Η Ελλάδα στη Νέα Υόρκη με εξωστρεφείς τέχνης

Η Διεθνής Πλατφόρμα Ελλάδας στις Ηνωμένες Πολιτείες ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της επιδημίας για την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού, της διεθνούς πολιτιστικής συνεργασίας και της ιστορικής τέχνης Sozita Guduna, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο CUNY της Νέας Υόρκης. Παρουσιάζει την εναρκτήρια έκθεση «Right to Silence» με τη συμμετοχή 43 Ελληνοκυπρίων καλλιτεχνών, η οποία θέτει τα ζητήματα της ποινικής δικαιοσύνης.

Πρόσφατα, ένας παγκόσμιος οργανισμός, η Ελλάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδρύθηκε στη Νέα Υόρκη για την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού και της διεθνούς πολιτιστικής συνεργασίας. Η πρωτοβουλία για τη δημιουργία αυτής της πολιτιστικής πλατφόρμας ανήκει στον ιστορικό τέχνης դ Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο CUNY στη Νέα Υόρκη, Σοζίτα Γκουντούνα,

Η «Ελλάδα στις ΗΠΑ» γιόρτασε το ντεμπούτο της στην επιδημία με την υποστήριξη του ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού, εγκαινιάζοντας την ομαδική έκθεση «Right to Silence» / «Right to Silence». Σχετικά με το σωφρονιστικό σύστημα, τις φυλακές, τα καθεστώτα φυλάκισης, τις μεταρρυθμίσεις ποινικής δικαιοσύνης σε διαφορετικά γεωγραφικά και πολιτικά πλαίσια.

Το πρώτο μέρος της ελληνικής έκθεσης παρουσιάζεται επί του παρόντος στο Justice’s York College of Criminal Justice, στο CUNY, στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης με 43 Ελληνοκύπριους καλλιτέχνες και ο δεύτερος παράλληλος αναμένεται τον επόμενο Φεβρουάριο στο Μπρούκλιν, ένα από τα πιο σημαντικά εκθέματα του Μπρούκλιν.

Η πλατφόρμα επικεντρώνεται στη διάδοση καινοτόμων και μοναδικών προγραμμάτων στον τομέα της τέχνης και της εκπαίδευσης σε μια σειρά πολιτιστικών δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης και υποστήριξης της δημιουργικής, ακαδημαϊκής έρευνας, με έμφαση στην πολιτιστική πολιτική και την εξωστρέφεια του ελληνικού πολιτισμού. Ο στόχος είναι η παραγωγή πολιτιστικών φεστιβάλ και φεστιβάλ σε συνεργασία με πολιτιστικούς εταίρους των ΗΠΑ, καθώς και η διοργάνωση συνεδρίων, σεμιναρίων, εργαστηρίων και πολιτιστικών ανταλλαγών μέσω κατοικιών.

Η “Ελλάδα στις ΗΠΑ” θα παρουσιάσει ελληνοαμερικάνικα-ελληνικά-μοντέρνα προϊόντα που εστιάζουν στην τέχνη, το θέατρο, το χορό, τον κινηματογράφο, τα νέα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την αρχιτεκτονική, ενώ θα αναπτύξει προϊόντα που θα ικανοποιήσουν τους τομείς (ειδικά για τον ιστότοπο) μεσολαβητής νέων μέσων).

Η ομαδική έκθεση της Sozita Guduna “Right to Silence” με τίτλο “Right to Silence” ασχολείται με τα ζητήματα της ποινικής δικαιοσύνης, που βασίζεται σε δύο παράλληλες ροές έρευνας που ασχολούνται με διαφορετικά γεωγραφικά και πολιτικά θέματα. Σχετικά με την Ελλάδα և Κύπρος. Μια μελέτη εξετάζει το σωφρονιστικό σύστημα για να δει εάν η αισθητική της τέχνης μπορεί να σπάσει τη σιωπή σε τόσο σημαντικά πολιτικά ζητήματα όπως η μαζική φυλάκιση, η μεταρρύθμιση της ποινικής δικαιοσύνης, η διαφθορά, η κακομεταχείριση, το φύλο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. ανήλικοι στις φυλακές, ακόμη και τι σημαίνει να είσαι στο σπίτι λόγω επιδημικών γεγονότων.

Η Sozita Guduna ανέλαβε τον κίνδυνο να δημιουργήσει μια πλατφόρμα εμπνευσμένη από την εμπειρία του επιμελητή της Performa Biennale στις 11 Σεπτεμβρίου. Με τον ίδιο τρόπο, η “Ελλάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες” εμπνέεται από την Performa (https://performa-arts.org) για να ενεργοποιήσει τη δυναμική της σύγχρονης ελληνικής τέχνης σε πολιτιστικούς χώρους και παρεμβάσεις στη Νέα Υόρκη. Ωστόσο, με ανησυχεί πολύ η εξωστρέφεια του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού από τη δεκαετία του 1990, όταν συνάντησα μια στρατηγική για την προώθηση της σύγχρονης τέχνης από το Υπουργείο Πολιτισμού, το Ελληνικό Προξενείο και ιδιωτικούς φορείς.

Κατά τη διάρκεια των δεκαεπτά χρόνων μου στο Λονδίνο, βίωσα μια πολιτιστική άνοδο, μια περίοδο κατά την οποία παρουσιάστηκαν κυρίως παραγωγές όπως οι Παπαϊωάννη, Ρήγος, Παπαδαμάκη σε πολλά σημεία ενδιαφέροντος (Riverside Studios, The Place Theatre) երաժշտ Παρουσιάστηκαν μουσικές παραγωγές Royal Festival. Αίθουσα Πιθανώς, αυτή η άνθηση, που ήταν παρόμοια στην Αμερική, συνδέθηκε με τα κεφάλαια των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς τα επόμενα χρόνια η παρουσία της σύγχρονης ελληνικής τέχνης ήταν πιο λεπτή.

Εννοώ την ευρωπαϊκή εμπειρία, γιατί κατά τη διάρκεια των χρόνων μου στην Ελλάδα, για το πρώτο ευρωπαϊκό πρόγραμμα που φιλοξένησε διεθνείς καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης (2013-2015), συνειδητοποίησα το ίδιο πρόβλημα. Ότι η υπερβολή του ελληνικού πολιτισμού αναφέρεται όχι μόνο στην ελληνική τέχνη που παρουσιάζεται (εξάγεται) στο εξωτερικό, αλλά και στη διεθνή τέχνη που παρουσιάζεται στην Ελλάδα.

Αυτή είναι πιθανώς η άλλη πλευρά του ζητήματος. Οι διεθνώς γνωστοί καλλιτέχνες που έρχονται στην Ελλάδα θέλουν να απολαύσουν τη θάλασσα ή έρχονται επειδή το έργο τους θα “ενημερωθεί” συνεργαζόμενο με ειδικούς οργανισμούς, μουσεία, ανεξάρτητους εκθεσιακούς χώρους και φεστιβάλ.

Όσο περισσότερα θεσμικά όργανα ενισχύονται στην Ελλάδα և το Υπουργείο Πολιτισμού έχει μια καλύτερη, πιο κατανοητή, συστηματική προσέγγιση στη σύγχρονη τέχνη, τόσο περισσότερη εξωστρέφεια և η πολιτιστική διπλωματία θα υποστηρίζεται և θα ενισχυθεί. “Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο η Ελλάδα στοχεύει στην παρουσίαση σύγχρονων σύγχρονων ελληνικών έργων στις Ηνωμένες Πολιτείες που δεν περιορίζονται στην ελληνική εμπειρία.”

• Ήταν η δημιουργία αυτού του οργανισμού ένα προσωπικό στοίχημα για εσάς;

Θέλω αυτή η πλατφόρμα (δηλαδή οι καλλιτέχνες) να τονίσει το γεγονός ότι η σύγχρονη ελληνική τέχνη δεν κυριαρχεί στη μίμηση των διεθνών τάσεων, αλλά ότι μπορεί να μιλά ισότιμα ​​με τα «avant-garde» և ρεύματα և συχνά τα ορίζουν ενδιαφέρεται πολύ για τις κρατικές σχέσεις με μεγάλα ιδρύματα, αλλά το στοίχημα είναι να ενισχυθεί, να διατηρηθεί η φρεσκάδα και η ευελιξία ενός ανεξάρτητου φορέα που συνεργάζεται με κρατικούς – ιδιωτικούς φορείς, ενώ παραμένει απότομος και αυτόνομος στις δραστηριότητές του. Ο ρόλος ενός τέτοιου σώματος μπορεί να είναι δυνατός απουσία σχετικών ελληνικών φορέων με ιστορία στην πολιτιστική διπλωματία, όπως, για παράδειγμα, το Βρετανικό Συμβούλιο, το Ινστιτούτο Goethe ή το Γαλλικό Ινστιτούτο.

• Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε κατά τη δημιουργία του οργανισμού; Վ Ποιος σας υποστήριξε;

Η “Ελλάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες” ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 2020, όταν ακόμη και οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες δεν λειτούργησαν. Ωστόσο, παράδοξα, τα πρακτικά προβλήματα αυτής της ταραχώδους περιόδου, τα οποία όλοι έχουμε με αβέβαιες συνέπειες, ενίσχυσαν κάπως την ανάγκη δημιουργίας ενός θεσμού.

Η θερμή αποδοχή του προγράμματος δείχνει τον τρόπο που πρέπει να πάμε go την ευθύνη που έχει ένα τέτοιο σώμα. Αφορά τη συμμετοχή καλλιτεχνών στα άκαρπα τμήματα γκαλερί, γκρουπ, γκρουπ, από το αδιέξοδο των προσωπικών συμφερόντων. Ένα άλλο στοίχημα είναι η αντικειμενική χαρτογράφηση της σύγχρονης παραγωγής (όσο πιο ανθρώπινα γίνεται). Οι προσεγγίσεις συστημάτων μπορούν να παρέχουν αυτήν την προτεραιότητα.

• Εκτός από τις δύο εκθέσεις, η μία που είναι ήδη ανοιχτή και η άλλη, η οποία θα ανοίξει τον επόμενο Φεβρουάριο, ποιες άλλες εκδηλώσεις σχεδιάζετε;

Περιμένουμε τις επιδημικές ρυθμίσεις να σχεδιάσουν δημόσιες δράσεις, όπως η παρέμβαση της πρώην φυλακής της πρώην έκθεσης στο Μανχάταν և Η σύλληψη της Karen Finley. Τα σχέδιά μας περιλαμβάνουν επίσης το έργο ODC Enseble της Elie Papaconstantinou, το νέο έργο της Rafika Sauis “« απελευθέρωση πουλιών »του Duke Riley. Θα υποστηρίξουμε επίσης το αμερικανικό έργο της Karen Malpend (“Theatre Three Collaborate”) με πρωταγωνιστή τη Lydia Connord. Ωστόσο, η προτεραιότητά μας στο εγγύς μέλλον παραμένει η υποστήριξη καλλιτεχνών που δεν έχουν τα μέσα να προωθήσουν το έργο τους.

• Τι σημαίνει για μια ελληνική γυναίκα να ζήσει ή να εργαστεί στη Νέα Υόρκη;

Ο μετανάστης παραμένει πάντα ως μετανάστης, գտ αυτό είναι ένα δύσκολο εύρημα և μελετημένο, ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια περνούν. Κατά τη γνώμη μου, η πλήρης ένταξη είναι αδύνατη ακόμη και σε ένα πιο προηγμένο κοινωνικό περιβάλλον. Αλλά η απουσία αφομοίωσης, το αίσθημα της «εξοικείωσης» μπορεί να είναι μια συνεχής πηγή γνώσης, αυτο-κριτικής, επιβεβαίωσης οποιασδήποτε πραγματικότητας.

Ονειρεύομαι ότι οι νομικές αρχές της «Ελλάδας στις ΗΠΑ» (https://greeceinusa.com) θα εφαρμοστούν με τέτοιο τρόπο ώστε η δυναμική των Ελλήνων καλλιτεχνών και επιμελητών να φύγουν από τη σκηνή. Το όνειρό μου είναι οι Αμερικανο-Ευρωπαίοι συνεργάτες να βρουν Έλληνες καλλιτέχνες που δεν θα μπορούν να συναντηθούν και να συνεργαστούν μαζί τους σε διεθνή έργα.

,Source