1451 – Ο Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ ανέβηκε στο θρόνο για δεύτερη φορά.
1695 – Το οθωμανικό ναυτικό επαναλαμβάνει τη Χίο από τους Ενετούς.
1856 – Εκδόθηκε το Reform Edict
1878 – ΙΙ. Ο Αμπντουλάχιτ έκλεισε επ ‘αόριστον την Κοινοβουλευτική Συνέλευση και τερμάτισε τη Συνταγματική Μοναρχία και κυβέρνησε μόνο τη διοίκηση.
1930 – Ο Αμερικανός αστρονόμος Clyde Tombaugh ανακαλύπτει τον νάνο πλανήτη Πλούτωνα με τηλεσκόπιο 33 cm.
1937 – Απαγορεύτηκε η μεταφορά γαϊδουριών στην Κωνσταντινούπολη.
1941 – Εκδόθηκε διάταγμα σχετικά με την απασχόληση αγοριών άνω των 16 ετών σε ορυχεία και εκείνων άνω των 12 ετών στην κλωστοϋφαντουργία.
1941 – Ανακοινώθηκε επίσημα ότι διοργανώθηκε αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για το Anıtkabir.
1952 – Το Κοινοβούλιο εγκρίνει την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Η Τουρκία, στις 21 Φεβρουαρίου έγινε μέλος του ΝΑΤΟ.
1957 – Ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις της Κύπρου στον ΟΗΕ. Ο ΟΗΕ αποφάσισε στις 26 Φεβρουαρίου ότι το ζήτημα θα συζητηθεί πρώτα μεταξύ των σχετικών μερών.
1967 – Διαπραγμάτευση προϋπολογισμού Υπουργείου Παιδείας · Ανακοινώθηκε ότι 15.000 από τα 35.000 χωριά δεν είχαν σχολεία.
1977 – Το διαστημικό λεωφορείο Enterprise ξεκινά το παρθενικό του ταξίδι με ένα Boeing 747.
1987 – Η απεργία NETAS πραγματοποιήθηκε μετά τις 12 Σεπτεμβρίου, η μεγαλύτερη απεργία στην Τουρκία κατέληξε σε συμφωνία σήμερα.
1988 – Το όνομα του αθλητικού και εκθεσιακού κέντρου στην Κωνσταντινούπολη άλλαξε σε Lütfi Kırdar.
1995 – Το Σοσιαλδημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα (SHP) και το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) συγχωνεύτηκαν κάτω από τη στέγη της CHP. Το μέλος του SHP Hikmet Çetin εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος.
1997 – Ο Tansu Çiller αφαιρέθηκε από τις έρευνες TEDAŞ και TOFAŞ. Οι βουλευτές του Κόμματος Ευημερίας ψήφισαν υπέρ της απαλλαγής του Tansu Çiller.
2003 – Περίπου 200 άτομα έχασαν τη ζωή τους σε πυρκαγιά στο μετρό Daegu της Νότιας Κορέας.
2004 – 295 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού διάσωσης 200, σκοτώθηκαν σε έκρηξη και πυρκαγιά σε ένα πρόσφατα δραματικό φορτηγό τρένο στο Nishapur του Ιράν. Το τρένο μετέφερε θείο, λάδι και λιπάσματα.
2005 – Την 30η ημέρα της δράσης των υπαλλήλων του ΣΕΚΑ Izmit Factory, η αστυνομία μπήκε στον κήπο του εργοστασίου με πανοραμικά. Οι εργάτες μπήκαν στο εργαστήριο μηχανικής για αυτήν την εξέλιξη.
2008 – Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Αφγανιστάν ανακοίνωσαν ότι αναγνωρίζουν τη μονομερή ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου.
2008 – Η Τουρκία αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου.
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Εγκλήμα Islahat – 18 Φεβρουαρίου 1856
Η καλλιγραφία με ημερομηνία 18 Φεβρουαρίου 1856, η οποία έδωσε νέα δικαιώματα σε μη μουσουλμάνους, ιδίως όσον αφορά τις υλοποιήσεις μετά τη διακήρυξη του διατάγματος Islahat ή της μεταρρύθμισης Hatt–Hümâyûnu Tanzimat.
Για να σώσει το κράτος από την κατάρρευση κατά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι το διάταγμα που εκδόθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σουλτάνου Αμπντλκλέμιδ για ριζοσπαστικές αλλαγές που προορίζονται να γίνουν στους πολιτικούς θεσμούς, τα προσωπικά δικαιώματα και τη δημιουργία νέων θεσμών. Προετοιμάστηκε και τέθηκε σε εφαρμογή από τον Μεγάλο Βιζέρι Μεχμέτ Εμίν Άλι Πασά, έναν από τους κορυφαίους πολιτικούς της περιόδου Τανζιμάτ, σύμφωνα με τις επιθυμίες των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών.
Ο λόγος για την ανακοίνωσή του είναι παρόμοιος με το Τανζιμάτ. Αυτό το διάταγμα κηρύχθηκε για να λάβει την υποστήριξη των ευρωπαϊκών κρατών και να κερδίσει κέρδη από τη Συνθήκη του Παρισιού που θα τερματίσει τον Κριμαϊκό πόλεμο.
Τα πιο σημαντικά διατάγματα σε ολόκληρη την αυτοκρατορία αναφέρονται ως Έγκριση Τανζιμάτ στις 3 Νοεμβρίου 1839, Έγγραφο μεταρρύθμισης στις 18 Φεβρουαρίου 1856 και διατάγματα του Σουλτάνου Αμπντουλαζίζ το 1860. Με αυτά τα διατάγματα, πιστεύεται ότι το κράτος θα μπορούσε να σωθεί φέρνοντας ορισμένους δυτικούς θεσμούς και κατανόηση στο κράτος χωρίς να διερευνήσει τους κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους για την κατάρρευση του κράτους, αλλά με αυτά τα διατάγματα, η εγκαθίδρυση και η κατανόηση στην κοινωνία έπεσαν σε δίλημμα, ως αποτέλεσμα των συγκρούσεων μεταξύ των οργανώσεων δυτικής προέλευσης και της θρησκευόμενης παγκόσμιας άποψης και των θεσμών που ιδρύθηκαν με αυτήν την κατανόηση. Υπήρχαν μεγάλα προβλήματα και τα διατάγματα της μεταρρύθμισης, τα οποία πιστεύεται ότι αποτρέπουν την κατάρρευση, δεν μπορούσαν δείξτε το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Οθωμανική Αυτοκρατορία χρειαζόταν την οικονομική υποστήριξη της Δύσης και τα χρέη που θα έδινε, και θα μπορούσε να τα αποκτήσει μόνο με την προϋπόθεση ότι θα παραχωρούσαν διάφορα προνόμια στα δυτικά κράτη. Χάρη σε αυτά τα προνόμια, το ξένο κεφάλαιο και οι επενδύσεις που εισήλθαν στα οθωμανικά εδάφη σκότωσαν την τοπική βιομηχανία σε μεγάλο βαθμό με τις ευκαιρίες και τη δύναμη που είχε. Έτσι, το Οθωμανικό κράτος έγινε ημι-αποικιακό κράτος και ολόκληρη η οικονομία και οι πλούσιοι πόροι του μεταβιβάστηκαν στα χέρια των Δυτικών κρατών.
Το Ισλάτ Έγκτατ μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως αλλαγή που μπορεί να περιγραφεί ως συνέχεια του Τανζιμάτ. Ο φερμάν έχει ήδη συμπεριληφθεί στο κείμενο της Συνθήκης των Παρισίων. Στο στάδιο της υπογραφής της συνθήκης, έπρεπε να κηρυχθεί με την πίεση που ασκούν τα δυτικά κράτη ως αποτέλεσμα της αποτροπής της παρέμβασης της Ρωσίας στις εσωτερικές υποθέσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Το Έγγραφο Μεταρρύθμισης του 1856 περιλαμβάνει τη χορήγηση ορισμένων δικαιωμάτων σε μη μουσουλμάνους εντός των Οθωμανικών υπηκόων. Στόχος είναι να δεσμεύσει τις μη μουσουλμανικές μειονότητες, οι οποίες επηρεάστηκαν από τα εθνικιστικά κινήματα που διαδόθηκαν από τη Γαλλική Επανάσταση, στη χώρα, και ως εκ τούτου ένας από τους στόχους είναι να αποτρέψει τα ευρωπαϊκά κράτη να παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη χρήση τους ως δικαιολογία.
Ο Ferman στοχεύει στη δημιουργία μιας Οθωμανικής κοινωνίας. Φυλή, γλώσσα, θρησκεία κ.λπ. Στόχος του είναι να δημιουργήσει ένα οθωμανικό έθνος χωρίς διακρίσεις, που εμπίπτει στο πεδίο του Οθωμανισμού, ένα από τα πνευματικά ρεύματα που εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα για να σταματήσει η κακή πορεία του κράτους. Ο στόχος του Tanzimât Fermânı (Gülhane Hatt-ı Şerif-î, 3 Νοεμβρίου 1839) ήταν να αποτρέψει τις ταραχές των μειονοτήτων, να αποτρέψει την παρέμβαση των ευρωπαϊκών κρατών στις εσωτερικές υποθέσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να προστατεύσει την εδαφική ακεραιότητα χρησιμοποιώντας το μειονότητες ως δικαιολογία.