Μια γυναίκα που αγόρασε ένα κουτάβι κατά τη διάρκεια του κλειδώματος παραδέχτηκε ότι δεν ήταν προετοιμασμένη για τις προκλήσεις της κατοχής ενός σκύλου κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Η Erica, 36 ετών, που ζει μόνη της σε ένα μικρό διαμέρισμα στο νότιο Λονδίνο, εργάζεται στο σπίτι ως ψηφιακός διαχειριστής από τότε που ξεκίνησε η πανδημία και τον Σεπτέμβριο υιοθέτησε το μείγμα τεριέ Peanut 10 μηνών.
Αφού του είπαν ότι δεν ήταν «ιδανική υποψήφια», ενώ προσπαθούσε να επιστρέψει ένα κουτάβι στο Ηνωμένο Βασίλειο – με ένα μικρό σπίτι και χωρίς κήπο – η Erica στράφηκε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα που εργάζονταν στο εξωτερικό και έσωσε το Peanut από την Κύπρο.
Αν και χαίρεται για την απόφασή της να υιοθετήσει το Φυστίκι, η Erica λυπάται που δεν προετοιμάστηκε σωστά για την κατοχή ενός σκύλου, παραδεχόμενη ότι μερικές φορές ανησυχεί ότι το ζώο δεν έχει τη ζωή που θέλει με λίγο χώρο για να τρέξει.
Έχει επίσης απογοητευτεί με την αργή προπόνηση και την ανυπακοή του Peanut, λέγοντας στη FEMAIL ότι δεν περίμενε ότι το ζώο θα είχε τόσο οικονομική επιβάρυνση με £ 60 και £ 100 το μήνα.
Η Erica, 36 ετών, που ζει μόνη της σε ένα μικρό διαμέρισμα στο νότιο Λονδίνο, υιοθέτησε το 10-year-old terrier mix Peanut τον Σεπτέμβριο
Η Erica ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα χωρίς κήπο, αλλά φροντίζει να πάρει το νέο της κατοικίδιο σε μεγάλες βόλτες στα γύρω πάρκα
Παρ ‘όλα αυτά, λέει ότι η υιοθέτηση του Peanut βοήθησε σημαντικά την ψυχική της υγεία έναντι της πανδημίας και ότι προσπάθησε να σχεδιάσει το Peanut μετά την πανδημία αποφασίζοντας να εργαστεί από το σπίτι τις περισσότερες ημέρες.
«Δεν έκανα πάρα πολύ έρευνα για τα σκυλιά ως τέτοια», είπε η Erica, «Πάντα ήμουν γύρω από τα σκυλιά και ήδη ήξερα πολλά (ή έτσι σκέφτηκα!). Αλλά έκανα την έρευνά μου για τα φιλανθρωπικά ιδρύματα που ήθελα να βοηθήσω στην υποστήριξη της υιοθέτησής μου.
«Φυσικά, προσπάθησα να επιστρέψω ένα σκυλί ήδη στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά καθώς δεν έχω μεγάλο σπίτι ή δικό μου κήπο, μου είπαν ότι« δεν είμαι ο ιδανικός υποψήφιος »για υιοθεσία σκύλου.
«Αντίθετα, υπάρχουν μερικές απίστευτες φιλανθρωπικές οργανώσεις που εργάζονται για να επιστρέψουν αδέσποτα και εγκαταλελειμμένα σκυλιά από όλο τον κόσμο, εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο».
Παρόλο που χαίρεται για την απόφασή της να υιοθετήσει το Φυστίκι, η Erica λυπάται που δεν προετοιμάστηκε σωστά για την κατοχή ενός σκύλου, παραδεχόμενη ότι ανησυχεί ότι το Peanut μπορεί να μην έχει αρκετό χώρο
Παρ ‘όλα αυτά, λέει ότι η υιοθέτηση του φυστικιού βοήθησε σημαντικά την ψυχική της υγεία έναντι της πανδημίας
Πρόσθεσε: «Λυπάμαι που δεν προετοιμάστηκα σωστά. Ανησυχώ ότι δεν του δίνω τη ζωή που θέλει εδώ στο μικρό μου διαμέρισμα, αλλά περιβάλλεται από πάρκα και αυτά τα πάρκα είναι γεμάτα κουτάβια τώρα. Έχει λοιπόν μια υπέροχη ζωή εδώ, πολύ καλύτερη από την προηγούμενη ζωή του ».
Νωρίτερα αυτό το μήνα αναφέρθηκε ότι εκατοντάδες «κουτάβια κλειδώματος» μεταπωλούνται ή παραδίδονται σε κέντρα διάσωσης, επειδή οι κοντόφθαλμοι ιδιοκτήτες αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν μόνο μήνες μετά την αγορά τους.
Οι πωλητές έχουν πλημμυρίσει ιστότοπους κατοικίδιων ζώων με διαφημίσεις για σκύλους ηλικίας μεταξύ έξι και 12 μηνών, με πολλούς να παραδέχονται ότι είτε δεν έχουν το χρόνο είτε τα χρήματα για να τους φροντίσουν.
Επιπλέον, έρευνα από εμπειρογνώμονες ευεξίας κατοικίδιων ζώων Itch αποκάλυψε ότι σχεδόν τα τρία τέταρτα των βρετανών που ρωτήθηκαν που έφεραν ένα «κουτάβι κλειδώματος» ανησυχούν ότι το κατοικίδιο ζώο τους θα έχει προβλήματα που σχετίζονται με το χωρισμό μόλις η ζωή επιστρέψει στην κανονική.
Η Erica προσπάθησε να προγραμματίσει τη μετά την πανδημία Peanut αποφασίζοντας να εργαστεί από το σπίτι τις περισσότερες μέρες όταν οι εργαζόμενοι επιστρέφουν με πλήρη απασχόληση στο γραφείο
Το Peanut ζούσε στην Κύπρο και είχε διασωθεί από τη φιλανθρωπική οργάνωση Underdog International αφού απομακρύνθηκε από ένα καταχρηστικό σπίτι μόλις 4 μηνών
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι το 40 τοις εκατό των νέων ιδιοκτητών σκύλων έχουν βιώσει λύπη για την αγορά τους, με έναν στους πέντε να μην συνειδητοποιεί το έργο που συνεπάγεται η ανατροφή και η φροντίδα ενός κουταβιού.
Πριν από την πανδημία, η Erica δεν πίστευε ποτέ ότι θα μπορούσε να πάρει ένα σκυλί, ζώντας σε ένα διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου με μόνο ένα μικρό μπαλκόνι και μετακινούμενο καθημερινά στο κεντρικό Λονδίνο.
Ήξερε ότι «δεν θα ήταν δίκαιο» να φροντίζεις μόνιμα ένα ζώο και θα χρησιμοποιούσε εφαρμογές όπως το Borrow My Doggy για να περνάς χρόνο με σκύλους όταν είχε ελεύθερο χρόνο.
Είπε στη FEMAIL: «Όταν έγινε φανερό το καλοκαίρι ότι η ζωή δεν θα επέστρεφε στο« κανονικό »και ότι το γραφείο επρόκειτο να μετατραπεί σε έναν ευέλικτο χώρο για εκείνους να έρθουν και να πάνε όπως και όταν θέλουν – καλά, εγώ πήρε την ευκαιρία να είμαι σπίτι όλη την ώρα και ξεκίνησε το κυνήγι ενός σκύλου διάσωσης για να με συντροφιά καθώς εργάζομαι από το σπίτι μέχρι το τέλος του χρόνου. ”
Το Peanut ζούσε στην Κύπρο και διασώθηκε από τη φιλανθρωπική οργάνωση Underdog International αφού απομακρύνθηκε από ένα καταχρηστικό σπίτι μόλις 4 μηνών.
Το ζώο είχε όλα τα απαραίτητα τρυπήματα στο εξωτερικό για να πάρει το διαβατήριό του για κατοικίδια ευρώ πριν έρθει στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου είχε εγγραφεί στους τοπικούς κτηνιάτρους της Erica.
Ωστόσο, η Erica συνειδητοποίησε σύντομα ότι η εκπαίδευση του Peanut θα ήταν πιο δύσκολη από ό, τι περίμενε, παραδέχτηκε ότι έχει κλαίει για τη βραδεία προπόνηση του κατοικίδιου της, την ανυπακοή του, την άρνησή του να φορέσει ένα λουρί ή να φάει το δείπνο του από ένα μπολ ».
«Υπάρχουν κάποια πράγματα με τα οποία χρειάζομαι βοήθεια, όπως το άγχος του λουριού και οι εντολές ανάκλησης», είπε η Erica.
«Είναι κυνηγόσκυλο και είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψει όταν υπάρχει το άρωμα ενός σκίουρου ή ενός αλεπού.
«Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να πάρουμε 1-2-1 στην πραγματική ζωή με έναν εκπαιδευτή, μόνο βιντεοκλήσεις που δεν με βοηθούν πραγματικά. Είμαι απελπισμένος για κάποια φυσική βοήθεια στην προπόνηση. ”
Η Erica δεν είχε ιδέα πόσο ακριβό θα ήταν το Peanut, αποκαλύπτοντας: «Από την ασφάλιση κατοικίδιων ζώων έως τα φαγητά μέχρι τις λιχουδιές και τα παιχνίδια, νέους οδηγούς όταν τα μασάει, σακάκια βροχής, κουβέρτες, χαριτωμένα *** Βλέπω στο διαδίκτυο, πιστεύω ότι περνάω μεταξύ 60 £ και 100 £ το μήνα σε αυτόν! ”
Παρά όλες τις προκλήσεις που έχει το Peanut, η Erica είπε για τη βαθιά επίδραση που είχε το ζώο στην ψυχική του υγεία, παρέχοντάς της «απόλυτη χαρά και ευτυχία» κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
«Ζω με άγχος ως σύμπτωμα λανθασμένης διάγνωσης ADHD και έτσι η πανδημία ήταν δύσκολη για πολλούς λόγους», είπε.
«Ζω μόνος μου και η φούσκα υποστήριξής μου ζει στην άλλη πλευρά του Νότιου Λονδίνου, οπότε ήμουν πολύ μόνος κατά τη διάρκεια του πρώτου κλειδώματος όταν ήταν πολύ νέο και τρομακτικό και μείναμε σπίτι για όλους εκτός από μία ώρα την ημέρα».
Παραδέχθηκε ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους ήθελε να υιοθετήσει το Peanut ήταν να αισθάνεται λιγότερο μοναξιά και να ωφελήσει την ψυχική της υγεία κατά τη διάρκεια του κλειδώματος.
«Μέρος του λόγου για να πάρει ένα σκυλί ήταν για παρέα, ο άλλος λόγος ήταν να βοηθήσω με την ψυχική μου υγεία που υπέφερε αρκετά άσχημα με ολόκληρη την« έλλειψη ζωής ».
«Μερικοί άνθρωποι ευδοκίμησαν στο κλείδωμα, άλλοι μόλις επέζησαν – είμαι πάρα πολύ στην τελευταία κατηγορία.
«Έτσι, το να έχω μαζί μου εδώ μου έδωσε ελπίδα, απόλυτη χαρά και ευτυχία και έναν λόγο να φεύγω από το σπίτι κάθε μέρα – πράγματα με τα οποία αγωνιζόμουν απεγνωσμένα προτού έρθει».
Η Erica παραδέχτηκε ότι μέρος του λόγου που ήθελε να υιοθετήσει το Peanut ήταν να αισθάνεται λιγότερο μοναξιά και να ωφελήσει την ψυχική της υγεία κατά τη διάρκεια του κλειδώματος
Όσο για το τέλος της πανδημίας, η Erica σκοπεύει να μείνει δουλειά από το σπίτι όλες εκτός από δύο ημέρες την εβδομάδα, με την Peanut να πηγαίνει σε σκυλάκι τις μέρες που βρίσκεται στο γραφείο.
«Εάν δεν ήμασταν κλειδωμένοι και έπρεπε να επιστρέψω στην πλήρη απασχόληση στο γραφείο, θα έπρεπε να τον στείλω στη φροντίδα σκυλάκι περισσότερο από ό, τι κάνω τώρα, δηλαδή 25 £ την ημέρα, και αυτό σίγουρα θα ήταν περισσότερο οικονομικής επιβάρυνσης για μένα. ”
Συνέχισε: «Αν δεν ήμασταν κλειδωμένοι, αλλά δούλευα ακόμα από το σπίτι, τότε οι διαφορές θα ήταν θετικές. Θα μπορούσαμε να κοινωνικοποιήσουμε περισσότερο, όχι μόνο στο πάρκο, θα μπορούσαμε να κάνουμε διακοπές φιλικές προς τον σκύλο, θα μπορούσαμε να πάμε στην παμπ και τις φιλικές προς τον σκύλο καφετέριες. Θα ήταν τέλειο.
«Αλλά, αν μιλάμε αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά και εξακολουθούσαμε να ζούμε σε έναν προ-Covid κόσμο, τότε δεν θα ήμουν σε θέση να υιοθετήσω το Peanut».