Οι εκπρόσωποι του Αριστερού Κινήματος και της Αριστεράς (από το νότο της Κύπρου) συγκεντρώθηκαν στις διαδικτυακές συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν στις 29 Νοεμβρίου και 21 Δεκεμβρίου 2020, συζητώντας την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στην Κύπρο και τον κόσμο και θα συνεχίσουν να συζητούν, να ανταλλάσσουν ιδέες και Συμφώνησαν να καθιερώσουν θέσεις και να αναλάβουν κοινές δράσεις για να διασφαλίσουν τον κοινό αγώνα για τον σοσιαλισμό και την επανένωση της Κύπρου σε ένα κοινό κράτος για Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους και άλλες εθνικές ή εθνικές ομάδες στο νησί.
Η δήλωση που έγινε περιλάμβανε τις ακόλουθες δηλώσεις:
«Κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων, φτάσαμε σε παρόμοιες ή ίδιες θέσεις που αποφασίσαμε να θέσουμε γραπτώς για να βοηθήσουμε και να καθοδηγήσουμε τον μελλοντικό σχεδιασμό των δράσεων που αναλαμβάνουμε τόσο μεμονωμένα όσο και από κοινού. Η παρούσα δήλωση θα είναι ανοιχτή σε συζήτηση και μπορεί να τροποποιηθεί με κοινή συμφωνία μεταξύ των δύο οργανισμών οποιαδήποτε στιγμή, όταν κρίνεται απαραίτητη οποιαδήποτε αλλαγή.
Η πολιτική κατάσταση γίνεται όλο και πιο ασταθής τόσο στο βόρειο όσο και στο νότιο τμήμα της Κύπρου, και οι κυβερνώντες ελίτ παρασύρονται από τη μια κρίση στην άλλη. Η οικονομική κρίση που συνεχίζεται μετά την οικονομική κρίση το 2008 ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης επιδεινώνεται και επιδεινώνεται λόγω της επιδημίας COVID-19.
Η ηγεσία της Δεξιάς είναι υπεύθυνη για την αποτυχία να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά και βιώσιμα την κρίση στην υγεία και τον αντίκτυπο της οικονομίας τόσο πολύ. Αυτό οδήγησε σε ταχεία απώλεια εμπιστοσύνης σε όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς. Αυτή η απώλεια εμπιστοσύνης επιδεινώνεται επίσης από την εκτεταμένη διαφθορά που γίνεται ολοένα και πιο εμφανής στις μάζες. Επομένως, αυτή η κατάσταση οδηγεί επίσης σε αύξηση των αυταρχικών μέτρων που επιβάλλονται από κυβερνήσεις που συνειδητοποιούν ότι έχουν χάσει την κυριαρχία τους στην κοινωνία και ότι κινδυνεύουν να καταρρεύσουν.
Στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, η κυβέρνηση της Άγκυρας και του Ταγίπ Ερντογάν προσπαθούν να εντείνουν τις προσπάθειές τους για την επιβολή αντιδραστικής πολιτικής και τρόπου ζωής στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Αυτό συνοδεύεται από άνευ προηγουμένου οικονομική πίεση στο βόρειο τμήμα της Κύπρου και απόπειρες επιβολής δημογραφικών, πολιτικών και πολιτιστικών αλλαγών για την καταστολή και την εξάλειψη της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Για το σκοπό αυτό, επιθετικές και επεκτατικές πολιτικές χρησιμοποιούνται και η αναζήτηση λύσης βάσει διζωνικής και δικοινοτικής Ομοσπονδίας για το Κυπριακό προσπαθεί να σαμποτάρει. Αυτή η κατάσταση διατηρείται με την κινητοποίηση των ακροδεξιών και φασιστικών παραγόντων και ταυτόχρονα προσπαθώντας να διασφαλίσει τη σταθερότητα του αυτονομιστικού καθεστώτος που αγωνίζεται με τις κρίσεις του.
Στα νότια της Κύπρου, η εθνικιστική πολιτική κερδίζει έδαφος, υποστηριζόμενη από την κυβέρνηση Αναστασιάδη και τους υποστηρικτές της στην ευρύτερη ελληνοκυπριακή δεξιά. Η διαφθορά, που επισημαίνεται από τις αποκαλύψεις του σκάνδαλου του Golden Passport, αποκαλύπτει τον κυνισμό των κυβερνώντων ελίτ που ενθάρρυναν την εθνικιστική ρητορική και έκαναν τον σφετερισμό του εθνικού πλούτου από τους ίδιους, τους στενούς συγγενείς και τους φίλους τους. Από τη μία πλευρά, η εμπιστοσύνη του λαού χάνεται, από την άλλη πλευρά, γίνονται ξεδιάντροπες προσπάθειες για τον έλεγχο κάθε σημείου του κρατικού μηχανισμού, όλων των κοινωνικών και δημόσιων θεσμών και γενικά όλων των εφημερίδων, των εκδόσεων και των οργανισμών μαζικής ενημέρωσης.
Επιπλέον, οι διζωνικοί και δικοινοτικοί στόχοι της Ομοσπονδίας προσπαθούν να σαμποτάρουν σε δικοινοτικές συνομιλίες. Η εθνικιστική προπαγάνδα και η ακροδεξιά, η φασιστική και η Εκκλησία, ενώ συνεχίζουν να κινητοποιούνται για να ενθαρρύνουν τον ελληνικό εθνικισμό, την αδιαλλαξία της Τουρκίας και το ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον χρησιμοποιώντας την επιλογή των Τατάρων βρίσκονται στο Βορρά προσπαθεί να δικαιολογήσει την αποτυχία επίλυσης του Κυπριακού.
Και οι δύο οργανώσεις πιστεύουν ότι η Αριστερά θα πρέπει να γυρίσει την πλάτη της στην κοφορμιστική πολιτική προς την κυρίαρχη εθνικιστική ιδέα. Κάθε προσπάθεια συμμαχίας με τη Δεξιά πρέπει να βασίζεται σε σαφώς καθορισμένους στόχους και να είναι συμβατή με τις φιλοδοξίες της εργατικής τάξης και του προγράμματος της Αριστεράς. Η εθνικιστική σκέψη και οι παραχωρήσεις προς τις εθνικιστικές δυνάμεις είχαν ιστορικά πάντα καταστροφές για την Αριστερά, για τον λαό της Κύπρου και γενικότερα για την ανθρωπότητα. Θα προσπαθήσουμε να προωθήσουμε πολιτικές που θα αποτελέσουν τη βάση για τον κοινό αγώνα της Αριστεράς και στις δύο πλευρές του νησιού, εργαζόμενοι για ένα καλύτερο μέλλον στην Κύπρο με στόχο μια διζωνική και δικοινοτική Ομοσπονδία.
Με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό και την ελεύθερη έκφραση ιδεών, προγραμμάτων και δράσεων, στοχεύουμε στην ευρύτερη δυνατή συνεργασία μεταξύ όλων των κλάδων της Αριστεράς της Κύπρου. Όσον αφορά το Κυπριακό, στο πλαίσιο των στόχων της επέκτασης των κοινών στόχων και της ανάπτυξης κοινής κατανόησης και προγραμμάτων που θα υποστηρίξουν τον στόχο μας μιας ενοποιημένης Ομοσπονδιακής Κύπρου με μία κυριαρχία, μία υπηκοότητα και μία διεθνή εκπροσώπηση, βασισμένη στην πολιτική ισότητα, Υποστηρίζουμε όλες τις ενέργειες. Οι διαφορές απόψεων πρέπει να αναγνωριστούν και να συζητηθούν ανοιχτά προκειμένου να δημιουργηθεί μια κοινή αντίληψη. Μικρές διαφορές απόψεων δεν πρέπει να εμποδίζουν τη συλλογική δράση σε θέματα επί των οποίων έχει επιτευχθεί συμφωνία.
Η διαδικασία διαπραγμάτευσης πρέπει να ξεκινήσει με βάση το πλαίσιο Guterres. Η εφαρμογή μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης πρέπει να ξεκινήσει παράλληλα με ολοκληρωμένες διαπραγματεύσεις επίλυσης.
Η δημιουργία ενός Αριστερού Προγράμματος είναι απαραίτητη για τη διαμόρφωση πολιτικών και τη δημιουργία συνεργασιών με δυνάμεις πέρα από την Αριστερά. Κατά συνέπεια, και οι δύο οργανισμοί Η Αριστερά και το Κυπριακό Υποστηρίζει τα συνέδριά της και συμμετέχει σε πλατφόρμες όπως η Δικοινοτική Ενωμένη Κύπρος Πρωτοβουλία.
Οι δύο οργανισμοί θεωρούν απαραίτητο το κοινό έργο της Αριστεράς και στις δύο κοινότητες για την επίτευξη των στόχων μας. Οι χωριστές μελέτες μπορούν να παράγουν μόνο περιορισμένα αποτελέσματα και κινδυνεύουν συνεχώς να υποτάξουν σε εθνικιστικούς τρόπους σκέψης και να δημιουργήσουν μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ της Ελληνοκυπριακής και της Τουρκοκυπριακής Αριστεράς.
Η φωνή του νησιού
