Της διατλαντικής συμμαχίας Παράμετροι
Φυσικά, ο Μπάιντεν, σε αντίθεση με τον Τραμπ, θα προσπαθήσει να επανενώσει τις σχέσεις του ΝΑΤΟ και των Διατλαντικών. Θα προσπαθήσει να ενισχύσει τη δυτική συμμαχία γύρω από αξίες όπως η δημοκρατία, η ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το κρίσιμο ζήτημα, ωστόσο, είναι ποια κοινά γεωπολιτικά συμφέροντα αυτές οι αξίες θα αντιμετωπίσουν τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Είναι δύσκολο να πούμε ότι η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες θα μπορέσουν να επιτύχουν γρήγορα κοινές κινεζικές και ρωσικές πολιτικές. Εάν οι ΗΠΑ επιβάλουν τις δικές τους πολιτικές περιορισμών σχετικά με τη Ρωσία και την Κίνα στην Ευρώπη, οι αποκλίσεις μεταξύ των χωρών της ΕΕ θα ενταθούν. Μπορεί το Βερολίνο, για παράδειγμα, να εγκαταλείψει το Nord Stream 2; Πώς θα αντιδράσει η Ρωσία στην κίνηση ένταξης της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ; Τι γίνεται με τις περιοχές που ελέγχονται από τη Ρωσία και των δύο χωρών; Πώς μπορεί να ανακουφιστεί ο φόβος της Ανατολικής Ευρώπης για τη Ρωσία; Ο επιθετικός περιορισμός της Ρωσίας θα φέρει την προσέγγιση της Ρωσίας-της Κίνας; Υπάρχουν πολλές ερωτήσεις σε κάθε αρχείο. Στην πραγματικότητα, ο Borrell, ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας, “νέα Ευρώπη” Προειδοποίησε επίσης ότι οι διατλαντικές σχέσεις δεν μπορούν να επιστραφούν στην εποχή του Ομπάμα. Ποιος θα είναι περισσότερο προς όφελος των παραμέτρων της νέας διατλαντικής συμμαχίας; Αυτό είναι απάντηση στο ζήτημα της Ρωσίας και οι πολιτικές της Τουρκίας θα είναι αποτελεσματικές.
ΗΠΑ και ΕΕ κατά της Τουρκίας ενώνεται;
Κατά τη γνώμη μου, η Τουρκία και η ΕΕ να ανοίξουν μια νέα σελίδα τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στην Άγκυρα ενισχύει το χέρι του απέναντι στην Ουάσιγκτον. Ναι, τα ονόματα που έθεσε το υπουργικό συμβούλιο από τη διοίκηση Μπάιντεν δείχνουν μια δύσκολη διαδικασία σχετικά με τα YPG και S-400 στη γραμμή Άγκυρα-Ουάσιγκτον. Ο Μπάιντεν επέκρινε την ομάδα της Τουρκίας ή ότι η συμμετοχή σε μια πολιτική πρέπει να εξετάσει την πιθανότητα εκτύπωσης. Στο χθεσινό μου άρθρο, ανέφερα τη σημασία της ασθενούς και της επίμονης διπλωματίας. Είμαι της άποψης ότι θα ήταν πολύ επικίνδυνο για την Ευρώπη να προσχωρήσει αυτόματα στις Βρυξέλλες στην ελαττωματική πολιτική της Ουάσιγκτον. Λόγω των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών της Τουρκίας από τα στοιχεία αρνητικής τάσης επηρεάζονται από τη δυτική συμμαχία. Από την αντιτρομοκρατία και την ασφάλεια μέχρι τη μετανάστευση και το εμπόριο … Ας θυμηθούμε πόσο πολύ ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας προκάλεσε λαϊκισμό, τρόμο και μετανάστευση στην Ευρώπη. Επίσης στη Ρωσία για τον περιορισμό των πιθανών κινήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, η Τουρκία έχει κρίσιμη σημασία. Η Βόρεια Αφρική, η Ανατολική Ευρώπη, η Μεσόγειος, ο Εύξεινος Πόντος και η Τουρκία είναι τώρα πιο αποτελεσματικές από ποτέ ως ηθοποιός στην εξίσωση με τον Νότιο Καύκασο. Στην εποχή του Μπάιντεν, η ένταση και η αναταραχή μπορεί να είναι έντονες, αλλά δεν υπάρχει ανάγκη για απαισιοδοξία. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια στην Τουρκία, τις ΗΠΑ και την ΕΕ θα έχουν τα μέσα να επιτύχουν μια νέα ισορροπία μεταξύ της πολιτικής της Ρωσίας. Ίσως πιο δύσκολο σε σύγκριση με την εποχή του Trump, αλλά πιθανό. Αν και η πρότασή μου είναι η ανάκαμψη των Τουρκοαμερικανικών σχέσεων, πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για κάθε επιλογή.