Εδώ είναι η εξήγηση.
Μέχρι το 2004, με την επιρροή του αείμνηστου Ντενκτάς, η Τουρκία και οι αξιωματούχοι των δύο κρατικών ομοσπονδιών έφεραν επίσης λύσεις στα πολλά θέματα της ημερήσιας διάταξης. Εκείνα τα χρόνια, κάναμε περισσότερες προειδοποιήσεις, ειδικά από τον Πρόεδρο της Συνέλευσης. Η ουσία των προειδοποιήσεών μας ήταν η εξής: «Αυτή η πολιτική δεν θα οδηγήσει τελικά στην αναγνώριση της ΤΔΒΚ ή της συνομοσπονδίας. Θα διευκολύνει μόνο την ένταξη της Νότιας Κύπρου στην ΕΕ – και από την άποψη του διεθνούς δικαίου για ολόκληρη την Κύπρο. Αυτή η πολιτική, κατά κάποιο τρόπο, θα κάνει την ελληνική πλευρά μέλος της ΕΕ μόνη της, πίσω από την πλάτη. Αναμφίβολα, ο ρόλος της πολιτικής στενότητας της ΕΕ δεν μπορεί να απορριφθεί σε αυτό το αποτέλεσμα. Ωστόσο, η πολιτική της τουρκικής πλευράς γενικά διευκόλυνε αυτό το αποτέλεσμα. Τώρα, είναι επιθυμητό να περπατάμε στο ίδιο λάθος μονοπάτι, χωρίς διδάγματα από το παρελθόν. Εάν ο στόχος είναι πραγματικά αυτό που λένε, δηλαδή δύο αναγνωρισμένα κράτη στην Κύπρο με ξεχωριστή διεθνή ταυτότητα, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί αυτό στο συνέδριο του κουιντέτου. “Δεν βρέθηκε κοινό έδαφος”, θα παίζετε όταν όλα τα πάρτι, τότε το μέρος που πρέπει να φτάσετε είναι σαφές: Ναι, θα υπάρχουν δύο κράτη αλλά η μία πλευρά της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκική Δημοκρατία από την άλλη .