Το να είσαι ανύπαντρη μητέρα στην ελληνική κοινότητα της δεκαετίας του 1970, η Μελβούρνη ήταν μια σκληρή εμπειρία για την ελληνο-Αυστραλιανή ραδιοφωνική προσωπικότητα Ρένα Φραγκιουδάκη. Παρά τα εμπόδια που έπεσαν στο δρόμο της, επέμεινε να πει την ιστορία της για πρώτη φορά πρόσφατα.
Η κα Φραγκιουδάκη που βοήθησε στη δημιουργία της Ειδικής Υπηρεσίας Ραδιοτηλεόρασης (SBS) μίλησε πρόσφατα για τις εμπειρίες της στο ελληνικό ραδιόφωνο SBS. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της στο 3EA που έχει εξελιχθεί στο σημερινό ελληνικό ραδιόφωνο SBS.
«Είναι η πρώτη φορά που μιλάω και η πρώτη φορά που προσπαθώ να ξαναζώ αυτές τις αναμνήσεις. … Επειδή το καλό είναι ότι έχω προχωρήσει. Και το έκανα γυρίζοντας τη σελίδα και δεν κοιτάζω πίσω », είπε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Το ημερολόγιο-γυρισμένο βιβλίο μιας μετανάστης ανύπαντρης μητέρας από την Κύπρο που επιβιώνει στην Αυστραλία
Είπε ότι έμεινε έγκυος ενώ αρραβωνιάστηκε για να παντρευτεί. Μόνο ο μικρότερος αδερφός της στην Ελλάδα γνώριζε για πρώτη φορά την εγκυμοσύνη και πρόσφερε την υποστήριξή του. Άλλοι δεν την έστρεψαν και την γύρισαν.
«Αυτό που με έκανε πικρό ήταν ότι οι γονείς μου δεν τηρούσαν τις αρχές που με δίδαξαν. Έγραψα στον πατέρα μου και τον έχασα.
«Παλέψα (στο μυαλό μου) για το τι ήταν το σωστό να κάνω, ανησυχούσα για το τι θα έλεγαν οι άνθρωποι. Αποφάσισα να καλέσω το παιδί Γιάννη (μετά τον πατέρα της), παρόλο που δεν ήξερα αν θα ήταν αγόρι ή κορίτσι. “
Αυτό δεν ήταν μόνο αυτό που θα έλεγαν οι άνθρωποι. Βρήκε ότι πολλοί στην κοινότητα γύρισαν την πλάτη τους.
«Το ζήτημα ήταν ότι οι πόρτες μου είχαν κλείσει. Δεν μπορούσα να βρω δουλειά ή πουθενά να μείνω ».
Όταν πήγε στο νοσοκομείο για τακτικούς ελέγχους της, συνάντησε τον αείμνηστο Φρόσο Τουμπούρου, τον οποίο γνώρισε από τα πρώτα της χρόνια στην Αυστραλία, όταν και οι δύο ήταν μέλη της GOYA (Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία της Αυστραλίας).
Η κα Τουμπούρου και ο σύζυγός της, Αντώνη, βοήθησαν την κ. Φραγκιουδάκη να βρει δουλειά σε ένα εργοστάσιο.
«Μου φέρονταν καλά και μου έδωσαν ζωή και θάρρος όταν φίλοι και γνωστοί δεν ήθελαν να με ξέρουν», είπε.
Ενώ πολεμούσε με τη μοναξιά, δεν είχε αρκετό φαγητό. Ένας γιατρός στο νοσοκομείο κατάλαβε την κατάστασή της και την πήγαινε έξω για να αγοράσει τροφή για αυτήν.
«Είδα την εγκυμοσύνη μου τρώγοντας αραβόσιτο / καλαμπόκι. Είμαι έκπληκτος ότι το μωρό δεν βγήκε ως κοτόπουλο », είπε.
Μίλησε για το πώς οι άνθρωποι θα την προσβάλουν και ο τρόπος εργασίας της μπλοκαρίστηκε και της είπαν να μην περπατήσει στην οδό Lonsdale.
«Προσευχήθηκα στον Θεό που με γνώριζε και Του ζήτησα να με βοηθήσει. Κέρδισα δύναμη και αποφάσισα να αναλάβω τις ευθύνες μου όπως με είχαν διδάξει οι γονείς μου να κάνω. Θα έδειχνα σε όσους με αποφεύγουν ότι δεν ήμουν κάποιος που περίμενε σε ένα πεζοδρόμιο στο St Kilda. Αυτό που είχε συμβεί, συνέβη », είπε.
Όταν ήρθε ο πόνος της εργασίας της, δεν είχε κανέναν να την πάει στο νοσοκομείο, έτσι αποφάσισε να περπατήσει εκεί.
«Άρχισα να περπατάω από το Alma Road στις 12.30πμ και έφτασα στο νοσοκομείο στις 5πμ με μώλωπες γόνατα γιατί συνέχισα να πέφτω στο δρόμο».
Μετά τη γέννηση του Γιάννη, συνέχισε να αποφεύγεται: εκφοβίστηκε στον ραδιοφωνικό σταθμό όπου εργάστηκε.
Ένα σημείο καμπής ήρθε όταν κλήθηκε να παρακολουθήσει μια λειτουργία Radio 3EA. Ο πλοίαρχος των τελετών παρουσίασε όλους στο τραπέζι, αλλά όταν ήρθε στην κα Φραγκιοουδάκη, είπε ότι δεν ήξερε αν θα την έλεγε ως «Δεσποινίς» ή «Κυρία».
«Πήγα μπροστά του και σε όλους και είπα:« Αν δεν μπορείς να με σεβάσεις ως Ρένα Φραγκιουδάκη, τότε σεβαστείς ως μητέρα. Είμαι η κ. Φραγκιουδάκη και αυτός είναι ο γιος μου ». Στη συνέχεια πήγα κάθισε. Δεν ξέρω πού βρήκα τη δύναμη να το κάνω αυτό.
«Με τα χρόνια, άνθρωποι που δεν ήξερα ήρθαν σε μένα και ζήτησαν συγνώμη για τη συμπεριφορά τους και για τα πράγματα που είπαν για μένα», είπε.
«Υπήρχαν άνθρωποι που με φτύνουν και μπλόκαραν το δρόμο μου. Χρειάστηκε πολλή δύναμη και υπομονή για να φτάσω στο σημείο που μπορώ να πω ότι αγαπώ αυτούς τους ανθρώπους και να δείξω ότι είμαι άνθρωπος. “
Είπε ότι για όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αυτό ήταν δώρο του Θεού.