Από τις πηγές πλούτου των πολιτικών έως την αναζήτηση λύσης, θα πρέπει να εξετάζουμε καλά σχεδιασμένη κατασκευή
Από τον Χρήστο Π Παναγιωτίδη
Όσοι από εσάς τυχαίνει να είστε αρχιτέκτονες ή μηχανικοί γνωρίζετε ότι η κατεδάφιση ενός κτιρίου είναι σχετικά εύκολη υπόθεση. Με τη βοήθεια του σωστού εξοπλισμού, μπορεί να επιτευχθεί εντός ωρών. Αντίθετα, η ανέγερση ενός κατάλληλου κτηρίου απαιτεί φαντασία, τεχνική τεχνογνωσία, λεπτομερή σχέδια, έμπειρους τεχνίτες και κατάλληλα υλικά.
Δυστυχώς, οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης στην Κύπρο ειδικεύονται και συστηματικά εμπλέκονται σε πράξεις κατεδάφισης και, στην καλύτερη περίπτωση, περιορίζονται στην παρουσίαση όμορφων, καλλιτεχνικών εικόνων νέων κτιρίων, χωρίς να δίνουν προσοχή στο κόστος που θα προτείνουν τα κτίρια, όπου τα απαραίτητα χρήματα για τη χρηματοδότησή τους θα προέλθει από και χωρίς την παραμικρή ιδέα για το πώς πρέπει να είναι οι τεχνικές λεπτομέρειες κατασκευής.
Το αποτέλεσμα αυτής της ακανόνιστης προσέγγισης για την επίλυση προβλημάτων είναι είτε η αποτυχία ανέγερσης του κτιρίου, είτε ένα κτίριο που μόνιμα δυσλειτουργεί, ή ένα «κάστρο ελεφαντόδοντου» κατασκευασμένο με τεράστιο κόστος. Αναπόφευκτα, αυτά τα υπερβολικά κόστη είτε βαρύνουν τους άδικοι φορολογούμενους είτε αυξάνουν το δημόσιο χρέος.
Όλοι οι πολιτικοί μας ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα δώσει περισσότερα στον λαό. Φυσικά, όταν λέμε ποιος θα δώσει περισσότερα εννοούμε «ποιος θα μας αναγκάσει να δώσουμε περισσότερους εαυτούς μας», γιατί οι πολιτικοί δεν δίνουν ποτέ. Παίρνουν μόνο – μερικά όχι τόσο πολύ, μερικά από αυτά περισσότερο-μάλλον από-λιγότερο και μερικά παίρνουν πολλά.
Κατά κανόνα, η προσοχή εκείνων που παίρνουν πολλά εστιάζεται στο πώς να συγκαλύψει την αιμορραγία του συστήματος, και αυτό μας φέρνει σε συμπαιγνία και διαφθορά. Έτσι, όταν ορισμένοι ανίατα ρομαντικοί άνθρωποι πηγαίνουν στο πρόβλημα της προσεκτικής μελέτης μιας συγκεκριμένης πτυχής της συμπαιγνίας και της διαφθοράς – όπως οι δηλώσεις πλούτου των πολιτικά εκτεθειμένων ατόμων – προκειμένου να εντοπιστεί πώς το σύστημα έχει δυσλειτουργεί και το εμπόδισε να παραδώσει τα αγαθά τα τελευταία 17 χρόνια, και όταν προτείνουν μια καλά μελετημένη ολοκληρωμένη λύση, γίνονται αντικείμενο γελοιοποίησης. Η ανταμοιβή για τη σκληρή δουλειά τους περιορίζεται αποκλειστικά σε επαίνους και δηλώσεις καλής πρόθεσης, ενσωματώνοντας κενές, αποφυγές υποσχέσεις.
Αυτή είναι η πρόσφατη εμπειρία του συγγραφέα αυτού του άρθρου, ο οποίος ήταν ο πρόεδρος / εισηγητής της επιτροπής που συνέταξε τη Λευκή Βίβλο για τις δηλώσεις πλούτου και τα σχετικά «pothen esches» (πηγές πλούτου) των πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων ( www.pothen-esches-cyprus.com). Μέχρι στιγμής, κυριολεκτικά κανείς δεν έχει επικρίνει το περιεχόμενο της Λευκής Βίβλου για την πλήρη ανασυγκρότηση του συστήματος ως εσφαλμένο ή ακατάλληλο. Ακριβώς το αντίθετο. Το πολιτικό κατεστημένο χωρίς εξαίρεση επαίνεσε το περιεχόμενο της Λευκής Βίβλου. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, δεν έχει συμβεί τίποτα.
Είναι τραγικό που πολλοί βουλευτές ακούστηκαν λέγοντας: «Τώρα η προσοχή μας επικεντρώνεται στο πώς να διασφαλίσουμε την επανεκλογή μας. Δεν έχουμε χρόνο να απασχοληθούμε με πόνους. Εξίσου τραγικοί είναι οι περιθωριακοί πολιτικοί που επιδιώκουν να διασφαλίσουν την πολιτική τους πρόοδο ισχυριζόμενοι το ρόλο των ανεξάρτητων ρυθμιστικών αρχών του πολιτικού συστήματος. Αμετάβλητα δεν έχουν κανένα σχέδιο, αλλά προσφέρουν απλώς ευσεβείς πόθους και πομπώδεις δηλώσεις, σχεδιασμένες να ικανοποιούν τις προσδοκίες όλων των απογοητευμένων και απογοητευμένων πολιτών του κυπριακού κράτους.
Μια παρόμοια και πιθανώς χειρότερη νοοτροπία είναι αυτή που επικρατεί όσον αφορά το Κυπριακό. Όλοι φαίνεται να γνωρίζουν και είναι χαρούμενοι να υποστηρίζουν φωνητικά τι πρέπει δεν κάνουμε: δεν πρέπει να δεχτούμε τίποτα λιγότερο από αυτό που θεωρούμε αόριστα ότι είναι η «ιδανική» λύση του προβλήματος. Έχουν αναρωτηθεί ποτέ το κρίσιμο ερώτημα για το τι είναι πιθανό να συμβεί αν ακολουθήσουμε αυτήν την προσέγγιση, δηλαδή εάν «απαιτούμε» (απαίτηση από ποιον;) την άμεση απόσυρση του στρατού κατοχής, την ακύρωση των εγγυήσεων και τα δικαιώματα επέμβασης της Τουρκίας, άμεση απέλαση όλων των εποίκων και των απογόνων τους, την άμεση επιστροφή όλων των προσφύγων στα σπίτια τους, την αποζημίωση όλων των Κυπρίων για τις απώλειες που υπέστησαν ως αποτέλεσμα του πραξικοπήματος της ελληνικής στρατιωτικής χούντας και της στρατιωτικής αντίδρασης της Τουρκίας το 1974; Τι περιμένουν πραγματικά ότι θα συμβούν αν προχωρήσουμε σε αυτή τη βάση; Μπορούν αυτοί να υποστηρίξουν σθεναρά αυτήν την προσέγγιση να μας πουν τι περιμένουν να δουν να συμβαίνουν; Αυτή είναι, πράγματι, η προσέγγιση που ακολουθήσαμε τα τελευταία 50 χρόνια χωρίς κανένα αποτέλεσμα ή, μάλλον, με το αποτέλεσμα να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Οι Κύπριοι έχουν κουραστεί να ακούνε τα ίδια αναποτελεσματικά, κενά λόγια από τους πολιτικούς μας. Γι ‘αυτό ακριβώς ο Κυπριακός λαός αναζητά μια εναλλακτική προσέγγιση.
Δυστυχώς, είναι χειρότερο. Αυτό είναι το φαινόμενο της παραμόρφωσης της αλήθειας και της δημιουργίας παραπληροφόρησης από ανυποψίαστους υποστηρικτές του διαχωρισμού. Υποψιάζομαι ότι έχετε δει στις εφημερίδες, στην τηλεόραση και στους πίνακες διαφημίσεων, την εικόνα μιας ακρωτηριασμένης Κύπρου με τίτλο «Αυτή είναι η χώρα που θέλουμε;» στα ελληνικά και στα αγγλικά. Σε ορισμένες – ομολογουμένως απομονωμένες – περιπτώσεις, αυτή η πρόταση έχει αναπαραχθεί χωρίς το ερωτηματικό στο τέλος της ποινής. Η σειρά λέξεων στα γραπτά ελληνικά καθιστά αυτό το ερωτηματικό κρίσιμο, αλλιώς διαβάζεται ως δήλωση. Είμαι βέβαιος ότι αυτό το περιστατικό θα βρεθεί στη θέση που του αξίζει στα πανεπιστημιακά εγχειρίδια, ως ένα καλό παράδειγμα παραμόρφωσης και παραπληροφόρησης.
Υπό αυτές τις συνθήκες, εσείς, κουρασμένοι, απογοητευμένοι, απογοητευμένοι, απογοητευμένοι, απελπισμένοι συμπολίτες πρέπει να κάνετε κάτι. Σας προτείνω να ξεκινήσετε με τα ακόλουθα εύκολα βήματα:
- Μεταβείτε στη διεύθυνση 1cyprus.eu και συμμετάσχετε σε όσους απαιτούν εποικοδομητική προσέγγιση για την αντιμετώπιση του Κυπριακού και απορρίψτε την παθητική αποδοχή των αναπόφευκτων συνεπειών του να προσποιείται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι προφανές ότι το status quo είναι εφήμερο.
- Στις προσεχείς κοινοβουλευτικές εκλογές, υποστηρίξτε τους υποψηφίους που δεν περιορίζονται στον καθορισμό φιλόδοξων στόχων αλλά επεκτείνουν τις προσπάθειές τους για να προσδιορίσουν, με επαρκή λεπτομέρεια, πώς θα επιτύχουν τους στόχους που έχουν θέσει για τον εαυτό τους και πώς θα χρηματοδοτήσουν τα σχέδιά τους ( εάν έχουν λεπτομερή σχέδια).
- Ζητήστε από τους δημοσιογράφους που παρουσιάζουν τους διάφορους υποψηφίους στο κοινό «γωνιά» τους, σε αντίθεση με το να τους περάσει η μπάλα ώστε να μπορούν να σκοράρουν.
- Κάντε τους υποψηφίους να καταλάβουν ότι δεν είστε ανόητοι και ότι δεν είστε διατεθειμένοι να καταπιείτε ό, τι σκουπίδια ρίχνουν. Εξετάστε σε ποιο βαθμό είναι εφικτό αυτό που προτείνουν και εξετάστε την πιθανότητα ο υποψήφιος απλά προσπαθεί να πάρει την ψήφο σας και στη συνέχεια να σας ρίξει στον κάδο απορριμμάτων.
Ο Χρήστος Παναγιωτίδης είναι τακτικός αρθρογράφος για το Cyprus Mail, Sunday Mail και Alithia