευκωσία με 617 περιπτώσεις.