Στην αρχή της ιστορίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, έγιναν προσπάθειες σε θέματα ασφάλειας και άμυνας, αλλά αυτά τα βήματα, τα οποία δεν περιλάμβαναν τη Γερμανία, δεν μπορούσαν να αποφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Με την απόρριψη της συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άμυνας από το Γαλλικό Κοινοβούλιο το 1952, κατέστη σαφές ότι οι προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση διακόπηκαν. (Δυτική) Η Ευρώπη θα μπορούσε να έχει εγγύηση ασφάλειας έναντι του Ανατολικού Μπλοκ όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ) μπήκαν και ιδρύθηκε η Συμμαχία του Βόρειου Ατλαντικού (ΝΑΤΟ). Η Ευρώπη, η οποία έχει επεκτείνει και προχωρήσει την οικονομική ολοκλήρωσή της με την πάροδο των ετών, έχει παραπέμψει κυρίως τα θέματα ασφαλείας της στο ΝΑΤΟ.
- Στρατηγική Pusula Αποτελείται από τέσσερα κύρια θέματα: Διαχείριση κρίσεων, δύναμη, ανάπτυξη ικανοτήτων και συνεργασίες. Στο πλαίσιο αυτό, αποσκοπεί στην ελαχιστοποίηση των χρηματοοικονομικών απωλειών, αποτρέποντας τις διπλές δαπάνες, αναπτύσσοντας μια κοινή στρατηγική εντός της ΕΕ αφενός, και, αφετέρου, την αύξηση κοινών στρατιωτικών δυνατοτήτων και δυνατοτήτων.
Η αλλαγή του συστήματος στη διεθνή πολιτική τη δεκαετία του 1990 Ευρωπαϊκή Ένωση(AB) για να αποκτήσετε νέες δυνατότητες. Μία από αυτές τις ανάγκες είναι η ικανότητα προώθησης μιας πρωτοβουλίας ως ΕΕ στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας. Ανίκανος να σταματήσει τον πόλεμο στα Βαλκάνια και να αποτρέψει το θάνατο δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων χωρίς ΝΑΤΟ, η ΕΕ έχει ξεκινήσει μια σειρά πρωτοβουλιών για την εμβάθυνση της κοινής εξωτερικής πολιτικής, των ζητημάτων ασφάλειας και άμυνας από τη δεκαετία του ’90, προσπαθώντας να μαλακώσει τη λήψη αποφάσεων μηχανισμών σε αυτά τα θέματα, έστειλε στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις εξ ονόματος της Ένωσης. Με τη Συμφωνία του Μάαστριχτ, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1993, στόχευε στη δημιουργία συνεργασίας προς την κατεύθυνση της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ), η οποία τέθηκε στο σύστημα ως η δεύτερη στήλη μεταξύ της δομής των τριών στηλών του οργανισμού . Σε αυτό το πλαίσιο, ως υπότιτλος της ΚΕΠΠΑ, η κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας τέθηκε σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο με τη Συμφωνία της Λισαβόνας.
- Οι προσπάθειες της ΕΕ να καταρτίσει έναν ανεξάρτητο ή αυτόνομο χάρτη πορείας εκτός του ΝΑΤΟ είναι ένα ζήτημα που πρέπει να παρακολουθείται προσεκτικά και να αξιολογείται από τρίτα μέρη που έχουν σχέσεις με την ΕΕ.
Η αναζήτηση των Βρυξελλών για στρατηγική αυτονομία
Οι εξωτερικές πολιτικές, οι πολιτικές ασφάλειας και άμυνας, που περιλαμβάνονται στον τομέα των «υψηλών πολιτικών» στο πλαίσιο των διεθνών σχέσεων, προσπαθούν να βελτιώσουν τη συνεργασία παραμένοντας στην επικράτεια της εθνικής κυριαρχίας των κρατών μελών σε μηχανισμούς λήψης αποφάσεων στο ΕΕ. Με τη Δομημένη Μόνιμη Συνεργασία (PESCO), η οποία εμφανίστηκε το 2018, η Ένωση έκανε πρόσφατα ένα βήμα προς την ανάπτυξη ενός μηχανισμού που θα επιτρέψει την κοινή δράση στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας. Η συμμετοχή στην PESCO είναι εθελοντική, αλλά μόλις εισέλθουν, τα μέλη υποχρεούνται να συμμορφώνονται με όλες τις αποφάσεις που λαμβάνονται. PESCO “Δημιουργείται ευρωπαϊκός στρατός;” Στην πραγματικότητα, είναι μια πρωτοβουλία που υποστηρίζεται από τη Γαλλία, μία από τις χώρες μέλη, αντί να είναι η απάντηση στην ερώτηση. Σε αυτό το πλαίσιο, η PESCO είναι σημαντική από την άποψη ότι μας δείχνει τη βούληση της ΕΕ να εκπονήσει μια κοινή πολιτική σε θέματα εξωτερικού, ασφάλειας και άμυνας μόνο μεταξύ των κρατών μελών, και επομένως εκτός του ΝΑΤΟ. Το τελευταίο παράδειγμα σε αυτό το πλαίσιο είναι το έγγραφο με τίτλο EU Strategic Compass που εγκρίθηκε πρόσφατα.
Το έγγραφο «στρατηγικής πυξίδας», το οποίο εμφανίστηκε ως πρωτοβουλία της Γερμανίας, το οποίο ανέλαβε την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ τον Ιούνιο του 2020 και σχεδιάζεται να ολοκληρωθεί σε διετή περίοδο (σχεδιάζεται να οριστικοποιηθεί κατά τη διάρκεια της γαλλικής προεδρίας της ΕΕ την άνοιξη του 2022), οφείλεται κυρίως στις κρίσεις που αντιμετωπίζει η ΕΕ. Δείχνει τη μέθοδο αυτονομίας των διεθνών προβλημάτων. Αν και η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ περιέγραψε για πρώτη φορά μια «Λευκή Βίβλο» που περιγράφει τα στρατηγικά συμφέροντα και τους στόχους της Ένωσης, το γερμανικό Υπουργείο Άμυνας ανέφερε αργότερα τη «στρατηγική ιδέα» και τελικά αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια στρατηγική πυξίδα της ΕΕ που να αντικατοπτρίζει τους κοινούς στόχους.
- Είναι σαφές ότι ένα τέτοιο βήμα, που θα σήμαινε «ξεθώριασμα της πυξίδας», θα προκαλέσει ζημιές στις διμερείς σχέσεις που θα επισκευαστούν δύσκολα και αυτό θα οδηγήσει σε συνέπειες που δεν προτιμά η ΕΕ.
Η στρατηγική πυξίδα αποτελείται από τέσσερα κύρια θέματα: Διαχείριση κρίσεων, δύναμη, ανάπτυξη ικανοτήτων και συνεργασίες. Στο πλαίσιο αυτό, αποσκοπεί στην ελαχιστοποίηση των χρηματοοικονομικών απωλειών, αποτρέποντας τις διπλές δαπάνες, αναπτύσσοντας μια κοινή στρατηγική εντός της ΕΕ αφενός, και, αφετέρου, την αύξηση κοινών στρατιωτικών δυνατοτήτων και δυνατοτήτων. Ο σκοπός αυτού του εγγράφου, στο οποίο εργάζονταν οι ηγέτες της ΕΕ στο διαδικτυακό συνέδριο στις 25-26 Φεβρουαρίου 2021, είναι να δημιουργήσει μια αυτόνομη στρατηγική ασφάλειας και άμυνας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Φυσικά, η πλήρης μετάφραση αυτού σημαίνει ότι θα δημιουργηθεί μια διαφορετική κατανόηση της ασφάλειας και της άμυνας από το ΝΑΤΟ, την οποία κατανοούμε από τις αξιολογήσεις του Josep Borrell, του Ύπατου Εκπροσώπου της ΕΕ για Εξωτερικές Υποθέσεις και Ασφάλεια.
Σύμφωνα με τα λόγια του Ύπατου Εκπροσώπου Borrell, προετοιμάζοντας αυτό το έγγραφο, η ΕΕ έχει υποβάλει ένα σχέδιο στρατηγικής ασφάλειας και άμυνας που είναι αυτόνομο από το ΝΑΤΟ και είναι μοναδικό για την ΕΕ. Η εκτίμηση του Borrell σημαίνει επίσης την παραδοχή της ΕΕ στο γεγονός ότι υπάρχουν αντιλήψεις για απειλές εκτός του ΝΑΤΟ και ότι πρέπει να δημιουργήσει τους δικούς της μηχανισμούς για να ξεπεράσει αυτές τις απειλές. Με άλλα λόγια, η στρατηγική πυξίδα για την ΕΕ ισοδυναμεί με στρατηγική αυτονομία στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας. Ένα άλλο σημείο που δεν πρέπει να παραβλέπεται στις αξιολογήσεις του Ύπατου Εκπροσώπου Borrell είναι η δήλωση ότι η ΕΕ θέλει να είναι εταίρος στο ΝΑΤΟ και όχι οικογένεια. Αυτά τα λόγια, που έγιναν μετά την εκλογή του Τζο Μπάιντεν, ειδικά μετά την εποχή του Τραμπ, όπου οι σχέσεις ήταν λεμόνι, εκφράζουν επίσης την επιθυμία της ΕΕ να ενημερώσει τις σχέσεις της τόσο με το ΝΑΤΟ όσο και με τις ΗΠΑ.
- Ειδικά λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ΤουρκίαΥπάρχει κίνδυνος η Τουρκία να καταγραφεί στη Στρατηγική Πυξίδα ως απειλή για την ΕΕ, αν και το περιεχόμενο του κειμένου εξακολουθεί να είναι εμπιστευτικό.
Οι σχέσεις με την Τουρκία ενδέχεται να επηρεαστούν αρνητικά
Όπως οι περισσότεροι από τους άλλους παράγοντες της διεθνούς πολιτικής, η ΕΕ βρέθηκε απροετοίμαστη για την πανδημική περίοδο στην οποία βρισκόμαστε και έδωσε μια πολύ κακή δοκιμασία όσον αφορά την αλληλεγγύη. Αντί για τις «αποσυντιθέμενες» συζητήσεις στην αρχή της επιδημικής διαδικασίας, οι προσπάθειες της ΕΕ να καταρτίσει έναν ανεξάρτητο ή αυτόνομο χάρτη πορείας έξω από το ΝΑΤΟ σε θέματα ασφάλειας και άμυνας, που δείχνουν ένα πολύ πιο προχωρημένο πολιτικό βήμα σήμερα, πρέπει να αξιολογηθούν προσεκτικά με όρους τρίτων με σχέσεις με την ΕΕ. Η “έκθεση ανάλυσης απειλών” βασίζεται σε αυτό το έγγραφο της ΕΕ και θα καθοριστούν οι απειλές για την ΕΕ. Σε αυτό το σημείο στη στρατηγική πυξίδα της ΕΕ σε ξεχωριστή σημασία για την Τουρκία, ειδικά καθώς η πρόσφατη ΕΕ της ΕΕ «δεν προβλέπεται σύμμαχος», ενώ ορίζει συγκεκριμένα στην Ελλάδα και την Ελληνοκυπριακή Διοίκηση (GCA), το Αιγαίο και το διεθνές δίκαιο στα ανατολικά Η Τουρκία της Μεσογείου αντιτάχθηκε στη μονομερή και σε αντίθεση με τις άμεσες εξοικονομήσεις που θεωρούν ως απειλή. Ειδικά όταν εξετάζουμε τις πρόσφατες εξελίξεις που σημειώθηκαν στην Ανατολική Μεσόγειο, το περιεχόμενο κειμένου της Τουρκίας στη στρατηγική σας πυξίδα είναι ακόμα κρυφό birlikte – να σωθεί καθώς απειλείται η ΕΕ.
Η πραγματική διαδικασία διαπραγματεύσεων μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, ένα σημείο για να πάει στα επίσημα έγγραφα αυτού του είδους ταυτοποίησης που θα φράξουν το πλήθος νέων προκλήσεων για τις μελλοντικές σχέσεις και για τις δύο πλευρές. Από την άλλη πλευρά, τέτοιοι ορισμοί απειλών αυξάνουν την πιθανότητα και των δύο πλευρών να συναντηθούν σε μια ξαφνική κρίση, όπως συνέβη με την πρόσφατη επιδρομή σε ένα τουρκικό πλοίο που πλέει στην ανοιχτή θάλασσα. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι χρήσιμο να συμπεριληφθεί μια ακόμη αξιολόγηση του Ύπατου Εκπροσώπου Borrell. Ο Borrell δίνει έμφαση στη δημιουργία νέων διατλαντικών σχέσεων με βάση την «ισότητα» μετά την εκλογή του Μπάιντεν. Ανανεώθηκε επίσης η ανανέωση των διατλαντικών σχέσεων με την Τουρκία ως φυσικό μέσο για τις σχέσεις ασφάλειας μεταξύ της ΕΕ. Έτσι, για να ζητήσει το ίδιο πράγμα στην Τουρκία, θέλει να δομηθεί με βάση την ισότητα, οι σχέσεις ασφαλείας με την ΕΕ πρέπει να θεωρηθούν ως η σωστή πορεία.
Ένα άλλο αξιοσημείωτο βήμα της ΕΕ στο πλαίσιο των διατλαντικών σχέσεων ήταν η παρουσίαση του σχεδίου μεταρρύθμισης για το ΝΑΤΟ στα τέλη του περασμένου έτους. Οι σχέσεις ΝΑΤΟ-ΕΕ των μελών του ΝΑΤΟ σχετικά με την ενημέρωση των αρμοδιοτήτων βέτο των μελών της ΕΕ που δεν είναι ΝΑΤΟ, προκειμένου να αποφευχθεί οποιοδήποτε πρόβλημα φάνηκε ότι το έγγραφο δεν αποτελεί μια ζοφερή κατάσταση για την Τουρκία πρέπει επίσης να σημειώσει σημείωση εδώ.
Παρόλο που δεν φαίνεται δυνατόν για 27 κράτη μέλη να συμφωνήσουν σε κοινούς ορισμούς απειλών, προσπαθώντας να ξεπεράσουν τα αρνητικά σενάρια για το μέλλον της ΕΕ με πρωτοβουλίες όπως η «Στρατηγική Πυξίδα» στην αρχή της πανδημίας και η ιδέα ότι η Η ΕΕ θα έρθει κοντά σε αυτήν την πρωτοβουλία, θα βλάψει τις άλλες σχέσεις της ΕΕ. Έχει μια δυνατότητα να δώσει Επιπλέον, ακόμη και η δυνατότητα να χαρακτηριστεί επίσημα ως απειλή από την Τουρκία, η ΕΕ θα περιπλέξει την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ των δύο πλευρών. Τι συμβαίνει λοιπόν εάν οι σχέσεις δεν επιδιορθωθούν; έχει σημασία όταν έχουμε περισσότερη επανάληψη Σε αυτό το πλαίσιο, η πλήρης συμμετοχή της ΕΕ και της Τουρκίας-Τουρκίας στη συζήτηση εκτός από το ένα το άλλο είναι ότι οι αμοιβαίες εξαρτήσεις και συνεπώς είναι εάν και οι δύο πλευρές είναι εξαιρετικά συναφείς μεταξύ τους ειρηνικά. Κατά συνέπεια, η «πυξίδα» δεν είναι περίεργο όχι μόνο για την Τουρκία, δεν θα αποτελεί επίσης προτιμώμενο καθεστώς για την ΕΕ.
Ημερομηνία ενημέρωσης: 06 Μαρτίου 2021, 17:05