Η Αλεξία είναι μια από τις πιο αγαπημένες, αξιοπρεπείς και ολόκληρες τραγουδιστές της γενιάς και του είδους της. Για χρόνια κινήθηκε με μέτρια, μετριοπαθή, αποφεύγοντας τον φανατισμό, αρνούμενη να κάνει την προσωπική του ζωή έναν φτηνό τρόπο για να διατηρήσει την εικόνα του μοντέρνα. Τα βρίσκω όλα αξιέπαινα.
Όπως όλοι οι άλλοι, ωστόσο, η Αλεξία απέτυχε επίσης άθλια πρόσφατα. Έκανε λανθασμένη δήλωση σχετικά με την επιλογή του τραγουδιού στην Eurovision. Όχι για τον διάβολο των θεολόγων, αλλά για την «αδικία» της μη εκπροσώπησης των Κυπρίων καλλιτεχνών στον διαγωνισμό.
Αυτή η δήλωση, χωρίς αμφιβολία, είχε ακροατήριο, επειδή διεγείρει τα αντανακλαστικά αυτοάμυνας, κολακεύει τον τοπικό της πύλης μας, ανταποκρίνεται τέλεια σε ισχυρά στερεοτυπικά μυστικά.
Κινούμενη δύναμη
Ήταν εύκολο να αντιταχθώ στον κατά τα άλλα σεβαστό Κυπριακό τραγουδιστή ότι χιλιάδες άλλοι Κύπριοι οφείλουν την επιτυχία της σταδιοδρομίας τους στις ανοιχτές πόρτες που βρήκαν στην Ελλάδα և αλλού. Στις χώρες που τους έδωσαν ίσες ευκαιρίες, τις μελέτησαν (πολλές στην πραγματικότητα με γενναιόδωρες υποτροφίες), ενθαρρύνθηκαν να ξεχωρίσουν, να κάνουν το καλύτερο δυνατό, σε αντίθεση με τη θλιβερή Κύπρο.
Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι τα ατελείωτα επιχειρήματα κατά της λανθασμένης δήλωσης. Το θέμα είναι ότι αυτό, όπως και οι άλλες ατελείωτες προσεγγίσεις μας κάθε μέρα, είναι το «λογικό» αλλά στην πραγματικότητα παραμορφωμένο αποτέλεσμα της επίμονης απομόνωσης. Ποιο, ανεξάρτητα από το πόσο παράλογο ή καταστροφικό, είναι ένα ισχυρό μέρος της ατομικής, συλλογικής σκέψης και συμπεριφοράς μας. Με αμέτρητα αρνητικά αποτελέσματα.
Υποφέρουν από απομόνωση
- Μας κάνει να δούμε τι ζούμε καθημερινά ως κανόνας, κατά κανόνα, λογικά σωστό. Μας κλείνει τόσο πολύ που θεωρούμε τη δυνατότητα της ζωής να είναι η μόνη δυνατότητα. Αυτό περιορίζει την ικανότητα να βλέπει τα πράγματα δημιουργικά σε όλα τα επίπεδα.
- Δημιουργείται ακόμη χειρότερη κατάσταση, καθώς η σύγχρονη απομόνωση συνδέεται με τον ιστορικό ιδεολογικό κυπριακό, ο οποίος ήταν πολύ διαφορετικός. , Το έκανε αφού υπερασπίστηκε το φλογερό δικαίωμα. Αλλά όταν αυτές οι ιστορικές σκέψεις έρχονται τώρα, από παρανόηση, για να εξυπηρετήσουν τη σημερινή απομόνωση, έχουμε μια εσωτερική κατάρρευση της κοσμικής δυναμικής. Οι πόρτες και τα παράθυρα στον εξωτερικό κόσμο κλείνουν.
- Όταν τα δύο παραπάνω συνδυάζονται, τότε κάθε ανοησία γίνεται αποδεκτή ως φυσιολογική, αρκεί να αγγίξετε την «παράδοση», το «συνηθισμένο» πράγμα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, κανένα κόμμα, κανένας πολιτικός (ακόμη και η Αριστερά ή η Φιλελεύθερη Δεξιά) δεν βλέπει κανένα λόγο να διαφωνήσει δημόσια με τα φωνάζοντας πράγματα, επειδή είναι “συνηθισμένα”. Για παράδειγμα, χιλιάδες πολίτες κάλεσαν και μύριζαν για να πληρώσουν για τις παντόφλες του νεκρού.
- Διαφωνία, διαφωνητική διαμαρτυρία διαρκεί πάντα τρία βήματα πίσω από το καθεστώς. Αυτό είναι αρκετά συχνά για να βάλετε στερεότυπα ή απειλές στο τραπέζι για να τα διατηρήσετε αναποτελεσματικά. Η Κύπρος έχει γίνει ένα διεθνές παράδειγμα αποφυγής, μια τέτοια επίθεση όπως «οι αλλοδαποί μας σχεδιάζουν, τους υπηρετείτε» ή «τώρα επικρατεί η αδιαλλαξία της Τουρκίας της Κύπρου» είναι αρκετό για σχεδόν οποιονδήποτε αμφισβητεί την παραίτηση της κυβέρνησης, την τροποποίηση του Συντάγματος. ή ακόμη και συμμόρφωση με το νόμο.
Η απομόνωση σημειώνει πρόοδο στην Κύπρο և Οι αλλαγές μοιάζουν με φτωχές μαύρες γυναίκες του Μισισιπή τη δεκαετία του 1950 που ήθελαν ίσα δικαιώματα στην εκπαίδευση. Το ερώτημα είναι τόσο λογικό, αλλά τόσο εξωπραγματικό.
παρενέργεια
Η απομόνωση είναι ο αδελφός της απόλυτης ανασφάλειας, ο ξάδερφος του ανοιχτού ή μυστικού ρατσισμού. Εκείνοι που έχουν οικοδομήσει μια οικονομική-πολιτική σταδιοδρομία στην απομόνωση στρατολογούν σταθερά τις άλλες δύο. Με αυτόν τον τρόπο διατηρούν την επιρροή τους στην κοινωνία. Έτσι, «πείθουν» τους πολίτες, τους δημοσιογράφους, τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης ότι όλα όσα επιτρέπονται είναι αρκετά για να μην αγγίζουν ή να απειλούν τη στενή «κανονικότητα». Παράδειγμα:
α) Δημοσκοπήσεις և Η ατμόσφαιρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να αποκαλύψει σχεδόν συλλογικό θυμό για τη διαφθορά, αλλά οι περισσότεροι πολίτες προβληματίζονται σχετικά με το εάν οι ηγέτες της πρέπει να παραιτηθούν και να «υπερασπιστούν τη δικαιοσύνη». Το κουδούνι της “αστάθειας” χτύπησε στα αυτιά τους, υποδηλώνοντας κάτι τέτοιο. Ως αποτέλεσμα, ούτε η κυβέρνηση ούτε οποιοσδήποτε άλλος που είναι πραγματικά υπεύθυνος πιέζεται να παραιτηθεί.
β) Πολλές φορές συγχέουμε τα πράγματα · πιστεύουμε ότι από τότε που φυλακίστηκε ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, ο Δήμαρχος, ο πρώην Κυβερνήτης της Κεντρικής Τράπεζας, το ίδιο μπορεί να ειπωθεί σε όλα τα επίπεδα. Ξεχνάμε ότι φυλακίστηκαν επειδή πληρούσαν τρεις προϋποθέσεις. Εντοπίστηκαν μόνες τους σε παράνομες δραστηριότητες (εκτός του κεντρικού νόμιμου συστήματος οικοδόμησης), όταν αυτό το σύστημα τους έδιωξε (αν δεν ήταν κεντρικοί “παίκτες”), όταν εμφανίστηκαν ορισμένοι ισχυροί άνθρωποι που ήθελαν να τους “τρώνε” χωρίς να βασίζονται σε αυτούς.
γ) Η απομόνωση, η ανασφάλεια και ο κρυμμένος ρατσισμός είναι ο σύνδεσμος μεταξύ της εσωτερικής κατάστασης (διασυνδεδεμένη οικονομική-θεσμική δύναμη του καθεστώτος) և Το Κυπριακό. Σχηματίζουν ένα αμοιβαία ενισχυτικό δίδυμο, το οποίο τελικά αναπαράγει τη στασιμότητα και στα δύο. Στην πραγματικότητα, εάν το ένα “κάμψεις” »επιτρέπει την αλλαγή, θα σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους της στασιμότητας στο άλλο.
Αντίδοτο
Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι άλλοι παράγοντες θεωρούν παράλογες και αντιφατικές τις αιτιολογίες των τελευταίων ετών του Κυπριακού. Υιοθετήστε τα «ψηφίσματα» της ομοσπονδίας για δεκαετίες, αλλά στην πράξη μασάμε τα λόγια μας για την πολιτική ισότητα, που περιλαμβάνουν και τα δύο. Όντας μέλος της ΕΕ με ομοσπονδιακά προνόμια, αλλά στην Κύπρο θέλουμε η πλειοψηφία να κυβερνά ανεξέλεγκτα. Για να μετακινήσουμε τη γη και τον ουρανό να είναι κάτω από την ασφαλή προστασία της ΕΕ, αλλά να δηλώσουμε ότι αισθανόμαστε ανασφαλείς για την Τουρκία, γι ‘αυτό προτιμούμε να της δώσουμε το ήμισυ της Κύπρου. Αυτές είναι όλες απίστευτες παρενέργειες της απομόνωσης.
Το μόνο αντίδοτο είναι η ενίσχυση των απλών ήχων. Από άτομα που δεν στοιχηματίζουν ποτέ στην απομόνωση, φοβούνται είτε να γίνουν πλούσιοι είτε να υπηρετήσουν την πολιτική τους σταδιοδρομία. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν ο Ian Anis Kasoulidis στην τελευταία διαδικτυακή εκδήλωση του ΟΠΕΚ. Ακριβώς επειδή έχει μια αντι-απομόνωση և νοοτροπία, παρέχει απλές և πρακτικές προτάσεις-λύσεις σε κάθε φοβία που αναπτύσσεται από Ελληνοκύπριους և κυπριακή απομόνωση.
Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι. Απλώς πρέπει να κάνετε πιο διακριτική διάκριση με τη βοήθεια που παρέχετε σε άλλους ανθρώπους.
.Τσάντα:
- Αντεπίθεση (1). Ο Averof Neofitu θέλει ειλικρινά μια λύση. Ωστόσο, η πρόταση του Κυπριακού համապատասխան τα αντίστοιχα μέτρα που έλαβε έχει επίσης ένα στοιχείο τακτικής αντεπίθεσης, σύμφωνα με τους βουλευτές. Αφαιρέστε το DISY από την απομόνωση ως το «κυβερνών» κόμμα που είναι υπεύθυνο για τη διαφθορά, ενισχύστε τα κενά στη σχέση AKEL-DIKO, կառավարության αφαιρέστε την κυβερνητική διαφθορά և εμπλοκή από τη δημόσια συζήτηση
- Αντεπίθεση (2). Μακροπρόθεσμα, η συνεχής εκροή παρενόχλησης / κακοποίησης βοηθά στο άνοιγμα της νοοτροπίας και της συμπεριφοράς του κοινού. Ο Halal, που είναι κυρίως η επικοινωνιακή αντεπίθεση του Υπουργού Δικαιοσύνης, μαζί με τις καθημερινές τηλεοπτικές του εμφανίσεις. Χαλάλ
- Αντεπίθεση (3). Η λογική αξιολόγηση των πραγμάτων από τους μέτριους ανθρώπους κάνει τη σιωπηλή αντεπίθεση. Με εξαίρεση τις μικρές ομάδες πάθους, το κοινό παρέμεινε αδιάφορο στις απαιτήσεις του τραγουδιού της Eurovision. Η απομάκρυνσή του πριν από μερικές δεκαετίες θα ήταν «κοινωνική απαίτηση». Και θα το έπαιρνε σε λίγες μέρες.