Λατρεύω κρυφά το Magnum PI. Όχι η νέα παράσταση. Το παλιό, με τον Tom Selleck, με το μουστάκι του, τα μικροσκοπικά σορτς του και τις ανόητες σκηνές μάχης. Δεν ντρέπομαι.
Ο ωρολογοποιός του Νταχάου
2. Δεν μπορώ να σιδερώσω. Δεν μπορώ πραγματικά. Περισσότερες πτυχές φαίνονται στα ρούχα. Επομένως, απλώς δεν σιδέρωσα για πάνω από 10 χρόνια. Δεν έχω σίδερο, δεν έχω κανένα ενδιαφέρον να αγοράσω ένα, και όταν χρειάζομαι σιδερωμένα πράγματα, ρωτώ τους φίλους / γείτονες / τη μητέρα μου, ή γενικά οποιονδήποτε θα το κάνει για μένα. Συμπεριλαμβανομένων ατόμων εκτός δρόμου.
3. Θέλω να είμαι καλύτερος φίλος με τον Stephen Fry. Είμαι σε αποστολή εδώ και χρόνια για να το κάνω αυτό και ήρθα κοντά όταν συνάντησα κάποιον που ήταν καλός φίλος μαζί του, αλλά δυστυχώς, δεν κατάφερα να τον συναντήσω. Ελπίζω ότι η λειτουργία μου μια μέρα θα αποδειχθεί επιτυχής και θα είμαστε οι καλύτεροι φίλοι. Θα σε κρατήσω δημοσιευμένο.
4. Υποφέρω από κατάθλιψη. Αυτό σημαίνει ότι μερικές μέρες περιπλανιέμαι στο σπίτι μου, όπως η κυρία Havisham, οι ιστός αράχνης και όλοι προσκολλημένοι στα μη σιδερωμένα ρούχα μου, ενώ παρακολουθώ το Magnum PI μέχρι να ξεθωριάσει το σκοτάδι και να γίνω ημι-ανθρώπινος για άλλη μια φορά.
5. Προτιμώ τα ζώα από τους ανθρώπους. Τα ζώα είναι τόσο υπέροχα και ωραία. Θέλουν λίγα από εσάς και δίνουν πολλά σε αντάλλαγμα. Οι άνθρωποι, από την άλλη πλευρά, με ενοχλούν. Ειδικά όταν καθυστερούν στους διαδρόμους των σούπερ μάρκετ, μπλοκάρουν το δρόμο για εμάς τους ανθρώπους που περπατούν γρήγορα και θέλουν τις αγορές μας να γίνουν σε λιγότερο από 10 λεπτά.
6. Έτρεξα έναν μαραθώνιο και το μισούσα. Το έκανα για να πω ότι το έκανα. Τωρα εχω. Ποτέ ξανά. Ήταν η πιο βαρετή εμπειρία της ζωής μου.
7. Έζησα στο εξωτερικό για 10 χρόνια, κυρίως στην Αυστραλία. Ήταν ζεστό εκεί. Πολύ ζεστό. Πάρα πολύ καυτό. Σας κάνει-θυμωμένος-κάπως-καυτός. Τώρα δεν μένω εκεί και δεν είμαι τόσο καυτός, κάτι που με κάνει λιγότερο κακό και ευερέθιστο. Εκτός αν, φυσικά, είστε το άτομο που με εμποδίζει στο διάδρομο των σούπερ μάρκετ.
Σχετικά με τον ωρολογοποιό του Ντακάχου
Ένα αξέχαστο μυθιστόρημα ανθρώπινης καλοσύνης, εμπνευσμένο από μια απίστευτη αληθινή ιστορία. Χιόνι πέφτει και μια γυναίκα προετοιμάζεται για μια κηδεία που περίμενε από καιρό, αλλά ελπίζει ότι δεν θα έρθει ποτέ. Καθώς χτυπάει τα μαλλιά της και ισιώνει τη φούστα της, λέει στον εαυτό της ότι δεν είναι η πρώτη φορά που έχασε κάποιον. Σηκώνοντας ένα λεπτό, χτυπημένο ρολόι χειρός από ένα μικρό κουτί στο κομμό της, το πιέζει στο μάγουλό της. Ξαφνικά, έχασε στη μνήμη… Ιανουάριος 1945, Νταχάου, Γερμανία. Καθώς το τρένο κουνάει τη φωτεινή, χιονισμένη ύπαιθρο της Βαυαρίας, η ακίνητη ομορφιά έξω από το παράθυρο κρύβει τις τρομερές σκηνές μέσα στο τρένο, όπου άνδρες και γυναίκες είναι γεμάτες μαζί, κρύες και τρομοκρατημένες. Ο Εβραίος ωρολογοποιός Isaac Schüller δεν μπορεί να καταλάβει πώς ήρθε εδώ, και είναι βέβαιος ότι δεν θα φύγει ζωντανός. Όταν οι φυλακισμένοι φτάνουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, ο Ισαάκ τραβείται απροσδόκητα από το πλήθος και εγκαθίσταται στο κοντινό νοικοκυριό του Senior Ο αξιωματικός Becher και η νεαρή, όμορφη, χαλασμένη γυναίκα του. Με το ταλέντο του στην ωρολογοποιία, ο Ισαάκ μπορεί να είναι χρήσιμος για τον Μπέχερ, αλλά ξέρει ότι η ζωή του αξίζει κάτι εδώ, αρκεί ο Μπέχερ να χρειάζεται τις δεξιότητές του. Η Άννα Ρέζνικ περιμένει τραπέζι και πλένει λευκά είδη για τους Bechers, που γευματίζουν και κοινωνικοποιούνται και συνεχίζουν σαν να μην έχουν συνεχώς θάνατο γύρω τους. Όταν συναντά τον Ισαάκ ξέρει ότι βρήκε έναν αληθινό φίλο και ίσως περισσότερο. Αλλά το Νταχάου είναι ένα επικίνδυνο μέρος όπου δεν μπορείτε ποτέ να θεωρήσετε την αγάπη δεδομένη, και όταν ο Ισαάκ ανακαλύπτει ένα σπασμένο μυστικό κρυμμένο στα βάθη του εργαστηρίου του Μπέκερ, θα βάλει την Άννα και τον Ισακ σε τρομερό κίνδυνο… Ένα πανέμορφο συναισθηματικό και σπασμένο διάβασμα Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος. Ιδανικό για τους λάτρεις του Ο Τατουάζ του Άουσβιτς, Ήμασταν οι τυχεροί και Το δίκτυο της Αλίκης.
Σχετικά με την Carly Schabowski
Η Carly Schabowski εργάστηκε ως δημοσιογράφος τόσο στη Βόρεια Κύπρο όσο και στην Αυστραλία πριν επιστρέψει στην Οξφόρδη, όπου σπούδασε για μεταπτυχιακό και στη συνέχεια διδακτορικό στη δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο Oxford Brookes. Η Carly διδάσκει τώρα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Brookes ως αναπληρωτής λέκτορας στο Creative Writing για φοιτητές της Αγγλικής λογοτεχνίας πρώτου και δευτέρου έτους.
ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ: 10 πράγματα που θέλω να γνωρίζουν οι αναγνώστες μου από την Carolyn Arnold, συγγραφέα του The Little Grave
Η γραφή δεν ήταν ποτέ χόμπι για μένα. Όταν άρχισα να γράφω μυθιστορήματα, δεν το είδα ποτέ ως χόμπι – ακόμη και πριν είχα κερδίσει ένα λεπτό. Το πήρα σοβαρά και με σκοπό τη δημοσίευση για δημόσια κατανάλωση … για να διαβάσετε περισσότερα κλικ ΕΔΩ
