Η κυβέρνηση έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της ενάντια στην κριτική εκ μέρους των μερών σχετικά με τον χειρισμό του Κυπριακού, παρόλο που μπορεί να ασχολείται με αυτό πολύ συχνά. Αυτό που δεν είναι τόσο αποδεκτό είναι ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση υπερασπίζεται αυτήν την κριτική, κατηγορώντας τον κριτικό της, τον Akel, ότι «προκαλεί βλάβη στην εθνική μας υπόθεση».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Κυριάκος Κούσιος εξέδωσε γραπτή δήλωση επίθεση στον Άκελ την Κυριακή και επανέλαβε προφορικά την κριτική του στις ραδιοφωνικές εκπομπές της Δευτέρας. Το θέμα του ήταν αν ο Akel γνώριζε τη ζημιά που έκανε. «Αναρωτιόμαστε πραγματικά τι εξυπηρετεί αυτό και τι προσπαθούν να επιτύχουν ο Άνδρος Κυπαράνου και ο Άκελ, πριν από την άτυπη διάσκεψη στη Γενεύη, κατηγορώντας εκ των προτέρων τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την ελληνοκυπριακή πλευρά για πιθανό αδιέξοδο», ρώτησε γραπτώς.
Δεν εξήγησε, ωστόσο, πώς ο Άκελ προκαλούσε βλάβη στην εθνική μας υπόθεση, διότι πρόκειται για μια αφηρημένη κατηγορία που πάντα χρησιμοποιείται ως αντίδραση στην κριτική για το Κυπριακό. Ο Νίκος Αναστασιάδης, ως ηγέτης της Disy το 2004, κατηγορήθηκε ότι ντροπιάζει τη χώρα του διεθνώς αφού ανέφερε τη χρήση της τακτικής εκφοβισμού από την κυβέρνηση Παπαδόπουλου εναντίον υποστηρικτών του σχεδίου Ανάν πριν από το δημοψήφισμα. Κατηγορήθηκε επίσης ότι μιλούσε «σαν Τούρκος» από την κυβέρνηση.
Αυτό μπορεί να ήταν πολύ πιο άσχημο από αυτό που είπε ο Κούσιος, αλλά η συλλογιστική και το κίνητρο είναι πολύ παρόμοια. Είναι ο τρόπος της κυβέρνησης όχι μόνο να σιγήσει τους κριτικούς της, αλλά και να δυσφημίσει τις απόψεις τους ως αντίθετες προς το εθνικό συμφέρον, το οποίο ορίζει η κυβέρνηση. Πρόκειται για τακτικές που χρησιμοποιούνται συνήθως από αυταρχικά καθεστώτα και δεν έχουν θέση σε μια δημοκρατική χώρα που σέβεται την ελευθερία του λόγου και την ανοιχτή πολιτική συζήτηση.
Ο Αναστασιάδης έχει απόλυτο δικαίωμα να ορίσει το εθνικό συμφέρον, αλλά ο Άκελ και οποιοσδήποτε άλλος έχουν το δικαίωμα να το αμφισβητήσουν και να το αμφισβητήσουν χωρίς να κατηγορηθούν ότι βλάπτουν την εθνική υπόθεση. Αυτός είναι απλώς ένας τρόπος αποφυγής της συζήτησης, μια χρήσιμη τακτική όταν μια πλευρά δεν έχει πολύ ισχυρή υπόθεση. Ο Άκελ, ως κόμμα της αντιπολίτευσης, έχει την υποχρέωση να αμφισβητήσει τη θέση της κυβέρνησης και να ασκήσει πίεση στον Αναστασιάδη σχετικά με την άτυπη διάσκεψη, εάν φοβάται ότι δεν θα συνεχίσει την ανακάλυψη με ενθουσιασμό.
Πηγαίνουν οι μέρες που όλοι έδειξαν σεβασμό στον πρόεδρο και τον χειρισμό του για το Κυπριακό. Εάν υπήρχαν περισσότερες αμφιβολίες και κριτική για διαδοχικούς προέδρους από πολιτικά κόμματα που έχουν δεσμευτεί να διευθετήσουν, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε συμφωνία όταν οι συνθήκες ήταν πολύ πιο ευνοϊκές από ό, τι σήμερα.
Αν ο Anastasiades είχε υποστεί μεγαλύτερη πίεση από πάρτι το 2017, θα μπορούσε να είχε σκεφτεί δύο φορές πριν εγκαταλείψει τον Crans-Montana.