Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα δοκιμάσει τον Μπάιντεν στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά δεν πρέπει να υποτιμήσει τον νέο πρόεδρο και την ομάδα του.
Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, σχεδόν κάθε Αμερικανός πρόεδρος έχει αναλάβει το αξίωμά του να επικεντρωθεί σε εσωτερικά ζητήματα, μόνο για να διεισδύσει η πραγματικότητα του κόσμου. Για τον George HW Bush, ήταν η εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ. Για τον Μπιλ Κλίντον, η κρίση ήρθε στα Βαλκάνια. Ο Τζορτζ Μπους αντιμετώπισε τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και ο Μπαράκ Ομπάμα πήγε από τον «τερματισμό των ανόητων πολέμων» στη στρατιωτική συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών τόσο στη Λιβύη όσο και στη Συρία. Το ότι ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν μια εξαίρεση οφείλεται περισσότερο στη στρατηγική σύγχυση και στην επιθυμία να κατευνάσουν τους αυτοκράτορες παρά την έλλειψη απειλών. Δυστυχώς, για τον Τζο Μπάιντεν, αυτό σημαίνει ότι θα αντιμετωπίσει κρίσεις που έχουν φρενάρει και μεταθεθεί για τέσσερα χρόνια.
Οι Αμερικανοί μπορεί να χαρακτηρίσουν την Κίνα, τη Ρωσία, τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν ως τις κορυφαίες ξένες προκλήσεις τους, αλλά το τεστ που πιθανότατα θα πρέπει να αντιμετωπίσει ο Μπάιντεν είναι η αυξανόμενη πρόκληση που θέτει η Τουρκία στο διεθνές δίκαιο, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο. Η επιδοκιμασία του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τόσο από τον Τραμπ όσο και από τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, η πρώτη λόγω άγνοιας και της τελευταίας από φόβο, έχει ενθαρρύνει μόνο τον Ερντογάν να βλέπει τους αντιπάλους του ως αδύναμους, να διασχίζουν πιο ακραίες θέσεις και να αυξάνουν την επιθετικότητα περιοχή.
Πριν από τέσσερα χρόνια, η Τουρκία κατέλαβε μόνο τη βόρεια Κύπρο. Ο Ερντογάν και οι βοηθοί όπως ο Egemin Bagıs (τώρα πρέσβης της Τουρκίας στην Τσεχική Δημοκρατία) απείλησαν τις προσπάθειες της κυπριακής κυβέρνησης να εκμεταλλευτεί τα υπεράκτια αποθέματα φυσικού αερίου, αλλά στην πράξη δεν έκανε τίποτα. Τώρα τα τουρκικά ναυτικά πλοία παρενοχλούν τακτικά την κυπριακή και διεθνή ναυτιλία στα κυπριακά ύδατα, τα τουρκικά σεισμικά πλοία εξερεύνησης παραβιάζουν τα κυπριακά και ελληνικά ύδατα, και οι Τούρκοι έχουν μετακομίσει στη Βάροσα, μια παραθεριστική πόλη από την οποία εκδίωξαν Έλληνες ιδιοκτήτες πριν από δεκαετίες.
Αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη και τα ναυτικά σκάφη απειλούν το Καστελόριζο και η Τουρκία διεκδικεί τώρα τα νερά της Κρήτης. Τουρκικές και τουρκικές υποστηριζόμενες δυνάμεις εισέβαλαν επίσης και έχουν καθαρίσει εθνοτικά την συνοικία Afrin της Συρίας, και έχουν προσαρτήσει αποτελεσματικά άλλες πόλεις στη βόρεια Συρία. Στο Ιράκ, τα τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν χωρικούς Yezidi στην περιοχή Sinjar, μια περιοχή που έχει ήδη τραυματιστεί από το Ισλαμικό Κράτος. Η Τουρκία έστειλε επίσης Σύριους μισθοφόρους, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που συνδέονται με την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος, στη Λιβύη και το Αζερμπαϊτζάν, και έχει χρησιμοποιήσει τις δικές της ειδικές δυνάμεις για να πολεμήσει τους Αρμένιους στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Ο Ερντογάν αμφισβητεί ανοιχτά τη νομιμότητα της Συνθήκης της Λωζάνης. Με απλά λόγια, η εχθρότητα του Ερντογάν προς την κυριαρχία των γειτόνων του και η φιλελεύθερη τάξη μετά τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο τον βάζει στη συντροφιά του Βλαντιμίρ Πούτιν και του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς παρά σε οποιονδήποτε Ευρωπαίο δημοκρατικό ηγέτη. Καθώς η οικονομία της Τουρκίας κατακλύζεται, ο Ερντογάν πιθανότατα θα εκτοξεύσει τόσο την πολεμική του όσο και την επιθετικότητά του για να αποσπάσει την προσοχή των Τούρκων από την καταστροφή που ήταν η οικονομική του διαχείριση.
Είναι αυτή η δυναμική που πιθανότατα θα αναγκάσει τον Μπάιντεν να επικεντρωθεί πιο άμεσα στην Ανατολική Μεσόγειο. Εδώ, πέρα από την κομματική διαφωνία που σηματοδοτεί σήμερα την Ουάσινγκτον, ο Μπάιντεν μπορεί να βασιστεί στην κληρονομιά που άφησε ο Τραμπ και ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο. Ο στρατηγικός διάλογος με την Ελλάδα και την Κύπρο θα συνεχιστεί υπό τον Μπάιντεν. Η μερική άρση του Πομπέο από το στρατιωτικό εμπάργκο στην Κύπρο έγινε πρωτοσέλιδα, αλλά, στην πράξη, ήταν πιο συμβολικό παρά ουσιαστικό. Ο Μπάιντεν, ωστόσο, μπορεί να της δώσει ουσία και να παρέχει τον εξοπλισμό και την τεχνολογία που χρειάζεται η Κύπρος για να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Περιμένετε ότι ο κόλπος της Σούδας θα γίνει ένα γνωστό όνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες, τόσο οικείο στους Αμερικανούς όσο και η αεροπορική βάση Ramstein ή η Οκινάουα.
Η επιείκεια του Τραμπ για τον Ερντογάν επέτρεψε στον Τούρκο ηγέτη να διαφύγει της ευθύνης για τις πράξεις του. Ο Ερντογάν πίστευε ότι το Κογκρέσο και το δικαστικό σώμα των ΗΠΑ δεν είχαν σημασία. Υπολογίστηκε στον Τραμπ για να εμποδίσει κυρώσεις ή να συνάψει συμφωνίες σε δικαστικές υποθέσεις βραχυκυκλώματος. Η ομάδα του Μπάιντεν δεν θα έχει καμία ανοχή για τέτοιες ενέργειες. Η Τουρκία ή τα τουρκικά ιδρύματα θα αντιμετωπίσουν κυρώσεις για τις συναλλαγές του Ερντογάν με τη Ρωσία και τις οικονομικές παρατυπίες των τουρκικών τραπεζών. Κατά ειρωνικό τρόπο, ενώ η Τουρκία μπορεί να τις απορροφήσει πιο εύκολα υπό τον Τραμπ, η ευθραυστότητα της οικονομίας της Τουρκίας σήμερα θα ενισχύσει τον αντίκτυπό τους. Ο Ερντογάν μπορεί να παραπονεθεί, αλλά μόνο ένας μικρός αριθμός βουλευτών θα ακούσει. Πριν από είκοσι χρόνια, η τουρκική πρεσβεία είχε την ίδια επιρροή με τη Γερμανία ή τη Γαλλία. Σήμερα, είναι τόσο σημαντική όσο το Μαλάουι ή η Μαυριτανία.
Πλησιάζει μια διπλωματική και οικονομική σύγκρουση. Ο Ερντογάν θα δοκιμάσει τον Μπάιντεν στην Ανατολική Μεσόγειο. Μπορεί να δει στο Μπάιντεν έναν γέρο πέρα από τον πρωταρχικό του, αλλά δεν πρέπει να υποτιμά την αποφασιστικότητα του νέου προέδρου και της ευρύτερης ομάδας του να διατηρήσει σταθερή. Αν μόνο ο Τραμπ ή ο Ομπάμα είχαν ενεργήσει παρόμοια, ο κίνδυνος στην Ανατολική Μεσόγειο δεν θα μπορούσε ποτέ να είχε γίνει τόσο σοβαρός.
Ο Μάικλ Ρούμπιν είναι κάτοικος ακαδημαϊκού στο American Enterprise Institute.