Η Στεφανία Γουλιώτη μιλά στον Δημήτρη Δανίκα Number “νούμερο ένα” για τη δυσαρέσκεια στο θέατρο, το οποίο βλέπει το φως της ημέρας με ταχύ ρυθμό. Η ηθοποιός ομολογεί την εμπειρία της σε προσωπικό επίπεδο αφού, όπως ομολογεί, κακοποιήθηκε από τον γιατρό-γιατρό της κηπουρό.
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ celeb. Όλα τα νέα των διασημοτήτων στο Celebrity News Cyprus με ένα κλικ
“Μιλώ για τη δική μου εμπειρία με έναν γιατρό. Φοβόμουν να επικοινωνήσω με ένα συγκεκριμένο περιστατικό γιατί κανείς δεν θα με πίστευε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να διαμορφωθεί ένα κατάλληλο πνευματικό και κοινωνικό πλαίσιο για τη δημοσίευση αυτών των πραγμάτων. Για να μπορέσουμε όλοι να τα εκφράσουμε. Τώρα είναι η ώρα. Δεν πρέπει να υπάρχει ανοχή. Είχα μια τόσο προσβλητική εμπειρία με έναν γιατρό πριν από επτά χρόνια. Από τον γιατρό που αντιμετωπίζει «διάσημους ανθρώπους». Δεν είπα τίποτα, σηκώθηκα και έφυγα · δεν πήγα ποτέ. “Αλλά δεν υπέβαλα παράπονα γιατί κανείς δεν θα με πιστέψει.”
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ. Στεφανία Γκιλιώτη. “Με τράβηξε σκληρά και χτύπησε το κεφάλι μου στον τοίχο”
Νομίζω ότι είναι κρίμα να το πιστεύω Ναι, γιατί ήμουν μόνος στο δωμάτιο μαζί του. “Επειδή ο σωματικός τραυματισμός έλαβε χώρα στην αμφισβητούμενη περιοχή.”
Και πάλι, όλα αυτά είναι ακατανόητα για μένα. Αλλά πως; “Είσαι σοκαρισμένος. Όταν το σώμα ξεπερνά το σοκ, δεν είναι κάτι που μπορεί να κριθεί από οποιοδήποτε καφέ. Και όταν αυτό το σώμα, αυτό το άτομο θα είναι σε θέση να αισθάνεται ασφαλής γύρω του, στα μέσα ενημέρωσης, στην επικοινωνία, στην οικογένειά του, να αναφέρει αυτό το τραυματικό συμβάν. Πολλά από αυτά τα θύματα βιώνουν επί του παρόντος έναν δεύτερο εκφοβισμό. Όπως μου περιγράφεις. Η κατάλληλη στιγμή έπρεπε να έρθει όταν τα θύματα θα βρούσαν τα ψυχικά αποθέματα για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημά τους. Αντισταθείτε στην απάνθρωπη κοινωνία. “
Πιστεύω επίσης ότι η βία και η σεξουαλική παρενόχληση συμβαίνουν σε πολλά, αν όχι όλα, επαγγελματικά περιβάλλοντα. Απλώς μας γνώρισε τότε. Αναφέρεται στο σύμπαν. Απλώς εμείς, οι καλλιτέχνες, κάνουμε θόρυβο και αυτό ωφελεί τα υπόλοιπα. “
Και η δική σας δυσάρεστη εμπειρία με παρενόχληση και προσβλητική συμπεριφορά. “Δεν είναι στο θέατρο. Αλλού, υπέφερα από αυτά από το παιδί του κηπουρού της γιαγιάς μου. Και ως πολίτης, όταν ένας άντρας μπήκε στο σπίτι μου, με χτύπησε. Και ως ασθενής γιατρός. Αναφέρομαι σε αυτές τις εμπειρίες για να ξέρω ότι δεν επιτρέπεται η παραμικρή κίνηση της παραβίασης ή της κακοποίησης του σώματός μου. Και αυτό από μόνο του δεν είναι κατανοητό, δεδομένου ότι μπορεί να συμβεί. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να με αγγίξετε. Τοποθετήστε οπουδήποτε և για οποιονδήποτε λόγο. Το τέλος της ιστορίας. ”
Και τώρα; Πώς αισθάνεται η Stefania Gulioti; “Θα έλεγα λοιπόν πολύ καλά. Σε περίπτωση αναγκαστικής φυλάκισης, παίρνετε όσο χρόνο χρειάζεστε. Για να δείτε τα πράγματα που θάφτηκαν μέσα σας. Ανάγκες, ανεπίλυτα προβλήματα, φόβοι, ανησυχίες. Όλα αυτά θάφτηκαν. Τώρα μπορώ να τα βγάλω και να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου. Με τον κρυμμένο εαυτό μου. Απλώς ακούστε τον εαυτό σας και μπορείτε να τον διορθώσετε με αυτόν τον τρόπο. “
Τι φοβούνται; “Ίσως δεν είμαι αρκετά καλός. Σε τελική ανάλυση, τι είδους καλλιτέχνης είμαι; Και τέλος, τι πολίτης είμαι. Αντιμετωπίστε όλους τους φόβους που με κρατούν στο παράθυρο. Μια εικόνα που ήθελα να μου αρέσει. Μια εικόνα που δεν ταιριάζει στην ασχήμια. Δεν υπήρχε χώρος για ημι-φωτισμό. Σε αυτήν την εικόνα όπου βυθίστηκα. Σε μια εικόνα όπου δεν το γνώριζε, να ερωτηθούν. “
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ.