Καθώς τα θέατρα συνεχίζουν να παραμένουν κλειστά, οι χώροι παραμένουν δεσμευμένοι στην ψηφιακή σφαίρα ως όχημα προγραμματισμού. Αυτό ισχύει για το Exponential Festival – την ετήσια χειμερινή δουλειά bonanza – και εάν τα προηγούμενα χρόνια είναι οποιαδήποτε ένδειξη, το Exponential είναι απίθανο να σας κουράσει με τον τυπικό προγραμματισμό Zoom.
Κανονικά, το The Brick στο Williamsburg, το Triskelion στο Greenpoint και άλλοι χώροι γειτονιάς φιλοξενούν παραστάσεις του Exponential Festival. Αλλά ακόμη και με τη μετάβαση στο διαδίκτυο, το ταλέντο του Greenpoint αφθονούν με πολλούς ντόπιους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στα κομμάτια των δύο δωδεκάδων συν που περιλαμβάνονται σε αυτό το ετήσιο φεστιβάλ, με τη βοήθεια της αδιάκοπης Theresa Buchhesiter (Καλλιτεχνικός διευθυντής του The Brick).
Το Εκθετικό Φεστιβάλ διαρκεί σχεδόν από τις 7 έως τις 31 Ιανουαρίου, προσφέροντας μια πληθώρα εικονικών παραστάσεων που οι ακροατές μπορούν να απολαύσουν με ασφάλεια στο σπίτι τους, με δωρεάν εισιτήρια που εκδίδονται μέσω του Eventbrite.
Ένα τέτοιο κομμάτι είναι Το Night Descends on Svalbard, ένα «σύντομο θεατρικό δράμα στην ταινία» που είναι μια συνεργασία των Camilo Quiroz-Vazquez και Ellpetha Tsivicos. Πρεμιέρα στις 29 Ιανουαρίου στις 8:30 μ.μ., αυτό το κομμάτι επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τους μοναδικούς πολιτισμούς των καλλιτεχνών της πρώτης γενιάς και από το πώς οι ιστορίες και οι πρόγονοί μας παρέχουν τα σχεδιαγράμματα για το παρόν μας. Γνωρίστε την Ellpetha, τον Camilo, και τη νέα τους δουλειά που εντοπίζει τα μονοπάτια μας προς την ανακάλυψη και τον εγωισμό.
Greenpointers: Τόσα πολλά υπέροχα στοιχεία – ο Κόσμος, η ομορφιά και ο τρόμος του σκοταδιού, πώς η γενεαλογία μας ενημερώνει τις ταυτότητές μας – συνθέτουν την παράστασή σας. Όπως και η ανακάλυψη της Ellpetha ότι είστε 0,25% Viking Hunter Gatherer! Συζητήστε πώς προέκυψε αυτή η ανακάλυψη;
Ellpetha: Ο πατέρας μου, ο οποίος είναι Κύπριος και γεννήθηκε σε ένα μικρό απομονωμένο αγροτικό χωριό στην Πάφο της Κύπρου, έκανε ένα τεστ DNA και επέστρεψε το 99,75% της Δυτικής Ασίας, της Βόρειας Αφρικής και της Λεβαντίνης και στη συνέχεια .25% Σκανδιναβικό, αλλά ο χάρτης έδειξε συγκεκριμένα την Ισλανδία και αυτό το νησί της Αρκτικής του Σβάλμπαρντ. Όντας από ένα μικρό σκοτεινό νησί (Κύπρος) Πάντα αγαπούσα άλλα νησιά, ειδικά σε απομονωμένα μέρη. Φαντάστηκα να πάω από την Αρκτική στην Κύπρο κάποιος θα πρέπει να είναι άγριος, ισχυρός, ευφάνταστος και αρκετά εξερευνητής. Ειλικρινά είχε νόημα με το πόσο ισχυρή και ανεξάρτητη είναι η οικογένειά μου των αγροτών διαβίωσης, καθώς κατάφεραν να περάσουν τόσο πολύ με τόσο λίγα. Ήταν πολύ ωραίο να επιβεβαιώσουμε ότι παρά τον υπερβολικό αποικισμό της Κύπρου, δεν είχαμε κανένα αίμα από τους αποικιστές και στην πραγματικότητα ήταν αυτόχθονες, παρά αυτό το μικρό ποσοστό. Περίπου ένα μήνα αργότερα, ο μικρότερος αδερφός μου έκανε το ίδιο τεστ DNA, τα αποτελέσματα του πατέρα μου προσαρμόστηκαν σε 100% Κύπριο, οπότε υποθέτω ότι όλα αυτά ήταν μόνο για έμπνευση!
Η οικογένειά μου είναι οι πιο σκληροί και ισχυρότεροι άνθρωποι που έχω γνωρίσει ποτέ. Είναι επιζώντες και είναι πολεμιστές, και έτσι πιστεύουμε ότι είχαμε 0,25% Βίκινγκ μέσα μας. Ήταν νομαδικοί κυνηγοί συλλέκτες, όπως και πολλοί άλλοι αυτόχθονες φυλές σε όλη τη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο. Επίσης, φοβάμαι κάπως το σκοτάδι και η γιαγιά του αγρότη μου λυπάται πάντα για τις μεγάλες νύχτες του χειμώνα και πώς την κάνει να ανησυχεί. Η γιαγιά μου από την πλευρά της μαμάς μου είχε επίσης πολλές ανησυχίες, οπότε αυτό το κομμάτι αφορά επίσης την κληρονομιά αυτών των ανησυχιών.
Πρόκειται για μια ατομική παράσταση όσον αφορά τον τρόπο παρουσίασής της;
Camilo: Αυτό ξεκίνησε ως εκπομπή ενός ατόμου, αλλά έκτοτε εξελίχθηκε για να συμπεριλάβω τη Michelle Uranowitz και εγώ. Η Μισέλ είναι ένα τόσο μοναδικό κίνητρο και ερμηνευτής και έχει ένα αξέχαστο, εκφραστικό πρόσωπο. Όλοι φοιτήσαμε μαζί στη Νέα Υόρκη και έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν, αλλά ποτέ σε αυτήν την ιδιότητα. Παρακολούθησε τόσο το “Quince” στο People’s Garden, όσο και τις υπαίθριες παραστάσεις Dia de los Muertos το 2020 και υποστήριξε τόσο πολύ το έργο μας. Αγαπάμε πραγματικά τη Michelle ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Το πνεύμα της είναι απαράμιλλο. Έγραψα το σενάριο με τρόπο που τα περισσότερα πράγματα μπορούν να γυριστούν μεμονωμένα, και κοινωνικά απομακρυσμένα, και είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι που εργαζόμαστε σε ένα χώρο θεάτρου, για να συνδυάσουμε όλα τα υπόβαθρα των ταινιών μας, και την εκπαίδευσή μας στο θέατρο και να δημιουργήσω αυτό το υβριδικό σύντομο. Θα προσθέσω επίσης ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας δούλευα ως πιστοποιημένος παράγοντας παραγωγής μολύνσεων παραγωγής με πιστοποίηση OSHA, ο οποίος ενημερώνει τα πρωτόκολλα ασφαλείας μας.
Πώς θα περιγράφατε κάθε έναν από τους ρόλους σας στη δημιουργική διαδικασία να το βάλετε στα πόδια του – ή μάλλον, να το φέρετε στις οθόνες μας;
Camilo: Η Ellpetha και εγώ έχουμε ζήσει και εργαστήκαμε μαζί για 13 χρόνια, οπότε είναι δύσκολο να πούμε ακριβώς πού ξεκινά το ένα από τα μυαλά μας και το άλλο. Η Ellpetha σκέφτεται σε εικόνες, χρώματα, κοστούμια και πολλά συναισθήματα και μετά αρχίζει να χτίζει έναν κόσμο. Στη συνέχεια, φέρνω ένα κείμενο που προσπαθεί να συμπληρώσει αυτόν τον κόσμο, και στη συνέχεια επεξεργαζόμαστε μπρος-πίσω. Αν γυρίζουμε, κάνω πολλές τεχνικές εργασίες και η Ellpetha σκηνοθετεί και χτίζει τη σύνθεση, αλλά μερικές φορές λέει, “Δώσε μου την κάμερα.” Είμαστε πολύ συγκεκριμένοι για το ποιον θέλουμε να συνεργαστούμε και προσπαθούμε να βεβαιωθούμε ότι οι συνεργάτες μας γνωρίζουν ότι θέλουμε να ακούσουμε τις προτάσεις τους και ότι τους βλέπουμε ως μοναδικά άτομα που δημιουργούν έναν ρόλο όχι μόνο να συμπληρώνουν έναν. Μας αρέσει το σύνολο της δουλειάς και το είδος της ενέργειας που έρχεται με την οικοδόμηση μιας ομάδας και τη βαθιά συνεργασία, αλλά δεν κάνουμε κανένα λάθος, η Έλπεθα είναι Ο προστάτης (Το αφεντικό).
Η παράσταση παράγεται από το One Whale’s Tale. Είναι αυτή η κοινή εταιρεία παραγωγής σας;
Camilo: Ναι! Τι πιστεύεις για το όνομα; Σκεφτόμαστε να το αλλάξουμε, να επικοινωνήσουμε μαζί μας, ενημερώστε μας στα σχόλια. Δουλεύουμε σε μια ποικιλία μέσων όπως ντοκιμαντέρ, μουσικά βίντεο, ταινίες μικρού μήκους, διαφημίσεις, θέατρο και ζωντανές εμπειρίες. Ελπίζουμε ότι η ευχαρίστηση του ονόματος αντικατοπτρίζει την επιθυμία μας να δημιουργήσουμε μαγεία και χαρά ακόμη και όταν αντιμετωπίζουμε δύσκολα θέματα. Η πολυπολιτισμική μας ύπαρξη μας έχει δώσει ένα πάθος για τη δημιουργία έργου που διατηρεί τον πολιτισμό, δημιουργεί διάλογο, κοινότητα και επισημαίνει ιστορίες που δεν εκπροσωπούνται. Διασκεδαστικό γεγονός: Κατά τη λήψη ενός μικρού ντοκιμαντέρ στα Νησιά Φερόες, νόμιζαν ότι ήμασταν ταξιαρχία κατά της φαλαινοθηρίας που ερχόταν να αποκαλύψει τις αρχαίες παραδόσεις τους.
Ήταν αυτή η εκπομπή που προοριζόταν να εκτελεστεί ζωντανά και στη συνέχεια περιστράφηκε κατά τη διάρκεια του COVID ή δημιουργήθηκε για ψηφιακό μέσο;
Ellpetha: Αυτή η εκπομπή είχε προγραμματιστεί να γυριστεί κυρίως για ένα ψηφιακό κοινό, θεωρήσαμε ότι έχουμε ένα μικρό κοινό δύο τριών ατόμων, αλλά αποφασίσαμε εναντίον του με τους τρέχοντες αριθμούς COVID. Οι τρεις από εμάς έχουν φόντο στην ταινία και είμαστε ενθουσιασμένοι που φέρνουμε τον αυθορμητισμό και τη ζωντάνια του θεάτρου με την τεχνική γνώση της κινηματογραφικής αφήγησης και της μοντάζ. Η ταινία και το θέατρο είναι πολύ διαφορετικές τέχνες με μοναδικές οπτικές γλώσσες και ελπίζουμε να βρούμε τα καλύτερα και των δύο κόσμων. Είναι πραγματικά υπέροχο που οι καλλιτέχνες του θεάτρου μπορούν να μοιράζονται το έργο τους ψηφιακά, αλλά είναι σημαντικό να γνωρίζουν και να χρησιμοποιούν τις τεχνικές κινηματογραφικής αφήγησης που οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί έχουν αναπτύξει για γενιές, έτσι ώστε να εμβαθύνουμε μια μορφή τέχνης και να μην ανακαλύπτουμε ξανά τον τροχό .
Πώς ήταν να είσαι μέρος του Εκθετικού Φεστιβάλ κατά τη διάρκεια μιας τόσο τρελής χρονιάς;
Ellpetha: Αισθανόμαστε πραγματικά τιμημένοι που συμμετέχουμε στο Exponential Festival και έχουμε την υποστήριξη της Theresa Buchheister. Πέρα από την τρέλα, ήταν η πρώτη χρονιά που καταφέραμε να αφιερώσουμε τόσο πολύ χρόνο στην τέχνη μας, επειδή όλες οι καθημερινές δουλειές μας ακυρώθηκαν. Αυτό το έργο είναι μια συνέχεια θεμάτων που διερευνήσαμε κατά τη διάρκεια μιας ζωντανής υπαίθριας εκδήλωσης Day of the Dead που δημιουργήσαμε τον Οκτώβριο στο Gowanus Dredgers Boathouse. Κατά τη διάρκεια αυτής της εκδήλωσης, χτίσαμε έναν κοινοτικό βωμό και προσκαλέσαμε τους επισκέπτες να φέρουν φωτογραφίες, αντικείμενα ή να αφήσουν γραπτές αναμνήσεις από αυτά που είχαν χάσει. Η Τερέζα υποστήριξε τόσο πολύ αυτό, και μας βοήθησε να προσκαλέσουμε μέλη της θεατρικής κοινότητας που θα ενθουσιάστηκαν με το έργο μας.
Θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα χώρο για να ξεκινήσουμε την κοινοτική θεραπεία και να μιλήσουμε για το θάνατο και την απώλεια, η οποία ήταν μεγάλη σε όλους μας το μυαλό φέτος. Είχαμε μαγικούς χαρακτήρες σε κανό που επιπλέουν στο Gowanus, ζωντανή μουσική, έναν παραδοσιακό μεξικάνικο Tecuanes κοινότητα χορού, και συνεργαστήκαμε με το Street Vendor Project και το Make the Road, για να έχουμε φαγητό από τοπικούς πωλητές του δρόμου. Το Night Descends on Svalbard, είναι μια συνέχεια των σκέψεών μας για το σκοτάδι και την απομόνωση που συνδέονται με τις σκέψεις μας για το θάνατο, την αλλαγή των εποχών και τις φάσεις της Σελήνης. Όλα αυτά τα θέματα σχετίζονται με όλους μας, αλλά είναι εξαιρετικά συναφή για μένα, που προέρχονται από γενιές αγροτών αγροτών, οι οποίοι, παρά το ότι έχουν μόνο εκπαίδευση πρώτης ή δεύτερης τάξης, γνωρίζουν τα πάντα για το φεγγάρι και πώς να δημιουργούν και να καλλιεργούν τόσες πολλές μορφές ζωής. Η ύπαρξη ενός έργου και ενός χώρου εργασίας για όλες αυτές τις δύσκολες ιδέες είναι εξαιρετικά ικανοποιητική, ειδικά κατά τους κρύους χειμερινούς μήνες.
Οτιδήποτε άλλο θέλετε να προσθέσετε;
Camilo: Ένα πράγμα που μπορέσαμε να κάνουμε κατά τη διάρκεια της καραντίνας ήταν να πάρουμε ένα εβδομαδιαίο κουτί CSA με τοπικά εποχιακά λαχανικά. Είμαστε τόσο απομακρυσμένοι από το πώς μεγαλώνει το φαγητό μας και έχουμε σχεδόν όλα όσα είναι διαθέσιμα όλο το χρόνο, αλλά το να βλέπουμε και να δοκιμάζουμε αυτό που μεγαλώνει φυσικά κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου βοηθά πραγματικά να πληροφορήσουμε πώς αισθάνεστε και τι χρειάζεται το σώμα σας και πώς αντιδρά στο τις εποχές και το μεταβαλλόμενο περιβάλλον.
Το επόμενο έργο μας Η Βασίλισσα της Κύπρου, Στο κελί του Nancy Manocherian, τον Απρίλιο / Μάιο του 2021, γιορτάζεται η άνοιξη και τα αρχαία ελληνικά τελετουργικά αφιερωμένα στις θεότητες Αφροδίτη και Περσεφόνη. Ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μας αφορά την τοπική συνεργασία με τις κοινότητές μας και την προσπάθεια να διατηρήσουμε τη σύνδεσή μας με αυτά τα στοιχεία της φύσης που μας εμπνεύστηκαν πάντα ως άνθρωποι. Συμπεριλαμβάνοντας αυτές τις πολιτιστικές πρακτικές στο έργο μας, τις τεκμηριώνουμε και αυτό είναι τόσο σημαντικό για εμάς ως Αμερικανούς πρώτης γενιάς.