Στο γραπτό μήνυμα που δημοσίευσε η Οργάνωση των Γυναικών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CTP) με αφορμή την 8η Μαρτίου, Διεθνή Ημέρα Εργασίας των Γυναικών, αναφέρεται ότι η κοινή απαίτηση και στόχος είναι η πλήρης ισότητα των γυναικών στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή.
Αναφέρθηκε ότι το βάρος των γυναικών αυξήθηκε πολύ περισσότερο κατά τη διάρκεια της πανδημικής περιόδου και το ποσοστό ανεργίας σταδιακά αυξήθηκε και υπογραμμίστηκε ότι κατά τη διάρκεια των εθνικών περιόδων κλεισίματος παρατηρήθηκε επίσης αυξημένη ενδοοικογενειακή βία.
Στη γραπτή δήλωση, η οποία επέστησε την προσοχή σε ορισμένες επείγουσες πρακτικές που πρέπει να γίνουν για την ενδυνάμωση των γυναικών και των κοριτσιών, έγιναν οι ακόλουθες δηλώσεις:
«Φέτος, η 164η επέτειος της 8ης Μαρτίου 1857, που είναι η αναπαράσταση του απελευθερωτικού αγώνα των γυναικών, γιορτάζεται υπό την επιρροή της πανδημίας Covid-19. Σε ένα έτος πανδημίας στη χώρα μας, όπως και στον κόσμο, οι γυναίκες, ιδίως οι νέες γυναίκες, ήταν δύο φορές άνεργες από τους άνδρες, αγωνίστηκαν περισσότερο στην πρώτη γραμμή στις υπηρεσίες υγείας, το βάρος τους στις υπηρεσίες φροντίδας αυξήθηκε και εκτέθηκαν ενδοοικογενειακή βία κατά τη διάρκεια εθνικών κλεισίματος. Η πανδημία Covid-19 ενέτεινε περαιτέρω την ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, καθιστώντας τις γυναίκες φτωχές. Ειδικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες του ιδιωτικού τομέα είναι πιο οδυνηρά.
Η ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών συνεχίζεται σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας. Στη χώρα μας, η ανεργία των γυναικών είναι τουλάχιστον ενάμισι φορές υψηλότερη από εκείνη των ανδρών, μόνο το 33% του απασχολούμενου πληθυσμού είναι γυναίκες. Η εκπροσώπηση των γυναικών στον επιχειρηματικό κόσμο και τους κρατικούς θεσμούς, τα μέσα ενημέρωσης, τις τοπικές διοικήσεις και την πολιτική είναι απαράδεκτα χαμηλή. Οι γυναίκες εκτίθενται σε διακρίσεις και βία λόγω της γυναίκας τους. Οι κρατικοί θεσμοί απέχουν πολύ από την επαρκή υποστήριξη στις γυναίκες που υφίστανται διακρίσεις και βία.
Το βάρος των υπηρεσιών οικιακής φροντίδας είναι στους ώμους των γυναικών ως δωρεάν εργασία. Παραδοσιακά, οι γυναίκες θεωρούνται υπεύθυνες για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες στη χώρα μας. Επιπλέον, το καθήκον της βοήθειας παιδιών που δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο κατά τη διάρκεια της πανδημικής διαδικασίας ανατίθεται στην ευθύνη των μητέρων. Για τις εργαζόμενες μητέρες, ειδικά αν είναι ανύπαντρες γονείς, έχει γίνει πολύ δύσκολο και μάλιστα αδύνατο για κάποιους να συνεχίσουν τη δουλειά τους τις τελευταίες ημέρες όταν τα σχολεία και οι σπουδές κλείνουν.
Για την ενδυνάμωση των γυναικών και των κοριτσιών ·
- Γηροκομεία για ηλικιωμένους και άτομα με ειδικές ανάγκες, δωρεάν φυτώρια.
- Προκειμένου να αποφευχθεί η βία, πρέπει να επεκταθούν οι σχετικές μονάδες της αστυνομικής οργάνωσης, οι γυναικείες οργανώσεις που καταπολεμούν τη βία πρέπει να ενισχυθούν, τα καταφύγια των γυναικών ·
- Αποτίμηση των υπηρεσιών φροντίδας στο σπίτι, της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, οι οποίες είναι μη αμειβόμενη εργασία ·
- Απαιτούνται προσβάσιμες υπηρεσίες υγείας και νομικές αλλαγές για τη σεξουαλική υγεία και τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών.
Θεωρώντας τα δικαιώματα των γυναικών ως ανθρώπινα δικαιώματα, αποδεχόμαστε την ισότητα γυναικών και ανδρών ως τη βάση της δημοκρατίας, αυξάνοντας τον εργατικό αγώνα, υποστηρίζοντας την ανάγκη να ενδυναμώσουμε τις γυναίκες και τα κορίτσια, που είναι το μισό του πληθυσμού για βιώσιμη ανάπτυξη, γνωρίζοντας ότι μπορεί να επιτευχθεί η απελευθέρωση όχι μόνο, αλλά μαζί, για να επικρατήσουμε την ιδέα της ισότητας στη χώρα μας Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί.
Τα αρνητικά αποτελέσματα της αναφερόμενης χώρας μας μαζί με τη λέξη «πρόβλημα» για πολλά χρόνια και το γεγονός ότι δεν έχουμε καταλήξει σε λύση εξακολουθούν να αυξάνονται όλο και περισσότερο στην κοινωνικοπολιτισμική, οικονομική και πολιτική μας ζωή. Προκειμένου να επιτευχθεί μια δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδιακή Κύπρος που βασίζεται στην πολιτική ισότητα, το ενεργό έργο των κυπριακών γυναικών στις διαπραγματεύσεις θα έχει ζωτικό ρόλο στη διατήρηση και διατήρηση της ειρήνης. Προκειμένου η χώρα μας να καταλήξει σε λύση στο πλαίσιο της απόφασης αριθ. 1325 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι γυναίκες πρέπει να εκπροσωπούνται περισσότερο σε όλα τα επίπεδα λήψης αποφάσεων.
Θέλουμε ισχυρές γυναίκες, όχι απελπισμένες γυναίκες, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, θεσμούς που παρέχουν υποστήριξη και υπηρεσίες που δεν διαθέτουν επαρκώς εξοπλισμένο, γενναία πολιτική βούληση, όχι δειλά.
Το αίτημα και ο στόχος μας. Είναι πλήρης ισότητα για τις γυναίκες στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή.
Long Live 8 Μαρτίου, Long Live Γυναικεία Αλληλεγγύη “