Το Τουρκοκυπριακό Επιμελητήριο Εμπορικών και Τεχνών (ΚΤΕΖΟ) ζήτησε την ονομασία «διακοπής» αυτών των προθέσεων, υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση «δεν είναι σε θέση να εξετάσει τη μεγαλύτερη καταστροφή που θα δημιουργήσει η αποκάλυψη».
Στη γραπτή του δήλωση, ο ΚΤΕΖΟ επέκρινε την έλλειψη αλληλεγγύης και μη συμμετοχής σε αυτήν την κατάσταση, την οποία χαρακτήρισε ως “συνθήκες πολέμου”, δηλώνοντας ότι το πρόβλημα δεν ήταν το “κενό χρηματοκιβώτιο” αλλά η πηγή.
Επισημαίνοντας ότι είναι λάθος ο διαχωρισμός των υπαλλήλων ως “δημόσιων υπαλλήλων” και “ιδιωτικών υπαλλήλων”, η Oda σημείωσε ότι το πρόβλημα δεν ήταν η ενίσχυση της επιδημικής υποδομής, η επιτάχυνση και ο προγραμματισμός εμβολιασμού.
Υποστηρίζοντας ότι το κράτος δεν γνώριζε καν πώς να φέρει το τέλος του μήνα και ότι προετοιμάζεται για μια «απόπειρα αυτοκτονίας» επειδή δεν το γνώριζε, ο Oda είπε:
«Παραβλέποντας τον αριθμό των περιπτώσεων και την υποδομή υγείας, εργάζεται υπερωρίες για να τερματίσει την απαγόρευση της κυκλοφορίας, έτσι ώστε τα χρήματα να εισέλθουν στο πλήρες ασφαλές του. Λόγω έλλειψης προνοητικότητας, δεν διαθέτει χρήματα για σκοτεινές μέρες. Δεν θέλει να αναλάβει τον κίνδυνο να δανειστεί. Είναι σαφές ότι τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων μεταξύ των αντιπροσωπειών στο πλαίσιο του πρωτοκόλλου δεν αφορούν σήμερα. Έτσι, δεν υπάρχει τίποτα στο πρωτόκολλο. Η αύξηση της ανεργίας, οι άνθρωποι που δεν μπορούν να πάνε στην αγορά, οι επιχειρήσεις που κλείνουν καθημερινά δεν είναι καν στην άκρη της ατζέντας. Έτσι, η δουλειά έχει έρθει να ανοίξει την οικονομία, να συγκεντρώσει ολόκληρο το λογαριασμό σε άτομα που έχουν εξαντληθεί να συγκεντρώσουν χρήματα για τον προϋπολογισμό. Δεν θέλουν καν να ακούσουν το γεγονός ότι το 2021 θα χαθεί εάν συνεχιστεί η επιδημία, δεν θα έρθουν μαθητές και τουρίστες και τα πράγματα δεν θα επιστρέψουν σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχει έλεγχος των περιπτώσεων.
Ούτε είναι σε θέση να σκεφτούν τη μεγαλύτερη καταστροφή που θα δημιουργούσε η αποκάλυψη. Όποιος έχει συνείδηση. Οι πολίτες, οι πολιτικοί, οι βουλευτές, οι εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών, οι δημοσιογράφοι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να σταματήσουν αυτές τις προθέσεις πριν να είναι πολύ αργά.
Ας υπογραμμίσουμε για άλλη μια φορά: το πρόβλημα δεν είναι το κενό! Σε αυτές τις πολεμικές συνθήκες, δεν υπάρχει αλληλεγγύη και κοινή χρήση. Ο διαχωρισμός του υπαλλήλου ως δημόσιου υπαλλήλου και του ιδιωτικού τομέα με μια μοναδική πρακτική σημαίνει ότι δεν τους βλέπει ως μέρος του συνόλου. Να μην ενισχυθεί η επιδημική υποδομή, να επιταχυνθεί ο εμβολιασμός, να μην προγραμματιστεί.