Ειδικός Σύμβουλος του Προέδρου Διεθνών Σχέσεων και Διπλωματίας και Μέλος της Επιτροπής Διαπραγματεύσεων Καθ. Δρ. Ο Χούσεϊν Ισιτσάλ είπε, «Η Ελλάδα και η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν είναι λύση, αλλά για παραχωρήσεις».
Ο Işıksal ανέλυσε τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο κατά την αξιολόγησή του στον Οργανισμό Anadolu.
Δηλώνοντας ότι ο κύριος παράγοντας της νέας δυναμικής στην περιοχή είναι τα βήματα που έλαβε η τουρκική πλευρά και η επιθυμία για συμφιλίωση, ο Işıksal είπε:
“Το πλοίο Oruc Reis της Τουρκίας θα αποσυρθεί ξεκινώντας με αυτήν τη νέα διαδικασία αξιολόγησης νησιών σχετικά με ένα τεχνικό πλαίσιο για τα προβλήματα που προκλήθηκαν από τη θάλασσα και πιθανές λύσεις στις 25 Ιανουαρίου, τεσσεράμισι χρόνια που πραγματοποιούν τις διερευνητικές συνομιλίες λόγω της έντασης μεταξύ των μερών που έρχονται αλλά το 2020 φάνηκε να συμφωνεί στην Κωνσταντινούπολη. Κέρδισε ακόμη μεγαλύτερη δυναμική με την κατασκευή του. Μετά από αυτές τις διαπραγματεύσεις, η τουρκική πλευρά και πάλι, με θετική προσέγγιση, ανακοίνωσε στον κόσμο το μήνυμα “Είναι δυνατόν να επιλυθούν όλα τα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένου του Αιγαίου, έχουμε πλήρη βούληση για αυτό, η περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα είναι προς το συμφέρον όλων” μέσω του ανώτατες αρχές του κράτους. Παρομοίως, η τουρκική πλευρά, η οποία υιοθέτησε μια πολύ θετική στάση απέναντι στον προγραμματισμό της ανεπίσημης διάσκεψης κουιντέτου στο Κυπριακό, συνέχισε τη θετική της προσέγγιση με το μήνυμα ότι εάν το θέμα πρέπει να επιτευχθεί, είναι μέσω νέων και δημιουργικών ιδεών.
Κοιτάζοντας την άλλη πλευρά του νομίσματος, η ελληνική πλευρά δεν θέλει όλα τα προβλήματα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο να βρίσκονται στο τραπέζι στις διερευνητικές συνομιλίες, τις οποίες ξεκίνησε δηλώνοντας ότι θα συζητήσει μόνο τον περιορισμό των θαλάσσιων δικαιοδοσιών, δηλαδή, θέτοντας προϋποθέσεις. Ωστόσο, τα προβλήματα μεταξύ των δύο χωρών δεν περιορίζονται στο Αιγαίο.
Επικαλυπτόμενες θαλάσσιες δικαιοδοσίες σε μια μεγάλη περιοχή, τα ελληνικά νησιά οπλισμένα κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης, η επανεξέταση του νομικού καθεστώτος των 152 νησιών, νησίδων και βράχων που καταλαμβάνει η Ελλάδα αλλά των οποίων η κατοχή είναι άγνωστη στο Αιγαίο, αντίθετα με το διεθνές δίκαιο 10 Ο ελληνικός εναέριος χώρος δηλώνεται με τη μορφή μιλίων, δραστηριοτήτων αναζήτησης και διάσωσης που έχουν γίνει πιο σημαντικές με τις αυξανόμενες ροές μεταναστών, τους πόρους υδρογονανθράκων και τα θέματα της Κύπρου συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τις δύο πλευρές.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΛΕΥΡΟΣ ΣΤΟΧΟΣ;
Στη Θάλασσα των Νήσων, όπου δεν υπάρχει συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των δύο χωρών λόγω των μοναδικών γεωγραφικών συνθηκών τους, και οι δύο χώρες έχουν 6 μίλια χωρικών υδάτων. Ωστόσο, η Ελλάδα δεν είναι το κόμμα της Τουρκικής Διεθνούς Σύμβασης του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας, αναφέροντας ότι τα χωρικά ύδατα θέλουν να αυξηθούν στα 12 μίλια. Αν μια τέτοια κίνηση η «πολεμική πράξη» της Τουρκίας (casus belli) θα έδειχνε σαφώς αυτήν την κατάσταση. Η Ελλάδα προσπαθεί επίσης να αυξήσει τις εντάσεις όχι μόνο στη Θάλασσα των Νήσων αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο ισχυριζόμενη ότι τα νησιά είναι υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία είναι ημι-κλειστή θάλασσα σύμφωνα με τη διεθνή νόμος.
Ποια είναι λοιπόν η ελληνική πλευρά, παρά τον περιορισμένο πληθυσμό, τη γη, τη στρατιωτική και οικονομική της δύναμη; Θέλει πραγματικά η Ελλάδα μια λύση στη Θάλασσα των Νήσων και στην Ανατολική Μεσόγειο; Η γνωστή απάντηση σε αυτό το ερώτημα, οι Έλληνες υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων επιβεβαίωσαν και πάλι τον Ιανουάριο. Σε μια απόφαση που ενέκρινε το ελληνικό κοινοβούλιο τον περασμένο μήνα, η Ελλάδα επέκτεινε την κυριαρχία της κατά περίπου 10 τοις εκατό, αυξάνοντας τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια στο Ιόνιο πέλαγος. Ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ντεντιάς υπογραμμίζει με μεγάλη πολιτική υπερηφάνεια ότι το έδαφος της χώρας έχει επεκταθεί για πρώτη φορά μετά τα 12 νησιά των οποίων η διοίκηση μεταφέρθηκε στην Ελλάδα το 1947, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μικοτάκης εξέφρασε την αποφασιστικότητά του να κάνει το ίδιο στην Κρήτη και Νησιά του Αιγαίου και έθεσε τους στόχους του πολύ ξεκάθαρα.
Η ελληνική πλευρά ακολουθεί μια επεκτατική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο χρησιμοποιώντας τα νησιά, τα οποία είναι τα μόνα φύλλα ατού στα χέρια τους. καθώς επεκτείνει την επικράτειά τους στο νησί του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου σε μια ελληνική λίμνη και τη θάλασσα στην Τουρκία επειδή αγνοεί τα δικαιώματα της υφαλοκρηπίδας στην ανατολική Μεσόγειο θέλει να φυλακίσει τον Κόλπο της Αττάλειας. Εάν γίνουν αποδεκτές οι μεγαλιστικές απαιτήσεις της Ελλάδας, τα χωρικά ύδατά της θα μειωθούν από 43% σε 71% στο Αιγαίο και η αναλογία της ανοικτής θάλασσας από 49% σε 19,7%. Ομοίως, το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο θα είναι 189 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα σε περίπου 80 τοις εκατό μικρότερα και 41 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα. Έτσι, στη γεωπολιτική περιοχή της Τουρκίας η πρόσβαση στην ανοιχτή θάλασσα και το περιβάλλον με τον περιορισμό είναι προγραμματισμένη να γίνει ένας ηθοποιός αναποτελεσματικός. Αυτή η στρατηγική ζωής ποια χώρα έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην ανατολική Μεσόγειο για να διασχίσει για να απομονώσει την εγκαθίδρυση της Τουρκίας σε περιφερειακές συμμαχίες και αμφότερες η Τουρκία προσπαθεί να θεσπίσει μια τάξη ενέργειας και ασφάλειας που αποκλείει και τους Τουρκοκύπριους.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Κοιτάζοντας το κυπριακό σκέλος αυτής της στρατηγικής, η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση της Νότιας Κύπρου (GCASC), η οποία αρνήθηκε να μοιραστεί την εξουσία, την πολιτική ισότητα, τους φυσικούς πόρους και τον πλούτο με τους Τουρκοκύπριους σε όλες τις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται από το 1968, ακριβώς όπως Η Ελλάδα βλέπει τη Θάλασσα των Νήσων ως ελληνική λίμνη, λέει ότι θα ορίσει το νησί ως «πατρίδα» του και «ενώνει» το. Ταυτόχρονα, η ελληνική διοίκηση, ορίζεται ως ξένα στρατεύματα που η Τουρκία συνέχισε τη στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο, παρέχοντας άνευ όρων τέλος στην Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση του νότιου σκέλους της πολιτικής συγκράτησης της Τουρκίας. Έτσι, τα πρόσφατα ανακαλυφθέντα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Τουρκίας αυξάνοντας περαιτέρω τη γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου ελπίζουν ότι και οι δύο πολιτικές παραχωρήσεις στον τομέα της θαλάσσιας δικαιοδοσίας.
Η τουρκική πλευρά της ελληνικής υπόθεσης για να δώσει αυτές τις παραχωρήσεις και όρεξη της ελληνικής πλευράς θα φουσκώσει περαιτέρω και η συνέχιση του τουρκικού ναυτικού και ο περιορισμός των δραστηριοτήτων εξερεύνησης πετρελαίου, ακολουθούμενη από την ιδιαίτερα Λιβύη και στρατηγικό βάθος έχει στην Τουρκία, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας και της Ο ρόλος στη λήψη αποφάσεων θα επιχειρήσει να περιοριστεί.
Συνοπτικά, οι σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας (ΕΕ) με την έκκληση για ανάσταση και το Αιγαίο Πέλαγος, η Ανατολική πλευρά επέκτεινε τη φιλία για να λύσει τα προβλήματα μεταξύ των δύο χωρών στις αδυναμίες της Μεσογείου και τον επεκτατικό Ρουμάν ως ευκαιρία για πολιτική- η ελληνική πλευρά, το Αιγαίο, δεν επιδιώκει λύση, αλλά παραχώρηση στην Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο. Επιπλέον, αυτές οι δύο χώρες, οι οποίες δεν μπορούν να διαβάσουν καλά τη διεθνή και περιφερειακή συγκυρία, εξακολουθούν να κάνουν το λάθος να κάνουν παραχωρήσεις από την τουρκική πλευρά της κάρτας ατού της ΕΕ.
ΜΗ ΛΥΣΕΙΣ θα οδηγήσει σε μεγαλύτερες πολιτικές κρίσεις
Ωστόσο, η Τουρκία αυξάνεται καθημερινά πολιτικά, αγνοώντας τη στρατιωτική και οικονομική δύναμη, αν και αν βρίσκονται στην ίδια οργάνωση με την πιο σημαντική ελληνική πλευρά των χωρών της ΕΕ “για χάρη” του πιο σημαντικού και στρατηγικού παράγοντα στην αντιπαράθεση της Ανατολικής Μεσογείου με την Τουρκία αργά ή γρήγορα Ακόμα πιο δύσκολες μέρες περιμένουν το ελληνο-ελληνικό δίδυμο που θα καταλάβει.
Οι προσπάθειες αυτών των δύο χωρών, οι οποίες έχουν περιορισμένη πολιτική, οικονομική και δημογραφική εξουσία, να χειριστούν ολόκληρη την πολιτική της ΕΕ στην Ανατολική Μεσόγειο σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα, θα αντιμετωπίσουν σοβαρή αντίθεση στην Ένωση.
Συμπερασματικά, εάν το πρόβλημα των θαλάσσιων δικαιοδοσιών στην Ανατολική Μεσόγειο δεν επιλυθεί, είναι σαφές ότι η περιοχή θα αντιμετωπίσει μεγαλύτερες πολιτικές κρίσεις. Κανένα κόμμα δεν θα επωφεληθεί από μια τόσο μεγάλη πολιτική αναταραχή. Στην πραγματικότητα, είναι δυνατόν να επιλυθούν όλα τα προβλήματα στην περιοχή. Ωστόσο, οι πρόσφατες περιφερειακές εξελίξεις έδειξαν για άλλη μια φορά ότι χρειάζονται τους Έλληνες και περισσότερο χρόνο στην ελληνική πλευρά χωρίς την Τουρκία τις πιο ισχυρές χώρες και ότι στα συμφέροντα της Ανατολικής Μεσογείου για όλους ειρήνη και σταθερότητα για να το καταλάβουν δεν θα ήταν δυνατό. Σε αυτό το σημείο, η συνέχιση των δικαιωμάτων της Τουρκίας βάσει του διεθνούς δικαίου να υπερασπίζεται ενεργά ταυτόχρονα τον αγώνα στον τομέα και να καθιερωθεί ενάντια στην αυξανόμενη συνεργασία με τις περιφερειακές χώρες, το τμήμα συμμαχίας εργασίας θα συμβάλει σημαντικά στην αντιμετώπιση των πραγματικών παραχωρήσεων των ονείρων από την Ελληνική πλευρά. “